Ήρθατε Μόνον Για Να Ολοκληρώσετε Τις Πνευματικές "Σπουδές" Σας Σ' Αυτόν Τον Πλανήτη... (Υπενθύμιση Εαυτού)

Η Κατανόηση του Ίδιου του Εαυτού Σας, Είναι ο Μοναδικός Δρόμος για να Μπορέσετε να Κατανοήσετε, την Ύπαρξη Αυτής της Απειρότητας, των Ηλιακών Συστημάτων, Αστερισμών, Γαλαξιών... 

Η Κατανόηση του Εαυτού Σας, θα σας Βοηθήσει να Κατανοήσετε τους Γαλαξίες, τις Μαύρες Τρύπες, τον Πλανήτη Γη, που Φαντάζει μόνο σαν μια Κουκίδα, μπροστά σ' αυτή την Απειρότητα, τα Βασίλεια που Εξελίσσονται σ' Αυτόν, το Ορυκτό, Φυτικό, Ζωικό, Ανθρώπινο... ακόμα και την Ύπαρξη των Μορίων, που τα αποτελούν... 

Με λίγα λόγια, θα Κατανοήσετε το Μακρόκοσμο και τον Μικρόκοσμο, σε Όλες τις Μορφές που Υπάρχουν και Εξελίσσονται στο Σύμπαν, που Αντιλαμβανόσαστε.

Όταν θα Κατανοήσετε τον Ίδιο Σας τον Εαυτό και Αγγίξετε, Ενωθείτε και Ταυτιστείτε, με το Πραγματικό σας "Είναι", Να Είστε Σίγουροι... Ότι Θα Έχετε Κατανοήσει Τα Πάντα...

Το Πραγματικό Σας "Είναι" Δεν Έχει Ημερομηνία Λήξης, Αντίθετα Με Το Φθαρτό, Φυσικό Σώμα...

Μην Απορήσετε Καθόλου, Πως Είναι Δυνατόν, Με Την Κατανόηση Του Ίδιου Σας Του Εαυτού, Να Κατανοήσετε Αυτόματα, Έτσι Απλά... Όλη Αυτή Την Απειρότητα...

Θα Αντιληφθείτε, Ότι Ο Δημιουργός Τους Σύμπαντος Είναι Ένας... Ότι Τα Πετρώματα, Τα Φυτά, Τα Ζώα, Οι Άνθρωποι, Οι Πλανήτες, Οι Ήλιοι, Οι Αστερισμοί, Οι Γαλαξίες... Είναι Δημιουργήματα, ΤΟΥ ΕΝΟΣ ΚΑΙ ΜΟΝΟΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥ... 

Και ό,τι οι Μορφές, που Βρίσκονται σε μία Συγκεκριμένη Μορφή, την Κάθε Φορά... Εναλλάσσονται και Δημιουργούν, Όλο και Μεγαλύτερη Αυτογνωσία... με Απώτερο Σκοπό... να Ξαναγυρίσουν στην Μονάδα. 

Γιατί Όλοι Δημιουργηθήκαμε Από την Μονάδα... Κατεβήκαμε στον Κόσμο της Ύλης Για να Πάρουμε Εμπειρίες, να Κατακτήσουμε την Αυτογνωσία και να Επιστρέψουμε Στην Πηγή... την Μονάδα, το Θεό (Απόλυτο Πνεύμα).

Οι Διδασκαλίες των Μυστών - Πνευματικών Δασκάλων που πέρασαν από την Ιστορία, Σκοπό Είχαν, να Αφαιρέσουν από Όλους τον Φόβο του Φυσικού Θανάτου... 

Δίδαξαν ότι το Πνεύμα και η Ψυχή, Είναι ο Πραγματικός Εαυτός και ότι Αυτά είναι, το Πραγματικό "Είναι"... Που Κάθε Φορά Παίρνει Σάρκα και σε Διαφορετικό, Νοικιασμένο Σώμα Μόνο και Μόνο, για να Πάρει ο Ψυχικός Ατομικός Φορέας Εμπειρίες, μέσα από τις οποίες, θα Μπορέσετε Σταδιακά να Κατανοήσετε, ότι Είστε Κομμάτια του Ενός Θεού. 

...Και Όταν Φτάσετε Στην Θέωση, Τότε Πλέον Κυριολεκτικά Ζείτε Σε Άλλες Διαστάσεις, "Εν Πνεύματι" (Μέσα στο Πνεύμα)... 

Γιατί τα Πάντα Δημιουργήθηκαν, Από το Απόλυτο Υπερ-Πνεύμα, πήραν Όλες τις Μορφές της Ύλης... Και όσοι Έφτασαν στην Ιθάκη, Ξαναγύρισαν Σ' Αυτό... (Όλοι Έχετε Ψυχή... Ακόμα Και οι Μαύρες Ψυχές, Δεν Παύουν Να Είναι Ψυχές).

Κάθε Ενσάρκωση Είναι Και Ένα Σχολείο, Που Πρέπει Να Το Ολοκληρώσει Ένας Μαθητής... Και Αν Δεν Το Ολοκληρώσει... Δεν Πρόκειται Να Πάει Πιο Ψηλά Εξελικτικά... 

Ήρθατε Μόνον, Για Να Ολοκληρώσετε Τις Πνευματικές "Σπουδές" Σας Σ' Αυτό Τον Πλανήτη Και Για Τίποτα Άλλο!!!

Ακόμα και να γίνετε πλούσιοι, να σπουδάσετε σε Πανεπιστήμια, να κάνετε οικογένεια, να τεκνοποιήσετε, να έχετε την εύνοια των φίλων και συγγενών σας, και τα παιδιά σας να σας ευχαριστήσουνε για αυτά που τους προσφέρατε... 

Εάν Εσείς... Δεν Κατανοήσετε, Την Δική Σας Ύπαρξη Και Δεν Προσπαθήσετε Εμπράκτως... Για να Αποκτήσετε Το: "Γνώθι Σ' Εαυτόν" Και Αν Δεν Εξελίξετε Τον Εαυτό Σας, Ώστε Να Εναρμονιστείτε Με Το Σύμπαν... Δεν θα Έχετε Καταφέρει, Σχεδόν Τίποτα.

