Νικώ τον Εαυτό μου Σημαίνει Ότι δεν Εξαρτιέμαι από τον Κόσμο... (Elio D’ Anna)

«Ένας ηγέτης πριν από κάθε τι άλλο, είναι ένας μάνατζερ του Είναι,  ξέρει να αναγνωρίζει και να περιορίζει μέσα του, την κάθε αρνητικότητα... Ξέρει, ότι για να κερδίσει όλες τις μάχες, θα πρέπει πρώτα να "Νικήσει τον Εαυτό του"...

"Νικώ Τον Εαυτό Μου" Σημαίνει: Ότι Δεν αφήνω τις Αρνητικές Σκέψεις, να με Κυριέψουν, να με Κατατροπώσουν... Σημαίνει: ότι Νικώ την Τάση για Καταστροφή, που Έχουν οι Σκέψεις μου, Δεν Επιτρέπω την Αυτοκαταστροφή... Σημαίνει:  ότι Υπερβαίνω τα Όριά μου και Κάθε Εμπόδιο που Δημιουργείται από τους Φόβους, τις Αμφιβολίες και από Οποιαδήποτε Σκιά στο Είναι μου...

"Νικώ Τον Εαυτό Μου" σημαίνει: Ότι ξεθάβω την Θέληση, ότι Ταξιδεύω Ανάδρομα προς την Ακεραιότητα».

Χαμογέλασε βλέποντας, τη σαστισμένη μου έκφραση, καθώς σημείωνα τις λέξεις του, και πριν προσθέσει κάτι ακόμα, περίμενε λίγο...

Ύστερα, πλησίασε ανεπαίσθητα προς το τραπέζι...

Όπως, μου συνέβαινε συνήθως με Εκείνον (Dreamer), σε παρόμοιες περιστάσεις, αγχώθηκα... Προαισθάνθηκα, ότι θα μου έλεγε κάτι το ζωτικό, ότι θα μου ανακοίνωνε, ένα μέρος της Φιλοσοφίας Του, που από μόνο του ήταν ικανό, να επιταχύνει την δυνατότητα κατανόησης που είχα...

Παράτησα το σημειωματάριο μου, όπως ήταν ανοιχτό στα πόδια μου και ανασηκώθηκα ισιώνοντας την πλάτη, για να του δείξω ότι ήμουν έτοιμος, αλλά και για να ανακουφιστώ λιγάκι, από την πίεση που ένιωθα να εντείνεται, καθώς με πλησίαζε για κείνα τα λίγα χιλιοστά.

"Νικώ Τον Εαυτό Μου" — ψιθύρισε — Σημαίνει: Ότι Δεν Αφήνω να Διαρρεύσει, η Παραμικρή Έκφραση Αρνητικότητας... Δεν Επιτρέπω Καμία Εσωτερική Υποβάθμιση... Τον Παραμικρό Μορφασμό Πόνου».

Σώπασε και περίμενε...

Διερευνούσε, με ένα ανεπαίσθητο χαμόγελο, την αντίδραση μου σε αυτή την αποκάλυψη... 

Έπειτα, αλλάζοντας φωνή, απήγγειλε ρυθμικά ένα μικρό τετράστιχο:

«Όταν ο χρόνος σου επιτίθεται καταβρόχθισε τον χρόνο, όταν ο πόνος σου επιτίθεται καταβρόχθισε τον πόνο, όταν η αμφιβολία σου επιτίθεται καταβρόχθισε την αμφιβολία, όταν ο φόβος σου επιτίθεται καταβρόχθισε τον φόβο!»

"Νικώ Τον Εαυτό Μου" Σημαίνει: Ότι Δεν Εξαρτιέμαι Από τον Κόσμο... Σημαίνει: Ότι Είμαστε Δημιουργοί, Κυρίαρχοι του Εαυτού μας, των Καταστάσεων του Είναι και Επομένως, Κυρίαρχοι του Κόσμου... 

Αυτή Η Ικανότητα Αποδέσμευσης, Είναι Πέρα Για Πέρα Φυσιολογική, Είναι Δικαίωμα Που Έχει Ο Κάθε Άνθρωπος, Από Την Γέννησή Του»... 

Elio D’ Anna (Απόσπασμα) «Η Σχολή των Θεών»

Έλα εδώ, στο Κέντρο του Κύκλου της Αλήθειας...

“Έλα εδώ, στο Κέντρο του Κύκλου της Αλήθειας...
Οι Ινδιάνοι πίστευαν, ότι ζούμε την ζωή σε κύκλο. “Τον Κύκλο της Ζωής”, έτσι τον αποκαλούν... Στο τέλος της ζωής μας, επιστρέφουμε στο σημείο, απ' όπου ξεκινήσαμε το ταξίδι στην αρχή.

Ο Κύκλος Αντιπροσωπεύει την Πληρότητα και την Ακεραιότητα.

Μέσα σε αυτό τον κύκλο απόψε, θα πούμε μόνο την αλήθεια...

Να θυμάσαι, ο σκοπός της ζωής αφορά το ταξίδι επιστροφής στο σπίτι, στην πληρότητα, πίσω σε έναν τόπο ακεραιότητας, πίσω στον αυθεντικό εαυτό σου - εκείνον που είναι ατρόμητος, παντογνώστης και με απεριόριστη αγάπη.

Ο σκοπός της ζωής είναι να κλείσουμε “Το Κενό της Ακεραιότητας”.

“Δεν γνωρίζω την έννοια του Κενού της Ακεραιότητας, θα έπρεπε;”

“Όχι, αμίγκο. Στην παρουσιάζω απλώς τώρα, επειδή τώρα είσαι έτοιμος. Από τότε που συναντηθήκαμε για πρώτη φορά, έχω αναφερθεί σε αυτό που συμβαίνει, σε ένα ανθρώπινο πλάσμα μετά την γέννησή του - την διαδικασία, με την οποία χάνουμε την επαφή - με αυτό που είμαστε πραγματικά.

Γεννιόμαστε αυθεντικοί και αγνοί.
Γεννιόμαστε ατρόμητοι και με ανοιχτή καρδιά.
Γεννιόμαστε γνωρίζοντας τους φυσικούς νόμους, που διέπουν τον κόσμο και τον λόγο που είμαστε εδώ.

Αλλά – και γνωρίζω ότι το γνωρίζεις τώρα αυτό – θέλουμε να ευχαριστήσουμε τους γύρω μας και να ταιριάξουμε στο πλήθος…”

“Η διαδικασία με την οποία, αφήνουμε τον αυθεντικό εαυτό μας και γινόμαστε τα άτομα που δεν είμαστε - προσλαμβάνοντας πεποιθήσεις, αξίες και συμπεριφορές από τους άλλους γύρω μας - είναι γνωστή ως πολιτισμική υπαγωγή.

Και, καθώς αφήνουμε τον αληθινό εαυτό μας να μεταμορφωθεί, στον κοινωνικό εαυτό μας, αρχίζει να σχηματίζεται ένα κενό...

Αφήνουμε την αρχική μας φύση και υιοθετούμε, το ψεύτικο προσωπείο της προσωπικότητας.

Ξεσυνηθίζουμε την ακεραιότητα και έτσι προκύπτει, “Το Κενό Ακεραιότητας”.

Όσο μεγαλύτερο είναι το κενό, ανάμεσα στην πραγματική μας ταυτότητα και στην δημόσια περσόνα - που παρουσιάζουμε στον κόσμο - τόσο λιγότερο θα λειτουργεί φυσιολογικά η ζωή μας.

Η προσωπικότητά σου δεν είναι πραγματική... Είναι απλώς κάτι που δημιούργησες για να αρέσεις - όχι, για να αγαπηθείς.

Έχεις φορέσει μια κοινωνική μάσκα από φόβο”.

- “Σοβαρά;”

- “Σοβαρά. Αυτό που κινεί τα νήματα στους περισσότερους ανθρώπους, είναι η λαχτάρα τους - σαν τα μικρά παιδιά - για αγάπη.

Το μικρό παιδί φοβάται, ότι δεν θα αγαπηθεί... Αυτό το μικρό παιδί φοβάται, ότι δεν θα ταιριάξει στο σύνολο.

Το μικρό παιδί προβάλλει την μαμά και τον μπαμπά του, σε όλους τους άλλους ενήλικες γύρω του και ελπίζει πως, εάν συμπεριφέρεται σαν κι αυτούς - όπως το πλήθος - θα βρει την έγκριση, που αναζητά τόσο απεγνωσμένα.
“Και αυτό δημιουργεί ένα Κενό Ακεραιότητας, το οποίο μας αποκλείει και περιορίζει την ζωή μας... Και ωθείται από τον φόβο.

Ο Σκοπός της Ζωής Είναι η Επιστροφή Στον Αυθεντικό Μας Εαυτό...


(Από το βιβλίο :“Ανακάλυψε το πεπρωμένο σου” Robin Sharma )

Μπορούμε Να Είμαστε Υγιείς Αρκεί Να Σκεπτόμαστε Ότι Είμαστε Υγιείς...

Είναι στο χέρι μας να απαλλαγούμε από τα αρνητικά συναισθήματα που είναι ο φόβος, το σκοτάδι και η αρνητική ενέργεια, για να εξελιχθούμε και να δημιουργήσουμε. 

Η συνείδηση, σκέψη, πεποίθηση συναίσθημα, συμπεριφορά, διαμορφώνουν και επηρεάζουν άμεσα τα πάντα γύρω μας. 

Μπορούμε να είμαστε υγιείς, αρκεί να σκεπτόμαστε ότι είμαστε υγιείς...

Οι αρνητικές σκέψεις δημιουργούν αρνητικά συναισθήματα, τα οποία δίνουν εντολή στους αδένες του σώματός μας, να παράγουν χημικά δηλητήρια αφενός, αφετέρου μπλοκάρουν τα Ενεργειακά μας Πεδία, τα οποία με την σειρά τους προκαλούν τις ασθένειες των διάφορων οργάνων. 

Η ζωή και η υγεία μας επηρεάζεται από 5 Επίπεδα που είναι: 

1. ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ 2. ΝΟΗΤΙΚΟ 3. ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΟ 4. ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΟ και 5. ΚΥΤΤΑΡΙΚΟ. 

Αν απαλλαγούμε από αρνητικές σκέψεις και συναισθήματα, τότε απελευθερωνόμαστε και εκφραζόμαστε με συναισθήματα αγάπης, χαράς, ομορφιάς, που υπάρχουν μέσα σε όλους μας και αποκτούμε αξίες, πληρότητα, γαλήνη, ταπεινοφροσύνη, γενναιοδωρία, συμπόνοια, ελευθερία και είμαστε απαλλαγμένοι, από το σκοτεινό πέπλο του φόβου.

