«Πέθανε… προτού πεθάνεις»...
Πέθανε δηλαδή, όσα μέσα σου είναι ψεύτικα... Και ψεύτικα είναι όλα όσα είναι γνώμη κι όχι Γνώση...Πέτα από μέσα σου την συσσώρευση γνώσεων, εμπειριών, προκαταλήψεων, πεποιθήσεων και κάθε τι που είναι προϊόν σκέψης.
Με λίγα λόγια, πέτα το «εγώ» σου.
Σ' αυτόν τον θάνατο, αναφέρεται εκτενώς ο Κρισναμούρτι στο βιβλίο του: "Εγώ χωρίς εγώ" .
Μας επισημαίνει πως το βασικό μας πρόβλημα, είναι η προσκόλλησή μας στις γνώμες, που έχουμε σχηματίσει για την πραγματικότητα.
Μας επισημαίνει πως το βασικό μας πρόβλημα, είναι η προσκόλλησή μας στις γνώμες, που έχουμε σχηματίσει για την πραγματικότητα.
Αιώνων προσκόλληση σε πρόσωπα, πράγματα, «πιστεύω», συναισθήματα, ιδεοληψίες, ιδανικά, αρχές, θεσμούς, δομές, εμπειρίες, γνώσεις, ανθρώπινες επινοήσεις και δραστηριότητες, είναι όλα όσα έχουμε συσσωρεύσει μέσα στον χρόνο και μας ωθούν να πιστεύουμε, ότι έχουμε ορθή αντίληψη της πραγματικότητας...
Και ασφαλώς, όλα αυτά ισχύουν για τον υπαρκτό, πραγματικό κι αντικειμενικό μας κόσμο, ότι δηλαδή, έτσι συμβαίνει από καταβολής κόσμου.
Αν όμως μείνει κάποιος να τις παρατηρήσει μία μία, θα διαπιστώσει ότι έχει ταυτιστεί με όσα η ανθρώπινη σκέψη επινόησε, κι ότι ο ίδιος είναι συνεχιστής των προκαταλήψεων και των πεποιθήσεων των προηγούμενων, στις οποίες μάλιστα προσδίδει ιερότητα και ενίοτε τις υπερασπίζεται, μέχρι τελευταίας ρανίδας του αίματός του...
Αν όμως μείνει κάποιος να τις παρατηρήσει μία μία, θα διαπιστώσει ότι έχει ταυτιστεί με όσα η ανθρώπινη σκέψη επινόησε, κι ότι ο ίδιος είναι συνεχιστής των προκαταλήψεων και των πεποιθήσεων των προηγούμενων, στις οποίες μάλιστα προσδίδει ιερότητα και ενίοτε τις υπερασπίζεται, μέχρι τελευταίας ρανίδας του αίματός του...
Τόση είναι η σιγουριά του - ότι αυτό που υπερασπίζεται - είναι ορθή Γνώση που φτάνει μέχρις εσχάτων...
Και εδώ, βρίσκεται το μεγάλο πρόβλημα της ανθρωπότητας...
Και εδώ, βρίσκεται το μεγάλο πρόβλημα της ανθρωπότητας...
Ταυτίζεται με κάτι ψεύτικο - με την σιγουριά του αληθινού - και αδυνατεί να δει το παιχνίδι που του παίζει η σκέψη του... Η σκέψη του και η γνώμη που αυτή (η σκέψη) σχηματίζει για τη Γνώση (που βρίσκεται «μέσα» του, σε λανθάνουσα κατάσταση), δεν του επιτρέπουν να αντιληφθεί τίποτα στο ακέραιο και απόλυτο - και γι αυτό φανατίζεται με τη γνώμη του - που την θεωρεί Γνώση.
Η γνώμη του είναι η αιτία της σύγκρουσης... Και η σύγκρουση είναι η αιτία που η κοινωνία αυτή, θα καταρρεύσει αν δεν δει έγκαιρα την παγίδα της.
Υπάρχει η πλάνη ότι, συνειδητοποιώντας ο άνθρωπος την ταύτισή του με την ύλη και αντιλαμβανόμενος την μηχανικότητα της σκέψης του, θα μπει σε μια διαδικασία προσπάθειας να γίνει κάτι άλλο, απ’ αυτό που είναι, απ' την οποία (προσπάθεια) προσδοκά αποτελέσματα... Η προσπάθεια όμως αυτή, τον οδηγεί σε σύγκρουση και ποτέ δεν οδηγεί σε ουσιαστική αλλαγή, παρά μόνο σε επιφανειακές αναμορφώσεις.
Η γνώμη του είναι η αιτία της σύγκρουσης... Και η σύγκρουση είναι η αιτία που η κοινωνία αυτή, θα καταρρεύσει αν δεν δει έγκαιρα την παγίδα της.
Υπάρχει η πλάνη ότι, συνειδητοποιώντας ο άνθρωπος την ταύτισή του με την ύλη και αντιλαμβανόμενος την μηχανικότητα της σκέψης του, θα μπει σε μια διαδικασία προσπάθειας να γίνει κάτι άλλο, απ’ αυτό που είναι, απ' την οποία (προσπάθεια) προσδοκά αποτελέσματα... Η προσπάθεια όμως αυτή, τον οδηγεί σε σύγκρουση και ποτέ δεν οδηγεί σε ουσιαστική αλλαγή, παρά μόνο σε επιφανειακές αναμορφώσεις.