Φανταστείτε οι 7.200.000.000 Ψυχές, που Κατοικούν σ' Αυτόν τον Πλανήτη, να Είχαν Φτάσει Όλοι στην Φώτιση, όπως ο Βούδας ή και να Είχανε Χριστοποιηθεί όπως ο Χριστός... 

Ποιος θα μπορούσε τότε, να ασκήσει οποιασδήποτε μορφής, άδικη εξουσία; Ποιος θα δεχόταν να ενταχθεί, σ' ένα άδικο σύστημα με φόρους, χρωματιστά χαρτάκια - ανύπαρκτα χρήματα, πολύτιμα μέταλλα; 

Κανένας Δεν Θα Εντασσόταν... Γιατί Όλοι Θα Είχαν Την Γνώση Και Το Γνώθι Σ' Αυτόν... κι ένα Τέτοιο Σύστημα θα Κατέρρεε Αμέσως, Χωρίς Κανέναν Να το Υπό-Στηρίξει. 

Κανένας Δεν θα Υπάκουε Σε Άδικους. 

Φανταστείτε λοιπόν, την στάση των Πανφώτεινων Όντων, απέναντι σε όλα αυτά... Πόσο αδιάφοροι θα ήταν ,για όλα αυτά και πόσο γελοία θα τους φαινόντουσαν!

Όταν απελπίζεστε με τα άπειρα προβλήματα... που σας έχει Δημιουργήσει αυτό το Σύστημα... και που Σας Γεμίζουν με Ψυχοσωματικές Αρρώστιες, Αναλογιστείτε μήπως τελικά... το Μόνο που Πραγματικά Χρειάζεται... Είναι να Φωτιστείτε και Τίποτα Άλλο;;;

Η ΔΙΑ-ΚΡΙΣΗ Είναι το Όπλο, ώστε να Μπορέσετε να Ξεκαθαρίσετε Μέσα Σας, Οτιδήποτε έχει Σχέση με Δολοπλοκίες, Εκμετάλλευση, Εξαπάτηση, Στημένες Εξουσίες, Έλεγχο, Εγκλωβισμό κ.λ.π.

Μέσα από την Διά-κριση, Καλείστε να Κατανοήσετε με Απόλυτο Τρόπο, ότι ο Μόνος, που Μπορεί να Σας Σώσει και να Σας Δείξει τον Δρόμο Προς την Α-Λήθεια... Να Σας Ελευθερώσει... Είναι ο Ίδιος Σας ο Εαυτός!

ΟΛΕΣ ΟΙ ΜΟΡΦΕΣ, ΕΙΝΑΙ ΣΥΜΠΥΚΝΩΜΕΝΟΣ ΑΙΘΕΡΑΣ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΞΑΝΑΓΥΡΙΣΟΥΝΕ ΣΤΟΝ ΑΙΘΕΡΑ (ΕΛ-ΑΙΘΕΡΑ).

Για να Επιτευχθεί Αυτό, Χρειάζεται να Κατανοήσετε τα Πάντα, που Έχουν Σχέση με την Δημιουργία, την Σάρκωσή σας, τον Θάνατό σας. 

Χρειάζεται Να Κατανοείτε, Οποιαδήποτε Πληροφορία Και Γνώση Δέχεστε, Οποιοδήποτε Σύστημα Και Εξουσία, Σας Κυβερνά Και Σας Επηρεάζει...

Αυτές Οι Διαπιστώσεις Που Θα Κάνετε, Είναι Αυτό Που Ονομάζουμε "ΔΙΑΚΡΙΣΗ". 

Ότι και να διαβάσετε, ότι κι αν σας πουν, ότι κι αν σας δείξουν... Εάν Εσείς και Μόνον Εσείς... Μέσα από τις Δικές σας Διαπιστώσεις, Δεν Αποσκοπήσετε ΣΤΗΝ Α-ΛΗΘΕΙΑ... ΘΑ ΕΜΠΛΑΚΕΙΤΕ ΣΕ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΠΛΑΝΗΣ... 

Είναι Η Διάκριση Αυτή, Που Ξεχωρίζει Τον Άνθρωπο Από Τα Ζώα.

Αυτό Που Έχετε Βιώσει, Αν Και Δεν Το Θυμάστε... Είναι Η Γέννησή Σας. 
Όμως, την Κάθε Ώρα και Στιγμή, σας Περιμένει Αυτό που Δεν Έχετε Βιώσει... ο Θάνατος. 

Όλος Αυτός ο Δήθεν Πολιτισμός και η Δήθεν Τεχνολογική Εξέλιξη, ήταν Εντελώς Αδιάφορα για την Ψυχή Σας, Πριν την Γέννηση και Μετά τον Θάνατό Σας... 

Έχουν Σαν Μοναδικό Σκοπό, Να Πάρει Η Ψυχή Τις Εμπειρίες Που Πρέπει, Και Να Τις Διαχειριστεί, Με Τον Ιδεατό Τρόπο (Σκέψη, Λόγος, Πράξη), Για Να Συνεχίσει Την Εξέλιξη Της Πιο Ψηλά, Αν Τα Καταφέρει.

Εδώ Παίζεται Το Μεγαλύτερο Παιχνίδι, Το Μεγαλύτερο Δόλωμα, Η Μεγαλύτερη Φάκα... Που Έχει Στηθεί Από Αυτόν Που ο Ιησούς Ονόμασε "Σατανά" Και Πιάνεστε Σ' Αυτήν, Υποδουλώνοντας Την Σάρκα Σας Και Τον Πραγματικό Σας Εαυτό... Κι έτσι Χάνετε, το Θείο Δώρο της Σάρκωσής σας, σε Εντελώς Λαθεμένους Δρόμους... 

Και Δυστυχώς, Δεν Χάνετε Κάτι Απλό... Χάνετε Το Μεγαλύτερο Δώρο, Που Σας Έχει Δοθεί: Τον Ίδιο Σας Τον Εαυτό...

Όλοι όσοι οδεύουν, προς το τέλος της ζωής τους και νιώθουν το θάνατο να πλησιάζει, τόσο μεγαλύτερη ματαιότητα και τόσο λιγότερη συγκίνηση νιώθουν, για όλα αυτά τα υλικά αποκτήματα, που με τόσο κόπο ή με τόσο Κάρμα δημιούργησαν... (για όσους εξαπάτησαν, έκλεψαν, σκότωσαν κ.λ.π.)  

