Είτε το θέλει, είτε δεν το θέλει η ανθρωπότητα, είτε θα προχωρήσει μπροστά, είτε θα αφανιστεί από το πρόσωπο της ύπαρξης. Είτε το θέλει, είτε δεν το θέλει... διότι η νομοτέλεια και η ανάγκη, προστάζουν.
Οι εκατοντάδες εκατομμύρια μονάδες που ζούνε - εσωτερικά - σε εποχές περασμένων αιώνων και δεν λένε να συντονιστούν με τις δονήσεις του μέλλοντος, είναι ήδη καταδικασμένες σε αφανισμό.
Οι νοοτροπίες της αγελαίας φύσης του ανθρώπου θα σβήσουν. Το φως του ατόμου, σαν νέος Ήλιος θα λάμψει και θα εκτιμηθεί. Στο “Εμείς” κρύβεται η παγίδα, που όρισε η φύση για τον άνθρωπο. Την αιώνια σκλαβιά του, η οποία στο διηνεκές του διαιωνίζει και όλα του τα προβλήματα.
Ξεχνάς άνθρωπε, πως η μαζικότητα, σημαίνει και αφαίρεση προσωπικότητας. Ξεχνάς άνθρωπε, πως η κριτική σκέψη, ακόμα και η ίδια η ατόφια φλόγα της Διάνοιας, δεν μπορεί να σταθεί σε συνθήκες αγέλης.
Για αυτό, ως άτομο και ως πρόσωπο, είσαι τόσο, μα τόσο ξεχωριστός, εκεί που χιλιάδες και εκατομμύρια ανθρώπων, μαζικής προσήλωσης και προσανατολισμού, δεν είναι τίποτα περισσότερο, από κακοφωνία στην γαλήνη της σιωπής.
Το Εγώ θα νικηθεί, για να τιμηθεί ο Εαυτός.
Θα μάθεις άνθρωπε, να εκτιμάς και να αγαπάς την μοναξιά σου, γιατί σε εκείνη θα βρίσκεις την αυτοεκπλήρωση. Θα μάθεις να συντονίζεσαι με τον κόσμο και το σύμπαν, με τα δικά σου ξεχωριστά μάτια. Θα μάθεις, γιατί δεν υπάρχει άλλο μονοπάτι ανύψωσης για εσένα. Θα μάθεις να συνυπάρχεις, εκεί που σήμερα απλά σκοτώνεις τον χρόνο σου, μη σκεπτόμενος και όντας, μη ικανός να σταθείς μονάχος στο στερέωμα, όχι της ζωής... αλλά του Αληθινού.
Εξαιτίας ατόμων και προσωπικοτήτων, βρισκόμαστε σήμερα εδώ. Στην εποχή της τεχνολογίας και των σύγχρονων ανέσεων. Μια εποχή που πάλι, η αγελαία και πονηρή φύση, φροντίζει να εκμεταλλευτεί. Μόνο αδύναμα και διεφθαρμένα Εγώ, κοιτάνε την εκμετάλλευση των μαζών. Μόνο μια αγελαία διεφθαρμένη προσωπικότητα, κοιτάει την εκμετάλλευση των ομοίων του.
Εκεί που η μονάδα οραματίζεται και ατενίζει το αδιανόητο, εκεί είναι η διεφθαρμένη φύση, να κοιτάξει την πρόσκαιρη ικανοποίηση και συντήρηση ενός ασήμαντου κουφαριού στον χωρο-χρόνο.
Ξεχνάς άνθρωπε, ότι οι αγέλες δεν γνωρίζουν από ελευθερία. Δεν εκτιμούν, πάσης φύσεως δικαιώματα. Ποια δικαιώματα να εκτιμήσουν, όταν από το μόνο που διακατέχονται, είναι η ανάγκη και η αίσθηση του “ανήκειν”, λόγο της κενότητας τους, στο στερέωμα της αυθυπαρξίας.
Μόνο ο Αυθύπαρκτος Εαυτός, γνωρίζει να επικοινωνεί με τον συνάνθρωπο, με τον άλλον.
Κι εκεί δεν είναι αγέλη. Εκεί είναι Συνειδητή κοινωνία... Εκεί κρύβεται η ευλογία.
Είναι και ιστορικά αποδεδειγμένο πως μόνο ο Αυθύπαρκτος Εαυτός, είτε ως άτομο, είτε ως πρόσωπο, μπορεί να κατανοήσει, να πονέσει βαθιά και να εκτιμήσει.
Εξαιτίας τέτοιων ανθρώπων, γεννήθηκε η Τέχνη, ανδρώθηκε η επιστήμη, προχώρησε ο στοχασμός. Εκεί που πάντα, οι αγέλες ερχόντουσαν να ρημάξουν, να εμποδίσουν ή και να κάψουν... όταν μεταθανάτια, η “απειλή” που βίωναν ερχόταν σε ένα τέλος, δειλά δειλά καταλάβαιναν και εκτιμούσαν.