Οι σκέψεις και το όραμα, είναι το σχέδιο που θέλουμε να πετύχουμε, ενώ τα συναισθήματα είναι η ενέργεια που χρειαζόμαστε, για να υλοποιηθεί το παραπάνω σχέδιο. 

Κατευθυνόμαστε από τα πιστεύω μας, τα οποία υλοποιούνται με τις θετικές σκέψεις/οραματισμό, που βοηθούν να υλοποιήσουμε τα πάντα. Κάθε συναίσθημα, συγκίνηση, σκέψη, έχει την δική του ηλεκτρομαγνητική ενέργεια. 

Έτσι, οτιδήποτε σκεπτόμαστε και επικεντρώνουμε την προσοχή μας, γίνεται πραγματικότητα. 

Πρέπει να δουλεύουμε πάντα με το υποσυνείδητο, που είναι ένας παντοδύναμος επεξεργαστής, σε σχέση με το συνειδητό. 

Το μυστικό για να πετάξουμε στο φως, είναι να οραματιζόμαστε συνεχώς, αυτά που θέλουμε να πετύχουμε. Είναι η δημιουργική φαντασία καταστάσεων, γεγονότων και αντικειμένων, που θέλουμε να φέρουμε στη ζωή μας, και είναι η μεγαλύτερη δύναμη του ανθρώπου, που του την έδωσε ο Δημιουργός του. 

Ο οραματισμός δεν είναι πραγματοποιήσιμος, όταν διακατεχόμαστε από αρνητικά συναισθήματα (αμφιβολίες, δυσπιστία), από τα οποία θα πρέπει να απεμπλακούμε. 

Θα πρέπει να πείσουμε το υποσυνειδητό μας, να αλλάξει προγραμματισμό και να τα βλέπει όλα τέλεια και θετικά... Το υποσυνείδητο καταγράφει, ότι σκεφτόμαστε και οποιαδήποτε εμπειρία που έχουμε. 

Η θετική ενέργεια τροφοδοτεί την ύπαρξή μας, δίνοντας δύναμη για να πετύχουμε αυτό που επιθυμούμε. 

Μπορούμε να πετύχουμε τα θέλω μας, αρκεί να τα φανταστούμε με οραματισμό και να τα πιστέψουμε αληθινά. 

Ο διαλογισμός, βοηθά στην ενεργοποίηση του ανοσολογικού μας συστήματος, και η διαίσθησή μας είναι πάντα σοφή, διότι έχει πρόσβαση στην Άπειρη Συμπαντική Σοφία. 

Οι περισσότεροι όμως άνθρωποι, δεν πιστεύουν ούτε στην διαίσθηση, ούτε στην λογική... Με την διαίσθηση, έλκονται πρόσωπα και πράγματα που χρειάζονται στην ζωή του. 

Σκοπός του Ανθρώπου στην Γη Είναι η Ευδαιμονία, η Ευημερία και η Υγεία. 

Είμαστε Πνεύματα, Ψυχές Γεμάτες Φως, Για Να Ικανοποιούμε Τον Ανώτερο Εαυτό Μας, Σεβόμενοι Πρωτίστως Τους Συμπαντικούς Νόμους. 

Είμαστε Υγιείς Όταν: 1. ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ 2. ΝΟΗΤΙΚΟΣ 3.  ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΟΣ 4. ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΟΣ και 5. ΚΥΤΤΑΡΙΚΟΣ, βρίσκονται σε απόλυτη Αρμονία και Συνεργασία μεταξύ τους. 

Οι πεποιθήσεις μας και ο τρόπος ζωής μας, σκέψεις, συναισθήματα - αυτά που πιστεύουμε - καθορίζουν την υγεία μας, που ενεργοποιούν ή αδρανοποιούν τα γονίδια μας. 

Το γενετικό μας υλικό, το DNA, είναι αυτό που έχει Πρόγραμμα, Μνήμη και Εξέλιξη, από την αρχή της ζωής μας, μέχρι και τον θάνατο. 

Να ανοίξουμε την καρδιά μας και να βρούμε τα κλειδιά, που ανοίγουν τις πύλες της αλήθειας του Θεού Δημιουργού, που είναι η  Α-ληθινή ΑΓΑΠΗ. 

Δεν είναι κάτι που έρχεται απ'έξω, αλλά βρίσκεται μέσα μας. 

Όλα τα προβλήματα οφείλονται, στην έλλειψη αγάπης εαυτού. 

Όταν έχουμε καλές σχέσεις με τους συνανθρώπους μας, όταν αγαπάμε ανιδιοτελώς, νιώθουμε πραγματική ευτυχία και έχουμε μια ζωή γεμάτη υγεία, γαλήνη, και ερχόμαστε σε επαφή, με την άπειρη δύναμη του σύμπαντος. 

Η αγάπη θεραπεύει όλες τις αρρώστιες και όταν δεν υπάρχει, κυριαρχεί μιζέρια, δυστυχία, αρρώστια... 

Η Αγάπη Είναι η Κλωστή Που Ενώνει τα Πάντα.

Τα αρνητικά συναισθήματα μπλοκάρουν την ενέργεια, με αποτέλεσμα κάθε όργανο να χάνει την ενέργειά του και να ασθενεί. 

Δημιουργούνται, όταν αμφιβάλλουμε ή φοβόμαστε ότι κάποια ανάγκη μας δεν θα πραγματοποιηθεί, ή όταν έχουμε φόβο ή θυμό μέσα μας. 

Τα συναισθήματα είναι ενέργεια, η οποία πάλλεται σε ορισμένες συχνότητες, όπως και όλες μας οι εκδηλώσεις. 

Το κυριότερο αρνητικό συναίσθημα είναι ο φόβος και λιγότερο το στρες (θυμός, θλίψη, ζήλεια, ανασφάλεια, ενοχές) και είναι η κύρια αιτία, για όλους τους πόνους που υποφέρουν οι άνθρωποι. 

Το σώμα μας, έχει μεγαλύτερη σοφία από το νου, γιατί θυμάται τα πάντα στο υποσυνείδητο, που έχουν καταγραφεί... 

Ο σημαντικότερος λόγος που αρρωσταίνουμε, είναι όταν απομακρυνόμαστε από το θεϊκό κομμάτι του εαυτού μας. 

Η ασθένεια ξεκινά από το πνευματικό και ακολουθούν νοητικό, συναισθηματικό, ενεργειακό και κυτταρικό. 

Η πίστη και τα θετικά συναισθήματα της αγάπης, ευσπλαχνίας, γαλήνης, μας οδηγούν στην αυτοθεραπεία μας. 

Οι ασθένειες, δεν συμβαίνουν ποτέ τυχαία και θα πρέπει να αλλάξουμε συνήθειες και συμπεριφορές. 

Τα άτομα που διαλογίζονται, ισχυροποιούν το ανοσοποιητικό τους σύστημα και τα 2 έντονα συναισθήματα, είναι της αποδοχής και της απόρριψης, που ισχυροποιούν ή αδρανοποιούν το αμυντικό μας σύστημα.

Τα αρνητικά συναισθήματα που έχουν βάση τον φόβο, κόβουν την επαφή μας με την φύση, τους συνανθρώπους μας, το σύμπαν, κι έτσι προκαλούνται οι διάφορες αρρώστιες. 

Βασικοί Πυλώνες Στην Υγεία Μας Είναι: Η σωστή σκέψη, η ηρεμία, η γαλήνη, η σωστή διατροφή, με το να αποφεύγουμε επεξεργασμένες τροφές. Η αποτοξίνωση πνεύματος, σώματος με υγιεινή διατροφή, και ξεμπλοκάρισμα ενέργειας-αρνητικού προγραμματισμού. Με θετικές σκέψεις και συναισθήματα χαράς-αγάπης, ενεργοποιούνται τα γονίδια που επιμηκύνουν την ζωή μας. Η ακατέργαστη τροφή είναι η καλύτερη πηγή, για να πάρουμε όλα τα στοιχεία που χρειαζόμαστε. 

Η σωστή διατροφή μας ενεργοποιεί τα γονίδια, όπως και ο τρόπος ζωής, η συμπεριφορά μας, καθώς και τα συναισθήματά μας. 

Χρειάζεται, να τρεφόμαστε σωστά για να μην καταστρέφουμε τα κύτταρά μας, και ο φόβος ενεργοποιεί τα γονίδια, που καταστρέφουν την ζωή. 

Το πόσο θα ζήσουμε, εξαρτάται από το πόσες φορές, θα διαιρεθούν τα σωματικά μας κύτταρα... Στρες, φόβος, θλίψη, πίκρα, θυμός, ενοχές, μικραίνουν τις τελομεράσες και κατά συνέπεια, μικραίνει ο αριθμός των διαιρέσεων των κυττάρων και ο προσδόκιμος χρόνος ζωής. 

Η Κοινωνική ζωή, η συνεχής επαφή με την φύση και το σύμπαν, είναι σημαντικοί παράγοντες μακροζωίας, καθώς και από το περιβάλλον σκέψεων-συναισθημάτων - που επηρεάζονται από το περιβάλλον μας, φυσικό και ανθρωπογενές. 

Το πόσο θα ζήσουμε, εξαρτάται από τα συναισθήματα –διατροφή, τρώγοντας βιολογικά ωμά ακατέργαστα φρούτα, λαχανικά, ξηρούς καρπούς και φύτρα. 

Όταν έχουμε έλλειψη ενζύμων, η τροφή δεν χωνεύεται και τα υπολείμματα τροφών πηγαίνουν στο αίμα, το οποίο και δηλητηριάζουν. Το μαγείρεμα, καταστρέφει την θρεπτική αξία των τροφών. 

Αρρωσταίνουμε, όταν παραβιάζουμε τους πνευματικούς, φυσικούς και διασυμπαντικούς νόμους. 

Υπάρχουν βιολογικοί νόμοι που κυβερνούν το σώμα μας και πνευματικοί νόμοι που κυβερνούν το πνεύμα και την ψυχή. 

Η αποτοξίνωση, είναι και αυτή ένας σπουδαίος παράγοντας μακροζωίας, και η σωστή μας διατροφή, είναι όταν τα ποσοστά είναι 30-40-30% πρωτεΐνες, υδατάνθρακες, λιπίδια αντίστοιχα. 

Τα αυτοάνοσα νοσήματα, οφείλονται στην παραπλάνηση του ανοσοποιητικού μας συστήματος. 

Η παχυσαρκία οφείλεται στα συναισθήματα ΦΥΓΗ-ΕΠΙΘΕΣΗ. Τα αρνητικά μας συναισθήματα, μπλοκάρουν τους μεσημβρινούς και η ενέργεια που κυκλοφορεί μπλοκάρει τα όργανα, τα οποία χωρίς ενέργεια αρρωσταίνουν. 