Τίποτα, Από τα Υλικά Αγαθά Δεν Γεμίζει Ουσιαστικά τον Άνθρωπο, Όσο η Πνευματική του Εξέλιξη... η Συνειδητοποίηση του "Είναι" Του... Και η Αγάπη Για την Δημιουργία.

Προς το τέλος της ζωής, είναι η Ψυχή εκείνη που σας "μιλάει", και σας ζητά να απολογηθείτε, γιατί την εγκλωβίσατε και την αποτρέψατε, από την Επιστροφή Της Στον Δημιουργό... 

Η Ψυχή Μιλά με Άλλες Δονήσεις... Όχι με Λόγια... και Εκφράζεται με Αυτό το "Κενό" που Νιώθετε, όταν, Όντας Πλούσιοι στην Ύλη... Δεν Είστε Πλούσιοι Εσωτερικά (Πλούσιος = Πλ - Ουσία).

Ίσως σκεφτείτε, ότι επειδή υπάρχει ένας Ολόκληρος Κόσμος Ύλης, με Πολυάριθμες Απρόσωπες Συναλλαγές, Εκμετάλλευση, Κακία, Δουλοπρέπεια, Ζήλεια κ.λ.π, ακόμα και Εσείς να Αλλάξετε, το Αποτέλεσμα Δεν θα Αλλάξει... 

Αυτή η Σκέψη όμως Είναι Λάθος, Γιατί εάν Αλλάξετε Εσείς και Μόνο... θα Είναι Σαν να Έχει Αλλάξει Όλος ο Κόσμος. 

Αυτό Δεν Είναι Μεταφορικό... Είναι Κυριολεκτικό. 

Γιατί όχι μόνον, στα δικά σας μάτια ο κόσμος θα αλλάξει, αλλά και κυριολεκτικά... Όπως, από μια μικρή σπίθα, γεννιέται ολόκληρη πυρκαγιά... Έτσι και Εσείς σαν Φωτεινό Ον, θα Δώσετε το Παράδειγμα σε Άλλους, που θα Δώσουν το Παράδειγμα, σε Άλλους κ.ο.κ. 

Για όλα τα υπόλοιπα, Δεν Χρειάζεται να Ανησυχείτε... γιατί Είναι Εργασία της Συμπαντικής Νομοτέλειας, να Επαναφέρει Αρμονία, όπου Έχει Προκληθεί Δυσαρμονία...

kataklusmosnoe.blogspot.gr

Ένας Παράδοξος Υλικός Κόσμος... (Μελετήστε το !)

Μυστικά, σε κοινή θέα εμπρός μας…

Παρατηρήστε το ποτήρι αυτό… Λίγες φυσαλίδες μέσα σε νερό… Η εικόνα που βλέπετε, η οποία δείχνει ένα ποτήρι γεμάτο με νερό, είναι χωρισμένη σε τέσσερα μέρη… και γύρω από το ποτήρι, υπάρχει κενός κι αόρατος αέρας… 

Δείτε τώρα, το κάτω αριστερό μέρος του… 

Στο σημείο εκείνο του ποτηριού, υπάρχει νερό, αλλά αν το ξεχωρίσεις από τα άλλα τρία κομμάτια του, δεν θα μπορείς να πεις, αν το ποτήρι περιέχει εκεί νερό ή είναι άδειο… 

Αν αφαιρέσεις τα δύο επάνω τμήματα της εικόνας, όπου βλέπουμε την επιφάνειά του και καταλαβαίνουμε, ότι υπάρχει νερό μέσα στο ποτήρι, στο κάτω μέρος του είναι δύσκολο να αντιληφθείς αν περιέχει κάτι...

Μάλιστα κάτω δεξιά, αν δεν υπήρχαν οι φυσαλίδες του αέρα - όπως δεν υπάρχουν στο αριστερό του μέρος - θα ήταν επίσης αδύνατο να αντιληφθείς, την ύπαρξη του νερού μέσα στο ποτήρι…

Έχουμε λοιπόν ένα εντελώς διαφανές ποτήρι, γεμάτο με ένα εντελώς καθαρό και διαφανές νερό, στο κέντρο ενός χώρου γεμάτου από αόρατο αέρα… 

Όταν όμως ο αέρας, προσπαθήσει να περάσει μέσα από το νερό και δημιουργήσει φυσαλίδες, τότε αυτόματα γίνονται ορατά και τα δύο… και το διαφανές νερό, αλλά και ο αόρατος αέρας… Και αυτό, μέσω της φυσαλίδας που θα δημιουργηθεί… 

Ενώ δηλαδή ένα ήρεμο ποτήρι με νερό, εμποδίζει τις αισθήσεις μας να αντιληφθούν, την ύπαρξη του νερού στο ποτήρι και του αέρα γύρω του, αν ο αέρας με κάποιο τρόπο περάσει μέσα από το νερό, (όπως για παράδειγμα με την μορφή φυσαλίδων), τότε κάνει ορατά και τα δύο… Και το νερό αλλά και τον αέρα…

Με τον ίδιο τρόπο, μπορούμε να φανταστούμε τον κόσμο μας... 

Όπου το νερό, παίρνει το μέρος της ενεργειακής πληροφορίας στον χώρο, δηλαδή της συνειδητότητας και η αόρατη φυσαλίδα, το μέρος του σώματος με τις αισθήσεις μας… 

Τόσο ο κόσμος μας όσο και η συνειδητότητα, αρχικά, είναι αόρατα σε μας και μόνο η παρουσία μας μέσα στον κόσμο, κάνει τα πάντα ορατά… Η κάθε φυσαλίδα θεωρεί, ότι ολόκληρος ο κόσμος (της) είναι μονάχα το ποτήρι, όταν την βγάλεις όμως από εκεί μέσα, ο κόσμος επιστρέφει πάλι στην αιώνια αορατότητά του… 

Επιστρέφει σε Αυτό που Είναι… Εικονικός και Ανύπαρκτος…

1. Ψυχή και Συνείδηση

Όμως τι συμβαίνει με το ζωντανό σώμα. Πως δημιουργεί και τι ρόλο παίζει η ουσία της ψυχής και της συνείδησης;;; Παρεμβαίνουν σε ολόκληρο το σώμα ή σε κάθε κύτταρο ξεχωριστά; Κι αν συμβαίνει κάτι από τα δύο, το ίδιο συμβαίνει και σε όλους τους άλλους ζωντανούς οργανισμούς, όπως τα ζώα και τα φυτά; 