Κι αυτοί που σε κυβερνάνε άνθρωπε, από τα σπλάχνα σου κατάγονται. Αγέλες ανοήτων, εγωπαθών και μικρόψυχων, που αισθάνονται Θεοί ελέγχοντας εσένα, σε κάθε τι που κάνεις, σε κάθε τι που λες, σε κάθε τι που σκέπτεσαι. Ένα έρμαιο, που εκ του πονηρού, σε παρομοίωσαν με πρόβατο, μόνο και μόνο για να σε καλοπιάσουν και τελικά, να σε ελέγξουν, δίχως ποτέ τους να σου πουν... πως στο τέλος, ο τσοπάνης σφάζει τα πρόβατα, κι εσύ έτρεμες τον λύκο...
Η ελευθερία κρύβεται, βρίσκεται και υπάρχει μόνο στην σφαίρα του Νου. Κι αυτό με μανία, θέλουν να σου το στερήσουν... Είτε γιατί φθονούν και φοβούνται, είτε γιατί έτσι νομίζουν πως σε ελέγχουν, ενώ κατάγονται από τα σπλάχνα σου.
Οι αγέλες έχουν τόση αξία όση και ο αρχηγός και υπεύθυνος τους. Κι αυτός είναι εξίσου δέσμιος της αγέλης, ως ατόφιο παιδί της, γιατί εξαιτίας της υπάρχει και νιώθει ισχυρός. Για αυτό και δεν μπορεί κι αυτός, παρά να φέρει, τις ποιότητες που φέρει η αγέλη του... Ποιότητες διαφθοράς και ανοησίας.
Ουδέποτε υπήρξε η εντολή, να γίνεις ανώτερος των μαζών, για να τις κυβερνήσεις άνθρωπε. Ποτέ δεν ήταν αυτό, το διακύβευμα... Κι αυτή ήταν η αγνότερη παγίδα.
Το μόνο στοίχημα και το μόνο διακύβευμα, βρίσκεται στην Κοινωνία των Ομοίων... Εκεί που πράγματι υφίσταται, η Ισότητα, η Αδερφότητα και η Ελευθερία.
Ποτέ δεν έγινε κατανοητό πραγματικά, το γράμμα του “Νόμου”. Γιατί όπως στις αγέλες, έτσι κι αλλού, πάντοτε θα βρίσκονται, "Γραμματείς και Φαρισαίοι"...
Αυτά είπε, κι απλά αποχώρησε.
Οι εκατοντάδες εκατομμύρια μονάδες που ζούνε - εσωτερικά - σε εποχές περασμένων αιώνων και δεν λένε να συντονιστούν με τις δονήσεις του μέλλοντος, είναι ήδη καταδικασμένες σε αφανισμό.
Οι νοοτροπίες της αγελαίας φύσης του ανθρώπου θα σβήσουν. Το φως του ατόμου, σαν νέος Ήλιος θα λάμψει και θα εκτιμηθεί. Στο “Εμείς” κρύβεται η παγίδα, που όρισε η φύση για τον άνθρωπο. Την αιώνια σκλαβιά του, η οποία στο διηνεκές του διαιωνίζει και όλα του τα προβλήματα.
Ξεχνάς άνθρωπε, πως η μαζικότητα, σημαίνει και αφαίρεση προσωπικότητας. Ξεχνάς άνθρωπε, πως η κριτική σκέψη, ακόμα και η ίδια η ατόφια φλόγα της Διάνοιας, δεν μπορεί να σταθεί σε συνθήκες αγέλης.
Για αυτό, ως άτομο και ως πρόσωπο, είσαι τόσο, μα τόσο ξεχωριστός, εκεί που χιλιάδες και εκατομμύρια ανθρώπων, μαζικής προσήλωσης και προσανατολισμού, δεν είναι τίποτα περισσότερο, από κακοφωνία στην γαλήνη της σιωπής.
Το Εγώ θα νικηθεί, για να τιμηθεί ο Εαυτός.
Θα μάθεις άνθρωπε, να εκτιμάς και να αγαπάς την μοναξιά σου, γιατί σε εκείνη θα βρίσκεις την αυτοεκπλήρωση. Θα μάθεις να συντονίζεσαι με τον κόσμο και το σύμπαν, με τα δικά σου ξεχωριστά μάτια. Θα μάθεις, γιατί δεν υπάρχει άλλο μονοπάτι ανύψωσης για εσένα. Θα μάθεις να συνυπάρχεις, εκεί που σήμερα απλά σκοτώνεις τον χρόνο σου, μη σκεπτόμενος και όντας, μη ικανός να σταθείς μονάχος στο στερέωμα, όχι της ζωής... αλλά του Αληθινού.