Όταν είμαστε αισιόδοξοι, το ανοσοποιητικό μας σύστημα ενισχύεται συστηματικά. 

Τελικά αρρωσταίνουμε, τρέφοντας το σώμα μας με αρνητικές σκέψεις- συναισθήματα και ελεύθερες ρίζες, από την κακή διατροφή που καταστρέφουν την δομή του DNA. 

Το φως και η αγάπη διώχνουν το σκοτάδι των αρνητικών συναισθημάτων που υπάρχουν μέσα μας. 

Η Διατροφή μας πρέπει να είναι 80-20% αλκαλική-όξινη αντίστοιχα. 

Κάθε τι στο σύμπαν είναι ενέργεια, η οποία αλλάζει μορφή. 

Το ανθρώπινο σώμα, σκέψεις, συναισθήματα, είναι ενέργεια που πρέπει να ρέει ομαλά, αν θέλουμε να έχουμε υγεία, χαρά, ευτυχία. 

Ο Άνθρωπος Παίρνει Ενέργεια Από την Γη και το Σύμπαν. 

Το πόσο θα πετύχουμε στην ζωή μας, εξαρτάται από την εικόνα, την εμπιστοσύνη και την αξία, που δίνουμε στον εαυτό μας... 

Κάποτε ένας από τους αγαπημένους μου φιλοσόφους, ο κορυφαίος Αριστοτέλης είχε πει: «Η ευτυχία δεν βρίσκεται στα πλούτη, αλλά στην ηρεμία της ψυχής…»

Μια φράση, με βαθιά μηνύματα και προειδοποιήσεις... Πόση αλήθεια άραγε να κρύβει; Μεγάλη και αλλόκοτη, από τις άλλες έχω να σας πω.

Διότι, η ευτυχία δεν έχει να κάνει με τα χρήματα, αλλά με την ουσία της ψυχής... Εκεί λοιπόν βρίσκεται... Μέσα μας. 

Στα βάθη του μυαλού και της καρδιάς μας. Στο σπίτι μας. Το κακό παντού υπάρχει. Σε κάθε γωνιά. Όμως, το καλό μόνο σε ένα σημείο. Ποιο είναι; ΕΣΥ Είσαι... Όσο περίεργο και αν σου φαίνεται, δίπλα σου είναι... Εσύ ο ίδιος είσαι κυρίαρχος - δημιουργός, αλλά και παραλήπτης των δικών σου αποφάσεων και επιθυμιών. 

Στα χέρια σου λοιπόν άνθρωπε, βρίσκεται η ευδαιμονία, η ηθική αρετή...

Τα πλούτη δεν δηλώνουν κανέναν τίτλο. Δεν αμφιβάλλω ότι έχουν αξία, αλλά δεν σε κάνουν ευτυχισμένο. Μπορεί να έχεις όλα τα πλούτη του κόσμου, αλλά μέσα σου να είσαι φτωχός... 

Τι είδους ευτυχία μπορεί να είναι αυτή; Θα σου πω εγώ... Ανεπαρκής και αναλφάβητη, δίχως συναισθήματα και παιδεία. Μια μίζερη, ζοφερή και επίπονη προσπάθεια επιβεβαίωσης και επιβίωσης. Με μόνη κάλυψη το σώμα για ομορφιά και επίδειξη. Με αυτάρκεια, ζήλεια και μιμητισμό. Ο σαρκασμός, βασικός πλέον συνοδός της. 

Γιατί άραγε, να μην υιοθετούμε την άλλη ευτυχία; Αυτή λοιπόν που κατάλαβες... Ναι, Για εκείνη μιλώ, που φωτίζει τα μάτια των ανθρώπων από αλήθεια και ειλικρίνεια... Που δεν κρύβεται πίσω από τις λέξεις και δεν ζητά ανταλλάγματα, για να αποκαλυφθεί... 

Δεν κρύβεται από το Έρεβος, σαν τους Δεσμώτες στο Σπήλαιο, αλλά προβάλλεται από ψιλά με το Φως του Ήλιου. 

Δεν βρίσκεται ούτε στην υπερβολή, ούτε στην στέρηση... Μόνο στην μεσότητα. Στο είναι και στο γίγνεσθαι. Βρες την λοιπόν, στην μέση της κλωστής. Στα συν-αισθήματα, στις καταστάσεις. 

Τα πλούτη δεν είναι τίποτα παρά μόνον, ένα παρείσακτο αγαθό δωροδοκίας και μυθοπλασίας. 

Η Ευτυχία Βρίσκεται Στην Έκλυση Της Ψυχής Σου!!!

Στην δικαιοσύνη, στον χαρακτήρα και στις πράξεις... Στην ελευθερία επιλογών και αποφάσεών σου... Στην αγαστή συνεργασία του πνεύματος και σώματός σου, και όχι στον σκοταδισμό των αδυσώπητων και επίπλαστων Ερινυών των σκέψεων και των επιρροών τους. 

Η ευτυχία λοιπόν σχετίζεται με την πληρότητα, την αγάπη, την χαρά, την δύναμη για την νίκη της ψυχής και όχι την αμετροέπεια του μυαλού. 

Μπορείς λοιπόν να συνδυάσεις αυτήν την ευτυχία, την α-ληθινή... με το χρυσό χρώμα των χρημάτων;

Αντέχεις να ζεις σε μια ουτοπία ή αλήθεια, που μόνη σου κρηπίδα είναι ένας ανεύθυνος και τιποτένιος εαυτός; 

Σου αρέσει να υπάρχεις από τα χρήματα και για τα χρήματα και μόνο; 

Δεν θα αντέξεις για πολύ... Είναι το μόνο σίγουρο. Διότι, η έκρηξή σου θα πλησιάζει… Και πίστεψέ με… Θα είναι ανυπόφορη… 

«Τα πλούτη, δεν σε κάνουν βασιλιά της ευτυχίας της ψυχής, αλλά αντιθέτως η ευτυχία της ψυχής, σε κάνει βασιλιά όλου του πλούτου... Μην το ξεχνάς ποτέ αυτό!»

(Κάπου - Κάποτε στο διαδίκτυο...)

"Περί Ελέγχου, Αλήθειας και Ελεύθερης Βούλησης"...

“Σε τούτο τον πλανήτη τα πάντα λειτουργούν, μέσα από τις ελεύθερες επιλογές μας και μόνον... ‘Αλήθεια’, είναι η τήρηση της σύμβασης των επιλογών μας αυτών, και ‘ψέμα’ η διαστρέβλωσή τους... Ολόκληρος ο κόσμος μας, βασίζεται στην τήρηση ή την διαστρέβλωση αυτής της σύμβασης, την οποία εμείς οι ίδιοι, έχουμε επιλέξει και αποδεχθεί.”

Η πεποίθηση του ‘ελέγχου’, προέρχεται από την αλλοιωμένη απόκριση της ‘πίστης’ μας - στοιχείου της συνείδησης του Εαυτού μας - η οποία αλλοιωμένη, μέσα στην επίγνωση για τον κόσμο, γίνεται αντιληπτή σε μας - ως δίπολο Εμπιστοσύνης και Αμφιβολίας - εννοιών οι οποίες αν και μοιάζουν, με το αρχικό στοιχείο της πίστης - είναι εντελώς διαφορετικές - ως προς την ουσία τους...

Η διαδικασία του ελέγχου… στην οριακή της μορφή, παραμένει πάντα μια διαδικασία ημιτελής, ανολοκλήρωτη, διότι περιέχει μονάχα στοιχεία τα οποία γνωρίζουμε, μέχρι εκείνη την στιγμή. Στοιχεία τα οποία, περιέχονται ήδη στην επίγνωση, την οποία έχουμε, για τον κόσμο γύρω μας. Έτσι η ικανότητά μας, να εξετάσουμε και να ελέγξουμε κάτι, εξαρτάται πάντα από το πλήθος των πληροφοριών, τις οποίες κατέχουμε, για πράγματα και καταστάσεις, που ήδη γνωρίζουμε.

Συγκεκριμένες πληροφορίες σε συγκεκριμένη στιγμή... Υπάρχει ένα όριο δηλαδή, όπου κάποια στιγμή φτάνουμε στο σημείο, κατά το οποίο έχουμε εξαντλήσει όλες τις πληροφορίες τις οποίες διαθέτουμε, για το συγκεκριμένο θέμα ή αντικείμενο, το οποίο ελέγχουμε. 

Ακόμη, μπορεί να μην μπορούμε ή να μη γνωρίζουμε, τι άλλο πρέπει να ελέγξουμε και επαγωγικά αδυνατούμε να διενεργήσουμε, τον οποιοδήποτε περαιτέρω έλεγχο... Διότι απλά μας είναι αδύνατον, να ελέγξουμε κάτι το οποίο -ακόμη- δεν υπάρχει ή δεν το γνωρίζουμε. 

Αυτό συμβαίνει, όταν βρεθούμε εμπρός σε κάτι νέο ή άγνωστο για εμάς, όπως το Εγώ ή ο Εαυτός, ή εμπρός σε κάτι το οποίο αλλάζει συνεχώς, όπως η σκέψη ενός ανθρώπου, το συναίσθημα μιας ομάδας ανθρώπων ή ακόμη της ανθρώπινης μάζας.

Είναι σημαντικό ότι σε φυσιολογικές συνθήκες, όταν διενεργούμε έναν έλεγχο σε έναν χώρο ή σε μια κατάσταση, οφείλουν να το γνωρίζουν οι πάντες... Τόσο το ίδιο το περιβάλλον, μέσα στο οποίο διενεργείται ένας έλεγχος, όσο και ο εκάστοτε ελεγκτής, ο οποίος τον διεξαγάγει. 

Η αστυνομία για παράδειγμα, διενεργεί ελέγχους και το γνωρίζουν όλοι οι εμπλεκόμενοι. Αυτό είναι ένα μέρος της εργασίας των αστυνομικών.

Όταν όμως τα πράγματα, πλησιάζουν στο παραπάνω όριο - όπου ο ελεγκτής ή ο ελεγχόμενος - δεν γνωρίζουν ακριβώς, αν, τι και γιατί ελέγχουν - τότε ο έλεγχος αυτός μετατρέπεται σε χειραγώγηση - κάτι το οποίο -τις περισσότερες φορές- ουσιαστικά το αγνοούν και οι δύο πλευρές, μιας και είναι ένας έλεγχος κρυμμένος, πίσω από κάτι άλλο, το οποίο εμφανίζουμε ως κάλυμμά του.