Σε κάποιο τέτοιο ερώτημα, ούτε μπορούμε να πούμε ότι κάθε κύτταρο έχει δική του ψυχή, ούτε μπορούμε να πούμε ότι δεν έχει… 

Για να αντιληφθούμε την ψυχή, θα πρέπει να την εξετάσουμε με το ρήμα Είμαι και όχι με το Έχω… Δεν «έχω» ψυχή… Είμαι ψυχή και Έχω σώμα… «Είμαι» ψυχή… ένα κοσμικό κύτταρο… Είμαι κύτταρο της Πηγής μου… Είμαι και επιλέγω να είμαι σε κάθε κύτταρό του σώματός μου… Έχω ένα σώμα γεμάτο από κύτταρα, το οποίο δημιουργώ, μέσα από την Συνειδητότητα στην οποία συμμετέχω… Είμαι ψυχή και Είμαι συνείδηση… Όπως, τα πάντα γύρω μου Είναι συνείδηση… Τα πάντα… 

Κι αυτή η συνείδηση που γίνεται αισθητή σε Μένα, υπάρχει γύρω μου, διότι υπάρχει ή κάποτε υπήρξε, μέσω της ψυχή… Έχω σώμα, το οποίο αλλοιώνει συνεχώς, την αλληλεπίδρασή μου με τα πάντα γύρω μου, μέσω των πεποιθήσεων του… Μετατρέπει σε Εγώ, τα δικά μου χαρίσματα, - χαρίσματα τα οποία πηγάζουν από τα Αρχεία - ιδιότητες, που έχω επιλέξει για το σώμα στο οποίο υπάρχω… 

Είμαι ψυχή, Είμαι Συνείδηση και Έχω σώμα με Νου… Μπορώ να αφομοιώνω εμπειρίες, να τις διατηρώ στο νου μου σαν μνήμη του σώματός μου, ασυνείδητη, υποσυνείδητη ή συνειδητή, και τις οποίες προσθέτω στην συνείδησή μου… Έτσι αναπτύσσομαι συνεχώς… Η Ψυχή… Η Συνείδηση… Κι αυτήν, την πρόσθετη συνείδησή μου, έχω την δυνατότητα να επιλέξω να την επαναλάβω, τόσες φορές, όσες απαιτούνται για να καταγραφεί στην Συνειδητότητα… ώστε να γίνω Συν-Δημιουργός του αισθητού μου κόσμου…

2. Ο νους και τα Εγώ του ανθρώπου...

Είμαι ψυχή λοιπόν, είμαι συνείδηση και έχω νου, εγώ ο Άνθρωπος… Και με τα τρία αυτά μπορώ, να βούλομαι ελεύθερα και να δημιουργώ νέες σκέψεις… Κι αυτή η ελευθερία μου, είναι η δύναμη και η αδυναμία μου… Διότι, στη βούληση αυτή συμμετέχει ψυχή, συνείδηση και νους σε ίσα μέρη… 

Νους με την μνήμη και τις σκέψεις του, ο οποίος συμμετέχει στη δημιουργία του αισθητού κόσμου γύρω μου… 

Αλλά αυτός ο νους, έχει την δυνατότητα να αποκόψει και την ψυχή και την συνείδηση, από δίπλα του… Να αποκοπεί, από τα άλλα δύο μέρη… Να γίνει αυτόνομος, μέσα από τα Εγώ του… Και τότε, σε τίποτε δεν διαφέρω από τα άγρια ζώα, τα άγρια φυτά και τα απάτητα βουνά γύρω μου… 

Ποιος; Εγώ ο Άνθρωπος… Η βούλησή μου δηλαδή, μπορεί να είναι μια σύνθεση της Τριαδικής μου Υπόστασης, ή μονάχα του νου μου… Μονάχα του σώματός μου, της σκέψης και της μνήμης μου… ή ακόμη, να είναι μέρος της βούλησης ενός άλλου… στον οποίο κάποιο Εγώ μου, έχει παραχωρήσει την δύναμη του νου μου…

Είναι θετικό να σκέφτομαι, ότι υπάρχουν (ίσως) ζώα, τα οποία έχουν καταφέρει να συνθέσουν, την τριαδική υπόστασή τους καλύτερα από τον άνθρωπο… Ίσως… 

Έτσι, δεν μπορούμε να ρωτάμε: ''Ποιος «έχει» ψυχή''… Η ερώτηση αυτή είναι χωρίς ουσία, μιας και όλα αντιστοιχούν σε κάποιου είδους ψυχή, από την οποία προήλθε η Συνείδηση, που Είναι τώρα… 

Η ψυχή δεν είναι παράσημο του ανθρώπου, όσο κι αν αυτό τον βολεύει και τονώνει τα εγωικά του ένστικτα… 

Η Ψυχή Είναι πέρα και πάνω από αυτό, που είναι ο άνθρωπος… Είναι ο Δημιουργός του, εδώ στην Γη… Αυτό, που εκκινεί την αρχική του συνείδηση και τον κάνει να ζήσει… 

Μια συνείδηση, που συμμετέχει στην Συνειδητότητα, η οποία υλοποιεί το νου, τον αισθητό κόσμο του, τις μνήμες και την σκέψη του… Μια σκέψη, που αλλοιώνει τα σημάδια της ψυχής και της συνείδησης και τα κάνει «Εγώ»… Κι ένα «Εγώ», πού όσο κι αν αρέσκεται να δείχνει την κυριαρχία του - πάνω στα άλλα πλάσματα - τα οποία θεωρεί χωρίς ψυχή - αν θέλει να διαφέρει από αυτά - οφείλει να γίνει, αναπόσπαστο μέρος των άλλων δύο τμημάτων, με τα οποία πρόσκαιρα, υπάρχει στο Εδώ και Τώρα του ανθρώπου…

3. Μετάλλαξη και Μέλλον...