Κάθε προσπάθεια οδηγεί σε σύγκρουση τον άνθρωπο, ανάμεσα «σ’ αυτό που είναι» και «σ’ αυτό που θα’ θελε να είναι»...
Εις μάτην, ο άνθρωπος προσπαθεί ν’ αλλάξει μέσω της αφοσίωσής του σε κάποια θρησκεία, μέσα απ' την επιλογή του για ένα μοναστικό τρόπο ζωής, μέσα από στέρηση, αυτοπειθαρχία, έλεγχο και κάθε μορφής «αυτομαστιγώματος».
Είναι κίνηση μέσα στον χρόνο η όποια προσπάθεια αλλαγής, η οποία υποκινείται απ’ την επιθυμία «να γίνω κάτι» ποδηγετούμενη απ’ τη σκέψη, η οποία συντηρεί την εσωτερική σύγκρουση... Αυτό που χρειάζεται, δεν είναι με μεθόδους και τεχνικές ν’ αλλάξει οτιδήποτε (επειδή αυτό το κάνει πάλι η σκέψη και βρίσκεται πάντα κανείς φυλακισμένος, μέσα στις επινοήσεις της), αλλά να κατανοήσει το ψεύτικο και στο μέτρο που το δει αυτό στον εαυτό του και γύρω του, είναι το «φως».
«Άφες τους νεκρούς θάψαι τους εαυτών νεκρούς» Ματθ. 8,21 & 22. Δηλαδή άσε τους νεκρούς να θάψουν τους νεκρούς τους, είπε ο Χριστός κάποτε σ’ αυτόν που, όταν τον προσκάλεσε ο Χριστός να τον ακολουθήσει, του είπε «περίμενε να θάψω πρώτα τον πατέρα μου και και μετά θα σε ακολουθήσω». Τι εννοούσε ο Χριστός, λέγοντας αυτή την φράση... Ποιοι είναι αυτοί οι «νεκροί» που θα θάψουν τους άλλους… «νεκρούς»;;;
Είναι κίνηση μέσα στον χρόνο η όποια προσπάθεια αλλαγής, η οποία υποκινείται απ’ την επιθυμία «να γίνω κάτι» ποδηγετούμενη απ’ τη σκέψη, η οποία συντηρεί την εσωτερική σύγκρουση... Αυτό που χρειάζεται, δεν είναι με μεθόδους και τεχνικές ν’ αλλάξει οτιδήποτε (επειδή αυτό το κάνει πάλι η σκέψη και βρίσκεται πάντα κανείς φυλακισμένος, μέσα στις επινοήσεις της), αλλά να κατανοήσει το ψεύτικο και στο μέτρο που το δει αυτό στον εαυτό του και γύρω του, είναι το «φως».
«Άφες τους νεκρούς θάψαι τους εαυτών νεκρούς» Ματθ. 8,21 & 22. Δηλαδή άσε τους νεκρούς να θάψουν τους νεκρούς τους, είπε ο Χριστός κάποτε σ’ αυτόν που, όταν τον προσκάλεσε ο Χριστός να τον ακολουθήσει, του είπε «περίμενε να θάψω πρώτα τον πατέρα μου και και μετά θα σε ακολουθήσω». Τι εννοούσε ο Χριστός, λέγοντας αυτή την φράση... Ποιοι είναι αυτοί οι «νεκροί» που θα θάψουν τους άλλους… «νεκρούς»;;;
Νεκρός είναι ο άνθρωπος της προσκόλλησης στην ύλη, της γνώμης, της συνήθειας, της επανάληψης, της μηχανικότητας της σκέψης και των αυτοματισμών... Είναι ο άνθρωπος που λειτουργεί μηχανικά μέσω της σκέψης, μηρυκάζοντας όσα «έτσι βρήκε» απ’ τους προηγούμενους, χωρίς ν’ αντιλαμβάνεται πως το υλικό αυτό που βρήκε και κάθε τι που είναι επινόηση της σκέψης, δεν έχει τίποτα το αληθινό.
Η Γνώση είναι το φως. Η γνώμη είναι το σκοτάδι... Και στο βαθμό που βλέπουμε το σκοτάδι, είμαστε το φως.
Η Γνώση είναι το φως. Η γνώμη είναι το σκοτάδι... Και στο βαθμό που βλέπουμε το σκοτάδι, είμαστε το φως.
Γνώμη είναι όλα όσα έχει συσσωρεύσει ο άνθρωπος μέσα στον χρόνο, με την βοήθεια της σκέψης του...
Πέθανε λοιπόν, για όλα όσα είναι γνώμη και τα οποία έχουν συσσωρευτεί στη μνήμη ως (υποτιθέμενη) Γνώση...
Πέθανε λοιπόν, για όλα όσα είναι γνώμη και τα οποία έχουν συσσωρευτεί στη μνήμη ως (υποτιθέμενη) Γνώση...
Πέθανε για όσα είναι ψεύτικα και τα οποία εξέλαβες ως αληθινά...