Σε όλη αυτή την κρυμμένη διαδικασία ελέγχου - την οποία αποτελεί η χειραγώγηση - χρησιμοποιούμε κάποιο ‘ψέμα’, για να αλλάξουμε όνομα στον ‘έλεγχο’, που στην ουσία διενεργούμε... Το ‘ψέμα’ αυτό όμως, οδηγεί σε ένα σημείο, ενεργειακής εμπλοκής και δημιουργίας συνθηκών ‘προδοσίας’. 

Διότι χειραγώγηση είναι - ο Κάθε Ασυνείδητος Έλεγχος - τον οποίο ψευδώς μετονομάζουμε σε κάτι άλλο... Ελέγχουμε, αλλά δεν τολμούμε να το πούμε ή να το δείξουμε, διότι δεν έχουμε εξουσία να το κάνουμε ή δεν θέλουμε να την δείξουμε, ή αγνοούμε τις αντιδράσεις και συνέπειες. 

Έτσι, υποκρινόμαστε ότι δημιουργούμε φιλίες, κάνουμε σχέσεις, παραδίδουμε μαθήματα αυτοβελτίωσης, πνευματικότητας, τέχνης ή παιδείας, σε μια ελεγχόμενη εκπαίδευση, προσφέρουμε εργασία ή συνθήκες ευημερίας, δίνοντάς στις πράξεις μας - οποιοδήποτε άλλο όνομα μας βολεύει - ώστε να κρυφτούμε... 

Τις περισσότερες φορές, πίσω από μια ‘αγάπη -φυλακή’...

Όμως όλο αυτό αποτελεί ‘προδοσία’, πρώτα προς τον Εαυτό μας και ύστερα, προς τον ανυποψίαστο ελεγχόμενο. 

Σε ατομικό επίπεδο το Εγώ, μας εμποδίζει να το αντιλαμβανόμαστε, τόσο εμείς όσο και ο ελεγχόμενος... Αλλά υποσυνείδητα, όλη αυτή η διαδικασία δημιουργεί ένα εσωτερικό πόνο, ο οποίος όσο περνά ο καιρός, γίνεται αβάσταχτος.

Ένας συνεχής βουβός εσωτερικός πόνος, που μας αναγκάζει να αυξάνουμε τις συνθήκες λογικού, συναισθηματικού και νοητικού ελέγχου, ολόκληρου του χώρου που ζούμε - βάζοντάς μας σε νέο κύκλο - και πάλι απ' την αρχή. 

Η αλλοίωση του Εαυτού μας, έχει πλέον ολοκληρωθεί... 

Η Πληροφορία της ‘πίστης’, την οποία φέρει μέσα της η συνείδησή μας, έχει πλέον μετατραπεί ολοκληρωτικά, στην πεποίθηση του ‘ελέγχου’, ο οποίος, μέσα από τον διαρκή εσωτερικό πόνο που μας προκαλεί, το αίσθημα προδοσίας που εισπράττουμε, αναπαράγεται και αυξάνεται συνεχώς.

Όμως, δεν γίναμε ξαφνικά μέσα σε μια μέρα ούτε ελεγκτές, ούτε χειραγωγοί... Εκπαιδευτήκαμε από το περιβάλλον μας - χωρίς να το αντιλαμβανόμαστε και να το συνειδητοποιούμε - να αποδεχόμαστε κάποιον να μας ελέγχει ή να μας χειραγωγεί. 

Κι εφ' όσον αυτό - το έχουμε αποδεχθεί για τον ίδιο μας τον εαυτό - το αναπαράγουμε, χωρίς πρόβλημα στον οποιοδήποτε... Από την στιγμή της γέννησής μας, μέχρι να πεθάνουμε βιολογικά και να εγκαταλείψουμε, αυτόν τον κόσμο ως σώματα και Εγώ. 

Μια αποδοχή, η οποία βασίζεται σε δική μας επιλογή και μόνον… 

Διότι σε τούτο τον Πλανήτη, τα πάντα λειτουργούν μονάχα, μέσα από την ελεύθερη επιλογή μας... Αυτό που λέμε ελεύθερη βούληση... 

Το λέμε, αλλά δεν μπορούμε να συνειδητοποιήσουμε το βάθος και την αλήθεια, αυτής της φράσης... 

Γι' αυτό και στην ουσία των πραγμάτων, δεν υπάρχει καλό και κακό ή αλήθεια και ψέμα, με την έννοια φυσικά που δίνουμε εμείς οι άνθρωποι, σε αυτές τις λέξεις. 

‘Αλήθεια’ είναι, η τήρηση της σύμβασης των επιλογών μας και ‘ψέμα’, η διαστρέβλωσή της... Η τήρηση ή η διαστρέβλωση της τήρησης της σύμβασης, την οποία έχουμε αποδεχθεί - δηλαδή, έχουμε επιλέξει - εμείς οι ίδιοι. 

Αν όμως δεν υπάρχει καλό και κακό ή αλήθεια και ψέμα, τι είναι τελικά η χειραγώγηση... Σε ποιο άκρο ανήκει;;;

‘Χειραγώγηση’, είναι κυρίως η διαστρέβλωση του ‘ελέγχου’, ο οποίος - κι αυτός - προέρχεται από μια άλλη διαστρέβλωση, την αλλοίωση της ‘πίστης’ της συνείδησής μας... όμως δεν είναι μονάχα αυτής. 

Εκτός από τα Πέντε Λειτουργικά Στοιχεία, η Συνείδηση διαθέτει και Δώδεκα Διαμόρφωσης... 

Ενώ τα Λειτουργικά - όπως το λέει και η λέξη - έχουν Λειτουργικό Ρόλο, καθορίζοντας τον τρόπο που λειτουργούμε - μέσα στον αισθητό κόσμο - πώς τον αντιλαμβανόμαστε και πώς αλληλεπιδρούμε μαζί του... τα Στοιχεία Διαμόρφωσης συμμετέχουν περισσότερο, στην Διαμόρφωση του χαρακτήρα και της συμπεριφοράς μας... 

Από τα Δώδεκα συνολικά αυτά Στοιχεία, τα τέσσερα περισσότερο σημαντικά είναι, της ‘ασφάλειας’, της ‘ευθύνης’, της ‘εκτίμησης’ και της ‘κυριαρχίας’.

Όπως τα Λειτουργικά, έτσι κι αυτά της Διαμόρφωσης - αποτελούν Δίπολα Θετικής ή Αρνητικής Προβολής - των καταστάσεων της ζωής μας. 

Έτσι η ‘ασφάλεια’ έχει να κάνει, με την ενδόμυχη και υποσυνείδητη συμπεριφορά μας, σε θέματα προφύλαξης και επιβίωσης, η ‘ευθύνη’ διαμορφώνει την σχέση μας, με την παιδικότητα ή ωριμότητα, η ‘εκτίμηση’ με τον τρόπο, που αξιολογούμε και διαθέτουμε τον εαυτό μας, τις πράξεις και τα χαρίσματά μας, και τέλος η ‘κυριαρχία’, καθορίζει τον βαθμό της επιβολής ή υποταγής μας στους άλλους. 

Έτσι λοιπόν, έχουμε Πέντε Λειτουργικά και Τέσσερα Διαμόρφωσης σημαντικά - σε σύνολο, Δέκα Επτά Ψυχικών Στοιχείων - τα οποία μπλέκονται μεταξύ τους - σε χαοτικούς συνδυασμούς - διαμορφώνοντας τελικά, αυτό που είμαστε ως σύνολο, Εαυτός και Εγώ.

Έτσι στην χειραγώγηση, εκτός από την ‘πίστη’ με την οποία ελέγχουμε ή προδίδουμε, συμμετέχουν επίσης η ‘κυριαρχία’, με την οποία ωθούμε πιθανώς τον εαυτό μας, να γίνει θύμα ή θύτης, η ‘ακεραιότητα’, για να παράγουμε ψευδείς σχέσεις και η ‘ευθύνη’ μέσω της οποίας, διαιωνίζουμε την παιδική μας αφέλεια, αρνούμενοι να ωριμάσουμε. 

Για να φτάσεις στο επίπεδο να χειραγωγήσεις κάποιον λοιπόν, θα πρέπει πρώτα να έχεις εκπαιδευτεί - να κάνεις κάτι τέτοιο μέσω της αλλοίωσης - των παραπάνω χαρακτηριστικών του Εαυτού σου.

Πρώτα απ' όλα γίνεσαι εύπιστος... 

Ακούς κάτι και το πιστεύεις, χωρίς να το εξετάσεις... Δεν ψάχνεις για αποδείξεις. Για κάποιον, εσωτερικό δικό σου λόγο, ενώ γνωρίζεις την μέθοδο του ελέγχου, την ακυρώνεις και δείχνεις εμπιστοσύνη, σε κάτι το οποίο δεν γνωρίζεις... Κι αυτό το κάνεις όταν το θέμα, είναι εντελώς ξένο για σένα. 

Όταν ακόμη κι αν σου δείξουν, όλα τα υπάρχοντα επιστημονικά δεδομένα, εσύ δεν θα καταλάβεις τίποτε από αυτά - διότι το μέχρι εκείνη την στιγμή - Γνωσιακό σου Πεδίο, Είναι Εντελώς Διαφορετικό... Άρα, κάνεις ‘επιλογή’... Επιλέγεις εσύ προσωπικά, να το αποδεχθείς... Δεν εξετάζεις αν είναι αλήθεια ή ψέμα, καλό ή κακό, αλλά απλά το επιλέγεις, ως έχει... Κι αυτή είναι η πρώτη σύμβαση που κάνεις, ανάμεσα σε σένα και στον χειραγωγό σου.

Βλέπουμε, ότι ο τρόπος που το κάνουμε όλο αυτό, είναι εντελώς ανεύθυνος, κι ο λόγος εστιάζεται στην εσωτερική μας χαρά, να μάθουμε κάτι νέο... Η παιδική αφέλεια που υπάρχει μέσα μας, αφαιρεί οποιοδήποτε στοιχείο ωριμότητας και αποφασίζουμε, όλο αυτό να το εκλάβουμε ως παιχνίδι... Το νιώθεις ότι σου δίνει χαρά, κι αυτή την χαρά που σου προσφέρει το συγκεκριμένο θέμα, την δείχνεις προς όλους, όταν μιλάς για αυτό. Όμως, ακόμη κι αυτή η εσωτερική χαρά του παιδιού, θα ήταν εντελώς αδύναμη να σε κινητοποιήσει... αν ήσουν ‘κυρίαρχος’.

Διότι πριν γίνεις χειραγωγός, έχεις εκπαιδευτεί να γίνεσαι θύμα ή θύτης.