Όσο για την μετά-αλλαγή... πρόκειται για μια αλλαγή, η οποία έρχεται από το μετά, από το μέλλον - δηλαδή από «μέσα» μας - χωρίς άλλα σχόλια… Πάντα η μετάλλαξη γίνεται μέσω βούλησης… έστω και παθητικής… ή παραχωρημένης σε κάποιον άλλον, τον οποίο έχεις εξουσιοδοτήσει, να δρα για σένα… 

Κι εδώ τίθεται το θέμα της εξειδίκευσης, η οποία στην ουσία - είναι de facto παραχώρηση της δικής μας βούλησης - στον «ειδήμονα», ο οποίος διαχειρίζεται το δικό μας δίκαιο, λόγω της δικής μας έλλειψης εσωτερικής ισορροπίας… 

Διότι η εξειδίκευση, δημιουργεί στα μέλη της συνειδησιακή ανισορροπία… Πως;;;

Κάποιος αποφασίζει για μένα, θέματα τα οποία είναι αδύνατον να γνωρίσω ποτέ… Κι αυτός ο κάποιος, είναι στην ουσία κάθε άλλο παρά συνειδητός… Γιατί;;; Διότι δεν εξυπηρετεί εμένα, αλλά την επιστήμη του, δηλαδή την (πεπερασμένη) γνώση, που κατέχει εκείνος ο ίδιος - δηλαδή την γνώση που κάποιος του δίδαξε - δηλαδή την μνήμη του σώματός του, δηλαδή το Εγώ του, το οποίο είναι πλήρως χειραγωγημένο, από τους δικούς του «ειδήμονες»… Δηλαδή το «Έξω» από Εμένα… δηλαδή το παρελθόν Μου…

Υπάρχει θέμα, σε ολόκληρη την δομή της κοινωνίας μας, την οποία έχουμε αφήσει στον αυτόματο «πιλότο»... ο οποίος κατά τύχη, μας «βγήκε» ασυνείδητος ή και αδίστακτος… Κάτι που μπορεί να συμβαίνει, μονάχα για όσο Εγώ τον αφήνω, να είναι εκεί που είναι… 

Το δύσκολο όμως σε όλη αυτή την συζήτηση, είναι, ότι αυτός ο ασυνείδητος ή αδίστακτος, είμαστε εμείς, ο διπλανός μας, εσύ, το παιδί σου, ο φίλος σου, εγώ…

4. Το Παράδοξο της Επιστημονικής Μεθόδου...

Μέχρι σήμερα, οι επιστήμονες θεωρούν σαν πραγματικό κόσμο, τον κόσμο στον οποίο μπορούν να επαναλάβουν, μια πειραματική διαδικασία, με ακρίβεια και επιτυχία… Έτσι θεωρούν, ότι τα αποτελέσματα που λαμβάνουν από τα πειράματα και τις δοκιμές, έχουν αποδείξει, ότι το προς εξέταση ζήτημα ισχύει ή όχι…Τα αποτελέσματα μάλιστα αυτά, τα στοιχειοθετούν σε «Φυσικούς Νόμους», τους οποίους από εκεί και στο εξής, θεωρούν πραγματικούς, μόνιμους και σταθερούς… 

Όμως έχουν παραβλέψει κάτι ουσιαστικό… Ποιο;;; Το «αναμενόμενο θαύμα» των προσδοκιών τους… Τον τρόπο, που υλοποιείται ο αισθητός κόσμος… Δηλαδή τον τρόπο, που λειτουργεί η Συνειδητότητα… 

Η οποία δεν είναι τίποτε άλλο, από την καταγραφή των δικών μας συνειδήσεων… 

Όμως Συνείδηση, είναι μια σειρά από Πληροφορίες… Όπου αυτή η σειρά από πληροφορίες, αποτελεί επίσης μια επιστημονική διαδικασία… 

Η επιστημονική μέθοδος δηλαδή, είναι μια καταγεγραμμένη διαδικασία από πράξεις, οι οποίες επαναλαμβάνονται… 

Η επιστημονική μέθοδος δηλαδή, είναι μια καταγεγραμμένη συνείδηση, η οποία επαναλαμβάνεται με τρόπο, ώστε να δίνει πάντα το ίδιο αποτέλεσμα… Η επαναλαμβανόμενη όμως συνείδηση, καταγράφεται στην Συνειδητότητα και κατόπιν, υλοποιεί το αποτέλεσμα μόνη της… μιας και η Συνειδητότητα είναι ο αισθητός κόσμος, ο οποίος διέπεται από τους Φυσικούς Νόμους» της… 

Δηλαδή, η επιστημονική μέθοδος μέσω της επανάληψης - ακριβώς της ίδιας διαδικασίας - οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια, στην καταγραφή του αποτελέσματος στην Συνειδητότητα… Μια καταγραφή, η οποία από εκείνη την στιγμή και μετά, θα ανήκει στην δική μας πραγματικότητα και στους δικούς μας «Φυσικούς Νόμους»… 

Τι σημαίνει αυτό… Σημαίνει, ότι η επιστημονική μέθοδος, στην ουσία έχει την ικανότητα να τροποποιεί, υπάρχοντες «Φυσικούς Νόμους», με απλή αλλαγή της επανάληψης, της διαδικασίας εφαρμογής τους... Ή ακόμη, να δημιουργεί νέους, με συνεχή επανάληψη μια νέας και άγνωστης μεθόδου… Μεθόδου, η οποία αν επιμείνεις, στο τέλος θα πάρεις τα επιθυμητά αποτελέσματα… Αποτελέσματα, τα οποία βρίσκονται από την αρχή στην συνείδησή μας (μιας και είναι προϊόντα της σκέψης μας), αλλά δεν ίσχυαν, όταν ξεκινήσαμε να τα εξετάζουμε… Διότι, «τα Πάντα Ρει»…

5. Η μνήμη ως μηχανή...

Ακόμη και σήμερα, πιστεύουμε ότι η μνήμη μας είναι αποθηκευμένη, μέσα στον εγκέφαλό μας… Έχει βρεθεί μάλιστα, ότι οι πληροφορίες οι οποίες είναι αποθηκευμένες σε αυτήν, ενώνονται μεταξύ τους μέσω ηλεκτρικών συνδέσμων, οι οποίοι ονομάζονται συνάψεις και συνδυάζονται μεταξύ τους, μέσω των νευροδιαβιβαστών...