Εξαιτίας ατόμων και προσωπικοτήτων, βρισκόμαστε σήμερα εδώ. Στην εποχή της τεχνολογίας και των σύγχρονων ανέσεων. Μια εποχή που πάλι, η αγελαία και πονηρή φύση, φροντίζει να εκμεταλλευτεί. Μόνο αδύναμα και διεφθαρμένα Εγώ, κοιτάνε την εκμετάλλευση των μαζών. Μόνο μια αγελαία διεφθαρμένη προσωπικότητα, κοιτάει την εκμετάλλευση των ομοίων του.
Εκεί που η μονάδα οραματίζεται και ατενίζει το αδιανόητο, εκεί είναι η διεφθαρμένη φύση, να κοιτάξει την πρόσκαιρη ικανοποίηση και συντήρηση ενός ασήμαντου κουφαριού στον χωρο-χρόνο.
Ξεχνάς άνθρωπε, ότι οι αγέλες δεν γνωρίζουν από ελευθερία. Δεν εκτιμούν, πάσης φύσεως δικαιώματα. Ποια δικαιώματα να εκτιμήσουν, όταν από το μόνο που διακατέχονται, είναι η ανάγκη και η αίσθηση του “ανήκειν”, λόγο της κενότητας τους, στο στερέωμα της αυθυπαρξίας.
Μόνο ο Αυθύπαρκτος Εαυτός, γνωρίζει να επικοινωνεί με τον συνάνθρωπο, με τον άλλον.
Κι εκεί δεν είναι αγέλη. Εκεί είναι Συνειδητή κοινωνία... Εκεί κρύβεται η ευλογία.
Είναι και ιστορικά αποδεδειγμένο πως μόνο ο Αυθύπαρκτος Εαυτός, είτε ως άτομο, είτε ως πρόσωπο, μπορεί να κατανοήσει, να πονέσει βαθιά και να εκτιμήσει.
Εξαιτίας τέτοιων ανθρώπων, γεννήθηκε η Τέχνη, ανδρώθηκε η επιστήμη, προχώρησε ο στοχασμός. Εκεί που πάντα, οι αγέλες ερχόντουσαν να ρημάξουν, να εμποδίσουν ή και να κάψουν... όταν μεταθανάτια, η “απειλή” που βίωναν ερχόταν σε ένα τέλος, δειλά δειλά καταλάβαιναν και εκτιμούσαν.
Κι αυτοί που σε κυβερνάνε άνθρωπε, από τα σπλάχνα σου κατάγονται. Αγέλες ανοήτων, εγωπαθών και μικρόψυχων, που αισθάνονται Θεοί ελέγχοντας εσένα, σε κάθε τι που κάνεις, σε κάθε τι που λες, σε κάθε τι που σκέπτεσαι. Ένα έρμαιο, που εκ του πονηρού, σε παρομοίωσαν με πρόβατο, μόνο και μόνο για να σε καλοπιάσουν και τελικά, να σε ελέγξουν, δίχως ποτέ τους να σου πουν... πως στο τέλος, ο τσοπάνης σφάζει τα πρόβατα, κι εσύ έτρεμες τον λύκο...
Η ελευθερία κρύβεται, βρίσκεται και υπάρχει μόνο στην σφαίρα του Νου. Κι αυτό με μανία, θέλουν να σου το στερήσουν... Είτε γιατί φθονούν και φοβούνται, είτε γιατί έτσι νομίζουν πως σε ελέγχουν, ενώ κατάγονται από τα σπλάχνα σου.
Οι αγέλες έχουν τόση αξία όση και ο αρχηγός και υπεύθυνος τους. Κι αυτός είναι εξίσου δέσμιος της αγέλης, ως ατόφιο παιδί της, γιατί εξαιτίας της υπάρχει και νιώθει ισχυρός. Για αυτό και δεν μπορεί κι αυτός, παρά να φέρει, τις ποιότητες που φέρει η αγέλη του... Ποιότητες διαφθοράς και ανοησίας.
Ουδέποτε υπήρξε η εντολή, να γίνεις ανώτερος των μαζών, για να τις κυβερνήσεις άνθρωπε. Ποτέ δεν ήταν αυτό, το διακύβευμα... Κι αυτή ήταν η αγνότερη παγίδα.
Το μόνο στοίχημα και το μόνο διακύβευμα, βρίσκεται στην Κοινωνία των Ομοίων... Εκεί που πράγματι υφίσταται, η Ισότητα, η Αδερφότητα και η Ελευθερία.
Ποτέ δεν έγινε κατανοητό πραγματικά, το γράμμα του “Νόμου”. Γιατί όπως στις αγέλες, έτσι κι αλλού, πάντοτε θα βρίσκονται, "Γραμματείς και Φαρισαίοι"...
Αυτά είπε, κι απλά αποχώρησε.
Legion