Αν εξετάσεις προσεκτικά, την προηγούμενη ζωή σου, θα παρατηρήσεις ότι υπάρχουν αρκετές καταστάσεις στις οποίες - σε κάποιες από αυτές - έχεις επιλέξει να αποδέχεσαι, τον ρόλο του θύματος και σε κάποιες άλλες τον ρόλο του θύτη, μετατρέποντας άλλους σε θύματα... 

Το δραματικό στην όλη αυτή ιστορία, είναι ότι αφήνουμε τον εαυτό μας να εκπαιδευτεί, όχι από κάποιο άτομο το οποίο είναι κυρίαρχο, αλλά από κάποιο άλλο θύμα... Αντιγράφοντας την συμπεριφορά του θύματος.

Υποσυνείδητα, μπορεί να βλέπουμε ότι αυτός στον οποίο, αφηνόμαστε να μας εκπαιδεύσει - είναι κι ο ίδιος θύμα - αλλά για κάποιο εσωτερικό δικό μας λόγο, επιλέγουμε να μαθητεύσουμε δίπλα του. Δίπλα μας είναι σίγουρο, ότι μπορεί να υπάρχουν και κάποιοι με κυρίαρχη συμπεριφορά, όμως εμείς, επιλέγουμε το θύμα... Το βλέπουμε, το ζούμε και επιλέγουμε να το αναπαράγουμε...

Κι έτσι μας μένει μονάχα, να μάθουμε να λέμε ψέματα... 

Δεν υπάρχει κάποιος που να μπορεί να πει, ότι παρακολούθησε ειδική εκπαίδευση στο να λέει ψέματα, το αντίθετο... Όλοι μας, από μικρή ηλικία ακούμε συνεχώς, ότι πρέπει να λέμε πάντα την αλήθεια... Η ‘αλήθεια’ όμως ως έννοια, είναι η τήρηση εκ μέρους μας, της επιλεγμένης από εμάς σύμβασης. 

Αλλά στην συνείδηση της ψυχής μας, η τήρηση της σύμβασης αυτής, είναι συνδεδεμένη με την δική μας ‘ακεραιότητα’...

Αυτό, με όρους συνείδησης σημαίνει, πως όταν κάποιος αποδέχεται να ζει και να μεγαλώνει μέσα σε ένα περιβάλλον, το οποίο τον εξευτελίζει και του καταστρέφει την ‘ακεραιότητα’ - υποσυνείδητα το εκλαμβάνει - ως αποδοχή και ένταξη ολόκληρης της ζωής του στο ‘ψέμα’. 

Η σύγχρονη κοινωνία, μπορεί να απαιτεί - ως είδους κοινωνικού συμβολαίου - από εμάς, να λέμε μονάχα την αλήθεια, όμως στην πράξη, προς τα περισσότερα μέλη της - εφαρμόζει αόρατα συνεχώς - ένα άτυπο πλαίσιο συνεχούς ταπείνωσης ή ακόμη και εξευτελισμού, σε πολλά επίπεδα. 

Ως αποτέλεσμα και προστασία από όλο αυτό, αν και γνωρίζουμε, τι είναι συμβατικό ψέμα και τι αλήθεια - για έναν υποσυνείδητο λόγο - στρεφόμαστε στο κατά συνθήκη ψεύδος, κι αυτό είναι η τελευταία σφραγίδα των επιλογών μας, στον δρόμο της χειραγώγησης.

Πώς μπορούμε όμως να κατανοήσουμε, την βαθιά σημασία της ουσίας των εννοιών της αλήθειας και της επιλογής; ...Σε τι μοιάζουν, οι δύο αυτές έννοιες και σε τι διαφέρουν; 

Σήμερα για παράδειγμα, η αντίληψη ότι η Σελήνη περιστρέφεται γύρω από την Γη, μπορεί σε σας να φαίνεται αδιαμφισβήτητη, όμως σας πληροφορώ - ότι δεν αποτελεί την μοναδική αλήθεια - για όλους τους ανθρώπους στον Πλανήτη. 

Η δική μας η αλήθεια, δεν έχει σχέση με αυτό που πραγματικά ισχύει, αλλά με την επίγνωση που διαθέτουμε... 

Το πραγματικό για εμάς - άρα και η αλήθεια μας - έχει σχέση με το σύνολο της γνώσης και της αντίληψης, την οποία διαθέτουμε για τον κόσμο μας... Γι' αυτό και η αλήθεια μας, αλλάζει συνεχώς... 

Κάποτε πιστεύαμε, ότι ο Ήλιος περιστρέφεται γύρω από μια επίπεδη Γη, ενώ σήμερα, ότι η σφαιρική Γη είναι αυτή που περιστρέφεται, γύρω από τον Ήλιο... Κι όμως αυτό δεν έχει σχέση, με το αν είναι αλήθεια ή όχι, αλλά με το ότι ισχύει - διότι όλοι μας το επιλέξαμε - ως κοινώς αποδεκτή παραδοχή. 

Θεωρούμε, ότι βάσει των στοιχείων τα οποία διαθέτουμε σήμερα, αυτό είναι αλήθεια. Και σαν δική μας επιλογή, αποτελεί μια μεταξύ μας σύμβαση και μάλιστα ισχυρή... Τόσο ισχυρή, που είναι αδύνατον να εισέλθεις σε μια ομάδα ανθρώπων και να επιμένεις ότι η Γη είναι επίπεδη ή τριγωνική... Δεν μπορείς να το κάνεις... Θα το απορρίψουν όλοι, διότι είναι ψέμα - το οποίο θα σε οδηγήσει στον δικό σου διασυρμό, στον χλευασμό και την περιθωριοποίησή σου... 

Και είναι ψέμα, διότι αποτελεί στρέβλωση της σύμβασης - την οποία όλοι μας - έχουμε επιλέξει και αποδεχθεί. 

Διότι πρέπει να γνωρίζετε, ότι σε μια ομάδα ανθρώπων, η ‘επιλογή’ τους είναι πάντα ισχυρότερη, της δικιάς σας αλήθειας, άσχετα με το αν κάτι είναι για σας αλήθεια ή ψέμα, πραγματικό ή ανύπαρκτο.

Έτσι αν πεις, ότι ναι μεν η Γη είναι στρογγυλή αλλά μέσα είναι κούφια, παρουσιάζοντας παράλληλα και κάποια στοιχεία ή σκέψεις, τότε το πράγμα αλλάζει... Διότι το θέμα αυτό, έχει περάσει το όριο ελέγχου... Δεν υπάρχουν αρκετά στοιχεία ή τα στοιχεία που υπάρχουν, δεν είναι αδιάσειστα και κοινώς αποδεκτά από όλους. 

Υπάρχουν αντίθετες θεωρίες όμως, θα υπάρξουν κάποιοι οι οποίοι θα αντιληφθούν, ότι δεν υπάρχει δυνατότητα διαδικασίας ελέγχου και επαλήθευσής των... 

Έτσι μια μερίδα ανθρώπων, θα αρνηθεί να αντιδράσει αρνητικά και - ίσως στην αρχή διστακτικά - θα το πλησιάσει... Ποιοι θα το πλησιάσουν πρώτοι; Εκείνοι οι οποίοι, έχουν μάθει να χειραγωγούνται... Πώς θα το πλησιάσουν; Εμπιστευόμενοι τα στοιχεία που παρουσιάζονται, χαρούμενα και ευδιάθετα, με μια σχεδόν παιδική αφέλεια ή και αρκετή ανευθυνότητα.

Όμως θα πρέπει να αντιληφθούμε - ότι όπως είναι χωρίς ουσία - να προσδιορίζουμε την αλήθεια και το ψέμα σε μια κατάσταση, άλλο τόσο δύσκολο είναι, να προσδιορίσουμε σε αυτήν το καλό και το κακό... 

Διότι, το να βρεθούν κάποιοι ικανοί στο να χειραγωγηθούν, σε μια νεωτεριστική - αν και μη αυταπόδεικτη ακόμη θεωρία - δεν είναι απαραίτητα κακό... Στην ουσία του, είναι άσχετο με την έννοια του ακραίου καλού και του ακραίου κακού, αλλά σχετικό, με την διαδικασία της αλλαγής. 

Όλες οι νεωτεριστικές αλλαγές στην ανθρωπότητα, έτσι έχουν γίνει, έτσι γίνονται και έτσι θα γίνονται, για πολλά χρόνια ακόμη. 

Αν δεν υπήρχαν οι άνθρωποι αυτοί - οι ικανοί να ενστερνιστούν - εύκολα και απλά, το διαφορετικό και το καινούργιο, δεν θα είχε αλλάξει τίποτε στην Γη και ακόμη θα ήμασταν στις σπηλιές, γύρω από τις φωτιές με τα ξύλα.

Στον κόσμο που ζούμε, καμία αλλαγή δεν μπορεί να συμβεί με επιτυχία, φτασμένη από το πουθενά έτσι ξαφνικά. 

Οι άνθρωποι για τους οποίους συζητάμε, πριν αποφασίσουν να αλλάξουν την αλήθεια τους, αποδεχόμενοι κάποια άλλη, νεώτερη στην θέση της παλιάς, έχουν περάσει προηγουμένως από το στάδιο της ‘αμφισβήτησης’... 

Όπου αμφισβήτηση σημαίνει, να αμφιβάλεις αν κάτι αντιπροσωπεύει ή όχι την αλήθεια και χωρίς αυτόματα να την καταστρέφεις, να την μειώνεις - ετοιμάζοντας την αντικατάστασή της - με κάτι νέο και διαφορετικό. 

Δεν υπάρχει φορέας ‘αλλαγής’ - ο οποίος προηγουμένως - αδυνατεί να αμφισβητήσει την πραγματικότητά του. 

Υπάρχουν γύρω μας άνθρωποι, οι οποίοι είναι ικανοί όχι μόνο, να αμφισβητήσουν κάποια δεδομένη αλήθεια για τον κόσμο, μέσα στον οποίο ζουν, αλλά και ικανοί να τον αλλάξουν - αντικαθιστώντας, την δεδομένη αλήθεια τους με μια καινούργια - την οποία θα επιλέξουν, θα αποδεχθούν και θα αγωνιστούν - μέχρι την πλήρη επικράτησή της - σε όλους τους υπόλοιπους.

Συγχρόνως, υπάρχουν και κάποιοι άλλοι, οι οποίοι θεωρώντας, ότι αλήθεια είναι μονάχα μία - τους φαίνεται εντελώς αδιανόητο - ακόμη και να φανταστούν, ότι ο κόσμος τον οποίο αντιλαμβάνονται - ως μόνιμο και σταθερό - μπορεί να αλλάξει στο οτιδήποτε... 