Ο συνδυασμός όλων των παραπάνω, επιτρέπουν την δημιουργία των σκέψεων του νου μας… Από το παραπάνω προκύπτει, ότι η λειτουργία της σκέψης, βασίζεται αποκλειστικά στην μνήμη μας... Δηλαδή, στο σύνολο των πληροφοριών που υπάρχουν σε αυτήν, καθώς, και στην ικανοποιητική διαδικασία συνδυασμού των…

Όλα τα παραπάνω όμως ισχύουν, για το παλαιό υλικό-μηχανιστικό μοντέλο, το οποίο θέλει τον άνθρωπο να λειτουργεί σαν μηχανή, με ένα σώμα σταθερό και μόνιμο, σε ένα σταθερό και μόνιμο κόσμο, ο οποίος αποτελεί την σταθερή και αμετάβλητη πραγματικότητά μας… 

Οι νέες κβαντικές θεωρήσεις, της ενεργειακής υπόστασης του αισθητού κόσμου μας όμως - μέσω της Συνειδητότητας - μας μιλούν για κάτι εντελώς διαφορετικό… Ποιο δηλαδή…

Σύμφωνα με τον Νόμο της Αντίστροφης Ροής, η Συνειδητότητα ρέει μέσα στον Τρισδιάστατο κόσμο, λόγω της παρουσίας του Παρατηρητή… 

Ο κόσμος δηλαδή που αντιλαμβανόμαστε, είναι μια συνεχής ροή, από απειροελάχιστης χρονικής διάρκειας  - στιγμές-ενεργειακές πληροφορίες - τις οποίες ονομάζουμε και κατανοούμε σαν «Τώρα»... Κάθε «Τώρα», αναδύεται από το αόρατο μέλλον, εμφανίζεται στον τρισδιάστατο κόσμο λαμβάνοντας μορφή, παραμένει για απειροελάχιστο χρονικό διάστημα και χάνεται πάλι στο αόρατο παρελθόν… 

Το κάθε «Τώρα» όμως αυτό - περιέχει και το σώμα μας - μαζί με όλα τα όργανά του, όπως το κεφάλι με τον εγκέφαλό μας, τις συνάψεις και τους νευροδιαβιβαστές. 

Μέσα σε ένα δευτερόλεπτο, οι επιστήμονες θεωρούν ότι το σώμα μας – μαζί με τον περιβάλλοντα κόσμο –εμφανίζεται και αμέσως χάνεται, περίπου τις 100.000 φορές… Εμφανίζεται αστραπιαία, παραμένει για λίγο και στην συνέχεια χάνεται στο αόρατο, για να πάρει την θέση του το επόμενο «Τώρα» μας… 

Έτσι λοιπόν, αφού ο κόσμος δεν είναι μια μόνιμη και σταθερή μηχανή, αλλά μια Συνεχής Ενεργειακή Ροή Από Πληροφορίες... δηλαδή, μια συνεχής ροή της Συνειδητότητας, τότε και το σώμα μας, είναι μια συνεχής ροή από τις πληροφορίες, οι οποίες υλοποιούνται σε βιολογικό σώμα… 

Το σώμα μας δηλαδή, είναι ένα ενεργειακό πεδίο πληροφορίας, από το οποίο, το μοναδικό υλικό κομμάτι του, είναι αυτό που εμφανίζεται κάθε φορά στο «Τώρα», ενώ όλα τα υπόλοιπα βρίσκονται αόρατα, μέσα στη διάρκεια του χρόνου, που εμείς ονομάζουμε μέλλον (τα τώρα που θα έρθουν) και παρελθόν (τα τώρα που προηγήθηκαν)…

6. Η μνήμη υπάρχει στην Συνειδητότητα...

Αυτό σημαίνει, ότι δεν υπάρχει κανένας σταθερός εγκέφαλος, ο οποίος να μοιάζει με σταθερή μηχανή, μέσα στην οποία να είναι αποθηκευμένες πληροφορίες... Και το μόνο σταθερό είναι - κάθε φορά - ένα διαφορετικό «Τώρα»… 

Τότε, σε ποιο σημείο είναι αποθηκευμένη η μνήμη μας; Μα φυσικά στο αόρατο μέρος της Συνειδητότητας… Και πως την ανακτούμε; Μέσω των συνάψεων και των νευροδιαβιβαστών, οι οποίες συνάψεις και νευροδιαβιβαστές, δεν βρίσκονται μέσα σε ένα σταθερό και μόνιμο εγκέφαλο, αλλά συνδέουν το κάθε «Τώρα», που λαμβάνει μορφή, κάθε απειροελάχιστη στιγμή, με όλα τα «Τώρα» που προηγήθηκαν, καθώς και όλα τα «Τώρα», τα οποία θα δημιουργηθούν στο μέλλον… 

Το σώμα δηλαδή, που υλοποιείται κάθε στιγμή από την Συνειδητότητα, μέσα στον αισθητό κόσμο, δημιουργεί αυτόματα συνάψεις με όλα τα «σώματα», τα οποία προηγήθηκαν και στα οποία είναι αποθηκευμένες οι πληροφορίες, εκείνης της στιγμής…

Τα συμβάντα και οι εμπειρίες που συμβαίνουν κάθε στιγμή – αποθηκεύονται στο σώμα – το οποίο ήταν υλοποιημένο, εκείνη την απειροελάχιστη χρονική διάρκεια, στιγμή του παρόντος «Τώρα»… 

Τότε αυτόματα, το βιολογικό σώμα αυτής της απειροελάχιστη στιγμής, διενεργεί συνδέσεις-συνάψεις με όλα τα άλλα – τις υπόλοιπες χρονικές στιγμές – και αφού αποκαταστήσει την σύνδεση, διαβιβάζει τις πληροφορίες στο εδώ «Τώρα» – μέσω των νευροδιαβιβαστών – δημιουργώντας σκέψη… 

Οι πληροφορίες οι οποίες διαβιβάζονται από το παρελθόν, ονομάζονται αναμνήσεις, ενώ οι πληροφορίες, οι οποίες διαβιβάζονται στο μέλλον λέγονται σενάρια (μελλοντικές επιθυμίες)… 

Το σύνολο των πληροφοριών το οποίο έχει καταγραφεί – στο σύνολο των στιγμών που πέρασαν ή που θα έρθουν – αποτελεί την συνείδηση, η οποία μπορεί να είναι εύκολο να ανακληθεί από την μνήμη (συνειδητό) ή αρκετά ή και εντελώς δύσκολο (μη συνειδητό)… 

Όλο το παραπάνω, αναιρεί τον τρόπο, με τον οποίο θεωρούσαμε τη νόηση και την σκέψη... και μας εισαγάγει στην επιτακτική ανάγκη, να κατανοήσουμε την συνείδησή μας και την Συνειδητότητα, η οποία υλοποιεί τον κόσμο, στο σύμπαν γύρω μας…

7. Η Επιθυμία ως μέσον Δημιουργίας...