...Κι εδώ υπάρχει το παράδοξο της αλλαγής... 

Οι άνθρωποι εκείνοι οι οποίοι είναι ικανοί, να δημιουργήσουν την ανατροπή σε μια Παγκόσμια Αλήθεια, είναι οι ίδιοι οι οποίοι κατόπιν - θα αγωνιστούν μέχρις εσχάτων - ώστε να είναι αδύνατον στο μέλλον, να την αλλάξει ξανά ο οποιοσδήποτε. 

Ο άξονας του δίπολου: ‘Αλλαγή -Ακινησία’ στα άκρα του, λειτουργεί από ανθρώπους του ίδιου δυναμικού... Χαρακτηριστικού το οποίο βασίζεται, στην αδυναμία τους να κατανοήσουν στην ουσία, τόσο το βαθύτερο λόγο που τους ωθεί, να διενεργήσουν την συγκεκριμένη αλλαγή, όσο και το τι είναι πραγματικά - αυτό το οποίο, θέλουν να αλλάξουν ή αντίστοιχα να διαιωνίσουν. 

Για αυτό και στην ιστορία της ανθρωπότητας, οι μεγάλες ανατροπές κάποιας δεδομένης αλήθειας, έχουν στην συνέχεια οδηγήσει σε βία και ολοκληρωτικές διακυβερνήσεις στην μάζα της... Και όσο μεγαλύτερη η ανατροπή της αλήθειας, τόσο μεγαλύτερη η δύναμη επιβολής της, στο μέλλον. 

# Τι σημαίνει ‘αλήθεια’ λοιπόν, και πώς αυτή συμμετέχει στην δημιουργία, της εκάστοτε πραγματικότητας;;; 

# Πώς είναι δυνατόν αυτή η αλήθεια να αλλάζει και τι ρόλο παίζει σε αυτό, η δική μας επιλογή;;;

Ολόκληρο το σύμπαν, μέσα στο οποίο υπάρχει ο Πλανήτης, πάνω στον οποίο ζει και αναπτύσσεται η ανθρωπότητα, είναι ένα σύμπαν το οποίο δημιουργείται, από την ελεύθερη βούληση και υπακούει σε αυτήν... 

Και ο άνθρωπος είναι ένα από τα κυρίαρχα μέσα, τα οποία διαμορφώνουν αυτή την βούληση. 

Όλα τα μέλη της ανθρωπότητας πιστεύουν ακράδαντα - ότι αν αφεθούν ελεύθεροι - είναι δυνατόν και η βούλησή τους επίσης, να λειτουργεί ελεύθερα... κάτι το οποίο σας καλώ να αμφισβητήσετε... 

Όπως επίσης να αμφισβητήσετε - ότι εσείς και μόνο εσείς - από την όποια, δεδομένη θέση η οποία σας δίδεται, είστε ικανοί να ανακαλύψετε και να εφαρμόσετε - σε όλους τους υπόλοιπους - μία και μοναδική αλήθεια. 

Αν όμως εμείς, πρέπει να ανακαλύψουμε τον τρόπο - που δημιουργείται η ελεύθερη βούληση - η οποία θεωρούμε ότι αυτή είναι η ενέργεια, η οποία διαμορφώνει την πραγματικότητα του κόσμου μας, αλλά συγχρόνως, να λειτουργήσουμε με γνώμονα, την απουσία μίας και μόνης αλήθειας... τότε τι μας μένει να κάνουμε; 

Ποιο είναι το δεδομένο, πάνω στο οποίο θα κινηθούμε;

Ολόκληρος ο κόσμος όπως και η ζωή, η οποία εξελίσσεται μέσα σε αυτόν - είναι ροή - η οποία συμβαίνει και γίνεται αντιληπτή σε μας, μέσα από την ροή του χρόνου. 

Αν ρωτάμε λοιπόν - ποια είναι τα δεδομένα μας - το πρώτο μας δεδομένο, είναι αυτό... της ‘Αρχής της Αβεβαιότητας’... 

Ότι, το περιεχόμενο της αλήθειας ισούται, με το περιεχόμενο της επιλογής... Της εκάστοτε επιλογής μας... η οποία βασίζεται, στην επίγνωση για τον κόσμο μας - την οποία διαθέτουμε - στην εκάστοτε στιγμή. 

Ότι, ενώ ζούμε σε ένα κόσμο στον οποίο όλοι εκπαιδεύτηκαν, να χρειάζονται την σταθερότητα της αιτιοκρατίας - εμείς στον τρισδιάστατο αυτό κόσμο - θα αρκεστούμε στο ασταθές και στο αβέβαιο. 

Θα συνειδητοποιήσουμε - ότι η μοναδική αλήθεια που υπάρχει, είναι αυτό - το οποίο επιλέγουμε ως τέτοια, βάσει της γνώσης που διαθέτουμε. 

Κι αν η επιλογή μας αυτή - δεν έχει προέλθει συνειδητά - από εμάς τους ίδιους, αλλά βασίζεται σε ακατανόητες σκέψεις και λόγια κάποιου άλλου, τότε αυτή η δική μας αλήθεια, αναμφίβολα αποτελεί και επιλογή εκείνου του άλλου... Του όποιου άλλου... 

Κι επειδή αυτή η επιλογή - διαμορφώνει τον ίδιο μας τον κόσμο - τότε, αυτό που εμείς ονομάζουμε ελεύθερη βούληση - δεν είναι τίποτε άλλο - από ‘ελεύθερη παραπλάνηση’, δεδομένο το οποίο είναι αδύνατον να δεχθούν, οι περισσότεροι από τους ανθρώπους γύρω μας, μιας και έχουν γαλουχηθεί στην αντίληψη: ότι η αλήθεια είναι μία και μοναδική.

Έτσι μένει σε μας να επιλέξουμε, αν θα αποδεχθούμε ή όχι, το γεγονός ότι η ανθρώπινη μάζα, έχει συνηθίσει να στηρίζεται πάντα, σε κάποια αλήθεια την οποία θεωρεί μοναδική, απλώς και μόνον, διότι της είναι αδύνατον να αποδεχθεί, ότι οφείλει να αμφισβητεί οτιδήποτε αδυνατεί να συνειδητοποιήσει. 

Ότι σε ένα κόσμο συνεχούς ροής, είναι ασυμβίβαστο να καταργείς μια αλήθεια, αντικαθιστώντας την, απλά με κάποια άλλη. Κι ότι έτσι, η ανάγκη της αυτή - στην απόλυτη σταθερότητα του πραγματικού - την εμποδίζει να δει, την χειραγώγηση της βούλησής της... Την καθοδήγηση της επίγνωσής της, από επιλογές άλλων.

Όμως η άγνοια των ανθρώπων, βασίζεται ακριβώς - σε τούτη την αδυναμία τους να συνειδητοποιήσουν - πως, οτιδήποτε γνωρίζουν για την πραγματικότητα, δεν είναι ‘αλήθεια’, αλλά ‘επιλογή’... και μάλιστα ξένη προς αυτούς, εμβόλιμη και φυτευτή στο νου τους, μέσα από την όποια εκπαίδευσή τους... Κι εδώ, ξεκινάει το πρόβλημα... 

Στο ό,τι - αν και όταν - αρχίσουν να την αμφισβητούν, προσπαθούν να την αντικαταστήσουν με μιαν άλλη, την οποία να την κατανοούν, με όσα ήδη γνωρίζουν. Χρειάζονται αποδείξεις σε κάτι απτό, πραγματικό - σε κάτι το οποίο να αποδεχθούν - σαν νέα αλήθεια. 

Έχουν ανάγκη - αυτή η νέα πραγματικότητα να είναι σταθερή - όπως η παλαιά... Να νιώσουν εμπιστοσύνη, ασφάλεια... 

Κι εδώ μπαίνει το καίριο ερώτημα: Ποιος ενδιαφέρεται για την αλήθεια; 

Ο Εαυτός μας δηλαδή, η ψυχή μας ή τα Εγώ μας... Για την ψυχή και την συνείδησή μας όμως - η ερώτηση περί ‘αλήθειας’ είναι χωρίς ουσία - διότι γνωρίζει, ότι αποτελεί σύμβαση των επιλογών μας... 

Τότε ποιος έκανε αυτές τις επιλογές;

Η κάθε αλήθεια - αποτελεί την αλήθεια - μονάχα για την εικονική, μορφική αντανάκλαση που γινόμαστε - μέσα σε κάθε δισεκατομμυριοστό του δευτερολέπτου της πραγματικότητας μας... Όσο περίπου διαρκεί, η μορφή την οποία λαμβάνει το υλικό μας σώμα, σε κάθε χρονικό ‘Τώρα’. 

Διότι, αυτό που εμείς ονομάζουμε μορφή ως άνθρωπο, ζώο, φυτό, αντικείμενο, στοιχείο, κατάσταση ή οτιδήποτε άλλο, στην πραγματικότητα τούτη - δεν είναι το ίδιο και σταθερό - σε όλη την διάρκεια της ζωής του, αλλά αποτελείται από στιγμές του ‘Τώρα’...

...Και η πραγματικότητα γίνεται αισθητή, μονάχα σε αυτές τις στιγμές... 

Έτσι για το ανθρώπινο σώμα - κάθε στιγμή του χρονικού ‘Τώρα’ - δημιουργείται και ένα νέο σώμα, το οποίο λαμβάνει μορφή και αμέσως εξαφανίζεται, για να πάρει την θέση του ένα νέο... 

Κι αυτή η σειρά, από σχεδόν άπειρα τέτοια σώματα, στην ουσία αποτελεί - Εικονική Αντανάκλαση του Εαυτού - μέσα στον αισθητό κόσμο.

Άρα, σε όλη τη διάρκεια της ζωής μας - ως οντότητες ανθρώπου στον κόσμο αυτό - αποτελούμαστε από τρισεκατομμύρια, τέτοιες εικονικές αντανακλάσεις...

Αυτές οι εικονικές αντανακλάσεις, οι οποίες αποτελούν το σύνολο του σώματός μας - στην διάρκεια της ζωής του - και διαμορφώνουν μαζί με τα Εγώ - τις πεποιθήσεις μας - είναι αυτά, τα οποία κάνουν τις ερωτήσεις, 'περί αλήθειας' και τις επιλογές μας... 

Το υλικό σώμα και το Εγώ, έχουν ανάγκη της αλήθειας και της ακινησίας της αιτιοκρατίας... Αυτό, είναι που χρειάζεται - τις αποδείξεις σχετικά με αυτή - σε αυτό, είναι αδύνατον να γίνει αποδεκτή η αρχή της αβεβαιότητας - αυτό, χειραγωγεί και χειραγωγείται - αυτό, έχει την ανάγκη να αλλάξει την όποια αλήθεια, με μια νέα - κι αυτό, δίνει στην συνέχεια αγώνα να την κρατήσει, ακλόνητα σταθερή και αποδεκτή από όλους... 