Πολλοί αναρωτιούνται αν το Όλον, είναι όλες οι ψυχές μαζί ή αποτελούν μέρος αυτού…και πόσο μέρος αυτού…αποτελούν... γιατί είχε και έχει (αν έχει), ανάγκη την ύπαρξη της ψυχής… και αν οι ψυχές από μόνες τους, θα μπορούσαν κάποτε να συμμετάσχουν στην υλοποίηση του κόσμου ως «Άνθρωποι»… 

Ας κλείσουμε λίγο λοιπόν τον υπολογιστή, ύστερα τα μάτια και γείρε για λίγο πίσω…

Έτσι όπως θα είμαστε, ας κάνουμε την εξής σκέψη… «Ότι επιθύμησα για την ζωή μου, το έχω καταφέρει;;;»… Ας παραμείνουμε έτσι για λίγο ακόμη, με αυτή την αίσθηση πληρότητας, που θα μας γεμίσει παντού μέσα μας, μέχρι το πιο μικρό μας κύτταρο…

Όσο κι αν μας φανεί παράξενο, αυτή είναι η πρώτη και μεγαλύτερη αλήθεια μας… 

Η επόμενη μεγάλη αλήθεια μας, είναι: «Τώρα μου μένει να θυμηθώ, γιατί το επιθύμησα…»

Έχοντας τα παραπάνω στην σκέψη μας, ας βγούμε έξω στο δρόμο κι ας αρχίσουμε να περπατάμε μέσα στο πλήθος… Όλοι αυτοί που βλέπουμε γύρω μας, μαζί με μας, ανήκουμε στο πρώτο επίπεδο υλοποίησης... 

Όλοι αυτοί γύρω μας, είναι οι δημιουργοί της δικής μας πραγματικότητας… Είναι εκεί γύρω μας, για Εμάς… Μέχρι να φωτιστούμε και να προσχωρήσουμε μόνοι μας… 

Πως γίνεται κάτι τέτοιο; 

Ο κόσμος, πηγάζει από μέσα μας… αυτό είναι αλήθεια… Ο άνθρωπος όμως, ο κοινός άνθρωπος, είναι αδύνατον να το κατανοήσει… Τι θα γίνει λοιπόν; Πως θα δημιουργήσει τον κόσμος του – ένας ο οποίος – επιμένει να αγνοεί τον τρόπο;.... Μέσα από τους «άλλους»…

8. Η Σκέψη ως μέσον Δημιουργίας...

Στο πρώτο επίπεδο δημιουργίας, όπου η ψυχή βρίσκεται σε ένα σώμα, το οποίο επιμένει να αγνοεί τον Εαυτό του και να κάνει τα δικά του, θεωρώντας ότι τα πάντα γύρω του είναι πραγματικά, και ότι το μόνο που υπάρχει, είναι οι καταστάσεις και το Εγώ μας, η υλοποίηση αναδύεται μέσα από τους «άλλους». 

Δηλαδή «με την βοήθεια των άλλων», οι οποίοι παίζουν το ρόλο τους, «μέσω» της δικής μας «ανταπόκρισης»… Από Εμάς, από το δικό μας μέσα... καταφέρνει και αναδύεται μονάχα η «επιθυμία»… 

Κανονικά αν ήθελες να φας μια πίτσα, θα έπρεπε να την υλοποιήσεις αυτόματα εμπρός σου… Να την σκεφτείς και να δώσεις στον αιθέρα μορφή, όμοια με την πίτσα… Μια ζεστή λαχταριστή πίτσα, θα έπαιρνε μορφή τότε εμπρός στα μάτια σου… Θα ήταν «πραγματική», όπως αυτές που γνωρίζεις σήμερα, αν και εσύ θα γνώριζες την εικονικότητά της… Όμως, δεν μπορείς να το κάνεις αυτό… 

Διότι, δεν πιστεύεις ότι το μπορείς και έτσι, παραμένεις στο πρώτο επίπεδο δημιουργίας… Στο επίπεδο δηλαδή, όπου οι επιθυμίες μας υλοποιούνται, μέσω των «άλλων»… 

Έτσι, παίρνεις τηλέφωνο την πιτσαρία της γειτονιάς σου και σε λίγο, κάποιος «άλλος» σου εμφανίζει την πίτσα, μέσα στο κουτί της, ζεστή-ζεστή…

Κάποιος «άλλος», ανταποκρίθηκε στην δική σου επιθυμία και εσύ, αντί να γνωρίζεις τον τρόπο, να διαχειριστείς μόνος σου την ενέργεια και να της δώσεις μορφή, έδωσες αυτή την ενέργεια – στο παιδί του delivery, σε μορφή χρήματος…

Το ίδιο συμβαίνει και με το κείμενο που διαβάζεις… Ρώτησες, κι επειδή δεν πιστεύεις, εγώ ανταποκρίθηκα και σου απαντώ… Στην ουσία όμως, Εσύ απαντάς και στους δυο μας, αλλά και σε όσους διαβάσουν αυτές τις γραμμές…

Διότι, υπάρχει κάτι αόρατο μέσα μας, το οποίο επικοινωνεί με όλους μας… Κάτι το οποίο, δεν έχει ανάγκη την μορφή, αλλά αντιλαμβάνεται και κατανοεί τον κόσμο διαφορετικά… Αόρατα και άηχα… 

Στο δεύτερο επίπεδο δημιουργίας, δεν θα χρειάζεσαι τηλέφωνο, για να παραγγείλεις την πίτσα… Η επιθυμία σου θα διαβιβάζεται αυτόματα, εκεί που θέλεις… Εσύ απλά θα επιθυμείς… Και σε λίγο, το παλικάρι από την πιτσαρία, θα κτυπά το κουδούνι σου, με την αγαπημένη σου πίτσα στο χέρι για σένα… 

Στο τρίτο επίπεδο δημιουργίας, η πίτσα θα εμφανίζεται εμπρός σου (αν και δεν θα έχεις ανάγκη να φας μια πίτσα, σε αυτό το επίπεδο φώτισης)… 

Σε αυτό το επίπεδο, όλες αυτές οι ερωτήσεις θα έχουν απαντηθεί…

«Ότι επιθύμησες για την ζωή σου, το έχεις καταφέρει…»…
«Τώρα σου μένει να θυμηθείς, γιατί το επιθύμησες…»

9. Αστρολογικές προβλέψεις: Ματιές στο παρελθόν μας...