Ο επαναστάτης κι ο δικτάτορας - μπορεί και κρύβεται καλά - μονάχα στον κόσμο της αλήθειας... Σε εμάς μένει να συνειδητοποιήσουμε, τις επιλογές μας...

Αλκιρέας

alkireus.wordpress.com

ellaniapili.blogspot.com

Η Πραγματική Επανάσταση Της Εποχής Μας, Είναι Η Επανάσταση Της Συνείδησης...

Αν ρίξουμε μια ματιά, στα γεγονότα που διαδραματίζονται στον κόσμο μας σήμερα, θα συνειδητοποιήσουμε εύκολα, ότι ζούμε σε επαναστατικούς καιρούς... Η επανάσταση των ημερών μας όμως, είναι εντελώς διαφορετική από οποιαδήποτε άλλη επανάσταση στην ιστορία της ανθρωπότητας.

Η επανάσταση αυτή, δεν ξεκίνησε για να αναδιατάξει τις μορφές και τα σχήματα, ώστε να αντικατασταθούν τα παλιά και ξεπερασμένα με νέα, δυναμικά και πιο ζωηρά. Η επανάσταση αυτή, είναι σε θέση να οδηγήσει την ανθρωπότητα, πέρα από τις μορφές και τα σχήματα. 

Η Επανάσταση Της Εποχής Μας Είναι Η Επανάσταση Της Συνείδησης.

Η Συνείδηση, η οποία κοιμάται αιώνες τώρα, κάτω από τα μάγια της ταύτισης με την ύλη, ξυπνά στις μέρες μας. Υπάρχει μια ολοένα και πιο ισχυρή παρόρμηση και ο αριθμός των ατόμων που ευαισθητοποιούνται στο ξύπνημα, γίνεται όλο και μεγαλύτερος.

Τα αποτελέσματα αυτής της παρόρμησης, ξυπνώντας από το όνειρο της ταύτισής με τον εξωτερικό κόσμο, γίνεται αισθητό από όλους και συνέχεια. Αλλά πολλοί από μάς, αγνοούμε τι πραγματικά βιώνουμε. Όλοι αισθανόμαστε, πώς οι επιτυχίες που μπορούν να επιτευχθούν στον κόσμο αυτόν, είναι όλο και λιγότερο ελκυστικές για μας. 

Αναγνωρίζουμε ότι πίσω από τις γήινες επιτυχίες και τις αποτυχίες, πρέπει να υπάρχει κάτι βαθύτερο, κάτι πιο ουσιαστικό στην ζωή μας.

Το βλέπουμε μέρα με τη μέρα, ένας αυξανόμενος αριθμός νέων ανθρώπων, αμφισβητούν την καταλληλότητα των στόχων, που προσφέρονται από την κοινωνική και θρησκευτική εκπαίδευση. 

Το σύστημα τους δείχνει τον ‘σωστό’ δρόμο και οι νέοι άνθρωποι, εκτίθενται στην εμπειρία της κενότητας και της απελπισίας.

Η κοινωνία προσφέρει μια «λύση» για το πρόβλημα, με την μορφή των προϊόντων της ψυχαγωγίας και της φαρμακευτικής βιομηχανίας και παρόχων υπηρεσιών κατανάλωσης και αγαθών. Σήμερα, όλες αυτές οι βιομηχανίες ευημερούν και είναι εξαιρετικά προσοδοφόρες. Προσφέρουν “βοήθεια” στους νέους, στην καταπολέμηση του φόβου και στην θεραπεία άλλων επιφανειακών συμπτωμάτων.

Υπάρχει μόνο μια πύλη που οδηγεί έξω από αυτή την κατάσταση: Και αυτή είναι η Παρούσα Στιγμή.

Είμαστε σε θέση, να μετατοπίσουμε το κέντρο βάρους της ζωής μας, από τις περιφέρειες προς το Κέντρο... Τι σημαίνει αυτό;

Η παρούσα κατάσταση της συνείδησης είναι αυτή, στην οποία η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων ζουν. Αυτή είναι η κατάσταση της ταύτισης με τον νου, της κοιμισμένης συνείδησης, που ονειρεύεται και αφηγείται την προσωπική μας ιστορία.

Αυτή είναι η κατάσταση της τέλειας ταύτισης με την σκέψη, τα συναισθήματα και τις επιθυμίες, όπου επιδιώκουμε τους στόχους της ζωής μας, κοιτώντας μόνο στον κόσμο των μορφών και σχημάτων, είτε πρόκειται για μορφές ακατέργαστου υλικού (ο κόσμος που γνωρίζουμε, με τα αισθητήρια όργανά μας) είτε για μορφές λεπτεπίλεπτου υλικού (σκέψεις, συναισθήματα). 

Η κινητήριος δύναμη της ύπαρξής μας σε αυτή την συνειδησιακή κατάσταση, είναι η φιλοδοξία να γίνουμε κάτι ή κάποιοι και να έχουμε τον έλεγχο, όλη την ώρα.

Η αφυπνισμένη συνείδηση και ο κόσμος της εσωτερικής σιωπής, είναι πέρα από τον νου. Αυτή η σιωπή, δεν έχει τίποτα να κάνει με την εσωτερική σιωπή, που επιβάλεις στον εαυτό σου, με διάφορες τεχνικές διαλογισμού ή συγκέντρωσης, αλλά είναι μια απερίγραπτα ζωντανή, εσωτερική κενότητα... Εκεί δεν υπάρχει καμία προσπάθεια, καμία επιθυμία και φιλοδοξία, και παραδίνουμε το τελευταίο προπύργιο, που θέλει να έχει τον έλεγχο. Αυτή είναι η κατάσταση της τέλειας παράδοσης και υποβολής, την υποβολή των εαυτών μας, στην Παρούσα Στιγμή... στο Τώρα.

Η επανάσταση της Συνείδησης, επομένως, πραγματοποιείται στο παρόν, στο Τώρα, στην Παρούσα Στιγμή... 

Δεν υπάρχουν στρατηγικές, δεν υπάρχουν μεγάλοι ηγέτες, μόνο ήρωες... οι οποίοι κατανοούν, την εξελικτική πορεία της συνείδησης και επιτρέπουν στις διεργασίες του σύμπαντος, να πραγματοποιηθούν μέσα τους.

Μετάφραση: Επιστήμη του Πνεύματος

Από το Βιβλίο: TheRevolution of Consciousness: Deconditioning

Η Επιστήμη Των Παραπόνων... (Εξαιρετικό)

Μερικοί άνθρωποι λόγω της εσωτερικής ανασφάλειας τους, εκφράζουν πολλά παράπονα σχετικά με το περιβάλλον, τους ανθρώπους... για τον καιρό... 

Αυτό αποθαρρύνει τους ανθρώπους και κατευθύνει την συνείδητότητά τους σε δυσάρεστα γεγονότα, που υπάρχουν στο περιβάλλον τους.

Ένα αληθινό άτομο δεν πρέπει ποτέ να παραπονιέται, αλλά αντίθετα να προσπαθεί να αναλύει, να παρατηρεί και να ενθαρρύνει τους ανθρώπους, παρά τις συνθήκες.

Η ατμόσφαιρα που δημιουργείται από τα παράπονα, μπορεί να είναι εξαιρετικά τοξική και εύφλεκτη... Επηρεάζει τις αύρες των ανθρώπων και επιβραδύνει τα κέντρα των κοντινών συνεργατών. 

Οι σκοτεινές δυνάμεις αναζητούν γκρινιάρηδες ανθρώπους, για να καταστρέψουν οργανισμούς.

Τα παράπονα, αποστραγγίζουν την ενέργεια των συνεργατών και τους προσανατολίζουν αρνητικά... Χρειάζονται, κέφι, χαρά, θετικότητα, θαρραλέους τρόπους και στάση, όχι παράπονα.

Τα παράπονα δημιουργούν επίσης τριβή, με τους νόμους της φύσης και με τον Νόμο του Κάρμα, γιατί τίποτα δεν συμβαίνει τυχαία, τίποτα δεν συμβαίνει έξω από το Νόμο του Κάρμα.

Στην ατμόσφαιρα των παραπόνων, κανένα "λουλούδι" δεν ανθίζει. 

Έχει παρατηρηθεί εδώ και αιώνες ότι η γκρίνια καταστρέφει την υγεία, την ευτυχία, την επιτυχία και την ευημερία, και χτίζει ένα τείχος μεταξύ του ανώτερου κόσμου και του κατώτερου κόσμου... Η γκρίνια οδηγεί στην απομόνωση.

Η γκρίνια εντυπώνει στο νου μας, ότι η προσπάθεια της ανάλυσης, της εξέτασης ή της παρατήρησης είναι ανώφελη, και αναπτύσσετε μια απορριπτική στάση, όταν η ζωή σας παρουσιάζει δυσάρεστα γεγονότα ή συνθήκες που παρατηρούνται ως τέτοια, λόγω του ψυχολογικού προγραμματισμού ή της εκπαίδευσής σας.

Τα παράπονα αποτρέπουν τους ορίζοντές σας, από το να διευρυνθούν και τους περιορίζουν σε αρνητικές εικόνες. 

Τα παράπονα επηρεάζουν την φαντασία και το χτίσιμο σκεπτομορφών. 

Κάθε παράπονο, μετατρέπεται σε μια σκεπτομορφή μέσα από την φαντασία, και ο χρόνος έρχεται που το παράπονο περιβάλλεται με αρνητικές και άσχημες σκεπτομορφές, και το άτομο δεν μπορεί να απελευθερωθεί από την επιρροή τους. Εξαιτίας αυτών, η δημιουργικότητα μειώνεται και η διαυγής σκέψη, εξαφανίζεται σιγά-σιγά.

Ο γκρινιάρης γίνεται το θύμα των παραπόνων του.

Αντί να παραπονιέστε, μπορείτε να μελετήσετε τα γεγονότα, σαν να ήταν απαραίτητο μέρος της ζωής, που σας διδάσκει τα μαθήματα που χάσατε.

Τα παράπονα, συσκοτίζουν τα μονοπάτια της έμπνευσης και της χαράς, της προσέγγισης των ανώτερων κόσμων. 

Τα παράπονα δημιουργούν μια ψυχική ομίχλη, ακόμα κι ένα σύννεφο, μέσα από το οποίο, δεν μπορεί κανείς να δει την πραγματικότητα των ανώτερων αξιών, ή να λάβει την ροή των εντυπώσεων, που είναι τόσο ζωτικής σημασίας για την ανάπτυξη της ψυχής.

Κάθε φορά που σκέφτεστε να γκρινιάξετε, να επικεντρώνετε την καρδιά σας στην ευγνωμοσύνη και παρατηρήστε... 

Τα παράπονα, εκπέμπουν κύματα ενέργειας μέσω της φωνής κάποιου, αλλά τα κύματα της ενέργειας, δεν πηγαίνουν στο διάστημα... Γυρίζουν προς τα μέσα και γεμίζουν την αύρα του, δημιουργώντας έτσι ψυχική συμφόρηση.

-Τορκόμ Σαραϊνταριάν

elenastral.com

Βρισκόμαστε Σε Ύπνωση... (Αληθινό & Εξαίρετο!)

ΚΑΤΟΙΚΟΙ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΤΟΥ ΜΟΡΦΕΑ...

Από την Εποχή του Πλάτωνα ως σήμερα, πολλοί σημαντικοί άνθρωποι του πνεύματος, επιμένουν πως όλοι βρισκόμαστε σε κατάσταση ύπνωσης...

Υπάρχουν μάλιστα, 4 Βασικά Επιχειρήματα που Στηρίζουν αυτή την άποψη.

Όταν ακούτε την λέξη «ύπνωση» τι σας έρχεται στο νου; 

Κάποια σόου υπνωτιστών, που ασκούν τις δυνάμεις τους πάνω σε άτομα, βάζοντάς τα να κάνουν διάφορα πράγματα, που δεν θυμούνται μετά; ...Ή μήπως σκέπτεστε κάποιες ψυχολογικές συνεδρίες, όπου οι ασθενείς ανακαλούν από τα βάθη της μνήμης τους τραυματικές εμπειρίες, που είχαν ξεχάσει; ...Ή μήπως πάλι σκέπτεστε αναδρομές ζωής; 

Η αλήθεια είναι, πως ο υπνωτισμός εφαρμόζεται σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, ωστόσο, υπάρχει ένας ακόμα τομέας του, που σίγουρα δεν έχετε σκεφτεί: Η κατάσταση ύπνωσης στην οποία βρισκόμαστε όλοι, δίχως καν να το γνωρίζουμε... Μην ξαφνιάζεστε. 

Δεν πρόκειται για μια καινούργια ιδέα, αλλά για μια διαπίστωση που είχε ήδη κάνει ο Πλάτων. 

Περιγράφοντας το μύθο της περίφημης «σπηλιάς», αλλά και σε πολλά άλλα σημεία των συγγραμμάτων του, έδινε γλαφυρές εικόνες για την πλειοψηφία των ανθρώπων, που αν και νομίζουν ότι είναι ξύπνιοι, στην ουσία είναι υπνωτισμένοι και βυθισμένοι, ο καθένας στον δικό του κόσμο. 

«Είμαστε ξύπνιοι, τώρα που δρούμε και μιλάμε ή μήπως βρισκόμαστε στην μέση ενός ονείρου, γιατί κι όταν ονειρευόμαστε, νομίζουμε και πάλι ότι μιλάμε και κάνουμε πράξεις...» ρωτάει, ανοίγοντας ένα μεγάλο φιλοσοφικό κεφάλαιο, που αν συνειδητοποιούσαμε την σπουδαιότητά του θα έτριζαν τα θεμέλια της βεβαιότητάς μας... περί του τι είναι αντικειμενικά πραγματικό και τι υποκειμενικά...

Οι 4 Αρχές της Φαντασίας...

Λίγο πολύ όλοι οι φιλόσοφοι, οι μύστες και οι σοφοί έχουν επισημάνει, ότι η ανθρωπότητα βρίσκεται σε κατάσταση ύπνου... Κάθε μέρα, υπνωτίζουμε τον εαυτό μας υποσυνείδητα. Οι υπνωτιστικές υποβολές που του δίνουμε, έχουν τη μορφή των πεποιθήσεων για τον εαυτό μας, την ζωή μας, το μέλλον και τις σχέσεις μας. 

Οι προσδοκίες, οι έμμονες ιδέες, οι προκαταλήψεις, συνθέτουν μαζί με τις πεποιθήσεις μας, το υπνωτιστικό υπόβαθρο της ζωής μας... 

Η φαντασία μας είναι ο χτίστης της πραγματικότητάς μας, γι αυτό, αν ζούμε ζωές μέτρια ικανοποιητικές, είναι γιατί δεν χρησιμοποιούμε εποικοδομητικά την φαντασία μας... 

Στο κάτω –κάτω, εφόσον με την βοήθειά της υπνωτίζουμε τον εαυτό μας, τουλάχιστον ας την χρησιμοποιήσουμε για να δομήσουμε, μια πραγματικότητα πιο ευχάριστη...

Πρέπει Να Έχουμε Όμως Υπ’ Όψιν Μας, 4 Βασικές Αρχές:

1. Η Φαντασία Είναι Πιο Ισχυρή, Από Την Θέληση Των Περισσότερων Ανθρώπων...

Σε κάθε αντιπαράθεση μεταξύ φαντασίας και θέλησης, είναι η φαντασία που κερδίζει. Αν φανταστούμε κάτι ενώ βρισκόμαστε σε ύπνωση, ακόμα κι αν η λογική μας, μάς λέει ότι δεν είναι αλήθεια, εμείς θα το βιώνουμε σαν αληθινό... Κατ’ αυτή την έννοια, αν θέλουμε να πετύχουμε κάτι, καλύτερα να χρησιμοποιήσουμε την φαντασία μας κι όχι την τρέχουσα λογική. 

Δείτε πώς λειτουργεί: Αν για παράδειγμα κάνετε δίαιτα και σας προσφέρουν ένα λαχταριστό γλυκό, για να αντισταθείτε θα πρέπει αμέσως να αρχίσετε να φαντάζεστε, πόσο χαρούμενοι και ομορφότεροι θα είστε, έχοντας ξεφορτωθεί τα περιττά κιλά. Αυτό είναι πολύ πιο δραστικό αντίδοτο, από όσο σκέτη η δύναμη της θέλησης, για αντίσταση στον πειρασμό... Αν αντίθετα, αρχίσετε να φαντάζεστε πόσο νόστιμο είναι το γλυκό, πόσο απολαυστικά θα λιώνει στο στόμα σας και στη συνέχεια, θελήσετε να επιστρατεύσετε την δύναμη της θέλησής σας, το πιθανότερο είναι ότι θα ηττηθείτε.

2. Η Φαντασία Είναι Πιο Ισχυρή Από Την Λογική...

Αυτή η αρχή είναι η αιτία, που ένα σωρό κατά τα άλλα λογικοί άνθρωποι, έχουν ακολουθήσει απατηλούς ηγέτες, που ήξεραν πώς να τρέφουν την φαντασία τους, με ψεύτικες υποσχέσεις και κάλπικα σενάρια... Για τον ίδιο λόγο επίσης, ερωτευόμαστε κάποιους που η λογική μας επιμένει, ότι είναι απολύτως ακατάλληλοι, αλλά εμείς είμαστε γοητευμένοι ζώντας μια ψευδαίσθηση.

3. Ο Νους Μπορεί Να Επεξεργαστεί, Μόνο Μια Ιδέα Την Φορά...

Οι αντιφατικές ιδέες, δεν μπορούν να γίνουν ταυτόχρονα αποδεκτές, από το νου. Μπορούν να γίνουν διαδοχικά αποδεκτές... όχι όμως την ίδια στιγμή. Πρόκειται, για έναν από τους Νόμους του Νεύτωνα, που έχει εφαρμογή και στην ψυχική σφαίρα, και που λέει πως δεν μπορούν δυο σώματα, να καταλαμβάνουν τον ίδιο χώρο ταυτόχρονα... Συνεπώς, αν τον χώρο του νου μας τον έχει καταλάβει η φαντασία και αυτή δεν λέει να εγκαταλείψει τον θρόνο της, τότε οι όποιες αντίθετες προς αυτήν ιδέες, δεν έχουν πιθανότητες να αποσπάσουν την τελική εύνοιά μας.

4. Οποιαδήποτε Φανταστική Κατάσταση, Που Βρίσκεται Μέσα Σε Κάποια Λογικά Πλαίσια Μπορεί Να Γίνει Πραγματικότητα...

Αυτό θα συμβεί με μια προϋπόθεση: Να παραμείνει ως εικόνα για καιρό και με ζωηρά χρώματα στο νου μας. Η υλοποίηση της φανταστικής εικόνας γίνεται επειδή ο υποσυνείδητος νους, δεν μπορεί να διακρίνει την διαφορά, ανάμεσα σε κάτι που φανταζόμαστε με πολύ ζωντάνια και σε κάτι που όντως συμβαίνει... Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του λεμονιού. Φανταστείτε ένα κίτρινο, ζουμερό λεμόνι. Φανταστείτε να το κόβετε και γύρω να απλώνεται η μυρωδιά του, ενώ ταυτόχρονα στάζετε μερικές σταγόνες στη γλώσσα σας και νιώθετε την ξινή γεύση του, να απλώνεται στο στόμα σας. Παρατηρήστε: Αν όντως φανταστήκατε ζωηρά τις εικόνες, τότε αυτή την στιγμή στο στόμα σας θα έχει μαζευτεί, περισσότερο σάλιο από το κανονικό. Αν αυτό έχει συμβεί, τότε έχετε ένα ζωντανό παράδειγμα για το πώς ο υποσυνείδητος νους σας, ώθησε το σώμα σας να αντιδράσει, σαν να είχε να κάνει με ένα αληθινό κι όχι φανταστικό λεμόνι. Όπως είναι προφανές, λοιπόν, σκηνοθετούμε την πραγματικότητά μας με την βοήθεια της φαντασίας μας. 

Γι΄αυτό, τώρα που ξέρετε το μυστικό, σκεφτείτε πιο προσεκτικά: 
Ποιες ιδέες, αποφασίζετε να φιλοξενήσετε στο νου σας; Ποιο όνειρο, θέλετε να βιώσετε ως πραγματικότητα; 

Αν είναι, να κοιμόμαστε βυθισμένοι στον ιδεόκοσμό μας ο καθένας, τουλάχιστον - Ας Το Κάνουμε Συνειδητά - επιλέγοντας Άριστα Όνειρα! 

Αυτά, Που Μπορούν Να Μας Οδηγήσουν Σε Μια Ομορφότερη Πραγματικότητα... 

Αν δεν την ονειρευτούμε... πώς θα την υλοποιήσουμε άλλωστε;;;

Της Ιουλίας Πιτσούλη

www.noosfera.gr