Αρκετό καιρό λέμε –και πλέον είναι ίσως κατανοητό– ότι το μέλλον, πηγάζει από μέσα μας... Ποιος ο ρόλος λοιπόν της αστρολογίας; Πως γίνεται κάποιοι, να κοιτούν τα άστρα –δηλαδή παρελθοντικές στιγμές– και να προβλέπουν το μέλλον μας; 

Κοιτάζοντας όμως τα άστρα, κοιτούν ακριβώς το παρελθόν τους… Στο παρελθόν, είναι γραμμένη η ιστορία μας… Όσα έχουν συμβεί… Οι Κύκλοι της Συνειδητότητας, η οποία έχει υλοποιήσει τους κόσμους, όλους αυτούς τους αιώνες… Ο άνθρωπος έχει παρατηρήσει λοιπόν –ότι στους κύκλους αυτούς της ζωής– μικρούς ή μεγαλύτερους, επαναλαμβάνονται κάποιες δυναμικές… 

Η Συνειδητότητα έτσι λειτουργεί… με επανάληψη κύκλων… τους οποίους εμείς για στατιστικούς λόγους, χωρίζουμε σε μοίρες (του κύκλου)… Σας λέει κάτι, η λέξη «μοίρα»;;;

Όσοι παρατηρούν λοιπόν, την δυναμική αυτή των κύκλων και την καταγράφουν, στην ουσία, κρατούν στατιστικά στοιχεία των δυναμικών αυτών… Των τάσεων της Συνειδητότητας… Της «μοίρας» του κάθε ένα μας…

Τα αστέρια λοιπόν και ο ζωδιακός, είναι τα σημεία-στοιχεία της στατιστικής, που κρατήσαμε όλους αυτούς τους αιώνες… Δείχνουν δηλαδή, την θέση στην οποία όταν βρεθούν, στατιστικά ενισχύονται κάποιες τάσεις… 

Η Συνειδητότητα, δεν έχει την ανάγκη να μας ρωτάει, πως θα υλοποιήσει τις ζωές μας… Η υλοποίηση γίνεται αυτόματα… Εκτός κι αν έχουν διαφορετική, δική μας βούληση ώστε να την τροποποιήσουμε… Όταν λοιπόν κοιτάζουμε τα αστέρια, ή διαβάζουμε την αστρολογία – στην ουσία ζούμε στον αυτόματο – περιμένοντας την ίδια την Συνειδητότητα, να μας υλοποιήσει όπως εκείνη γνωρίζει… 

Η βούλησή μας είναι νεκρή, ουδέτερη, εξουδετερωμένη…

Στατιστικά είναι αδύνατον ολόκληρη η ανθρωπότητα, να κατορθώσει να αλλάξει βούληση μαζικά… Έτσι οι τάσεις επαναλαμβάνονται… Δυνητικά, θα μπορούσαμε να την αλλάξουμε κάποια στιγμή… 

Μερικοί ίσως, όσο περνούν τα χρόνια και αποκτούν ελευθερία στη βούλησή τους, να εξουδετερώνουν αυτές τις τάσεις… Για αυτούς δεν ισχύει απόλυτα η αστρολογία, ή τουλάχιστον ισχύουν ελάχιστα από αυτή… 

Το πώς καταγράφηκε όλο αυτό – μέσα από τις συνειδήσεις μας – οφείλεται σε αυτή ακριβώς την παραδοχή μας, ότι συμβαίνει… 

Όσο πιστεύουμε δηλαδή στην αστρολογία, ή καλύτερα όσο της επιτρέπουμε να ισχύει, αυτή θα ισχύει… Για εντελώς όμως διαφορετικό λόγο, από αυτόν που νομίζουμε σήμερα… Δεν επιδρούν, δηλαδή οι πλανήτες στις ζωές μας, αλλά απλώς οι πλανήτες δείχνουν τις τάσεις, τις οποίες εμείς αποδεχόμαστε, να «φέρει η μοίρα μας»…

10. Τάξη και Αταξία στον κόσμο

Και κάτι τελευταίο για σκέψη... Η επιστήμη το έχει προσδιορίσει στον 2ο Θερμοδυναμικό Νόμο, (Kelvin, 1859) κατά τον οποίο: «Αν ένα σύστημα αφεθεί μόνο του, τότε η εντροπία του (δηλαδή η αταξία του) τείνει να αυξηθεί…». Δηλαδή, δεν μπορεί από μόνο του ένα σύστημα, να πάει σε κατάσταση μεγαλύτερης τάξης, αλλά τείνει σε κατάσταση μεγαλύτερης αταξίας…

Παρόλα αυτά, πολλοί, θέλοντας να δημιουργήσουν «τάξη και μονιμότητα» στον αισθητό κόσμο, μας εκπαιδεύουν, έτσι ώστε να θεωρούμε ότι η ζωή είναι ένα σύστημα, όπου παρατηρείται «παραβίαση του 2ου Θερμοδυναμικού Νόμου». 

Κάτι το οποίο, όμως δεν συμβαίνει… μιας και η ίδια η ζωή, αν αφήσεις ελεύθερους και ανεπηρέαστους τους ανθρώπους, τις βουλήσεις και τις σκέψεις τους, τότε αυτό που θα πάρεις, θα είναι πραγματικά μια ελεύθερη συνειδητότητα, που βρίσκεται σε «Εσωστασία», εφαρμόζοντας πιστά και με ακρίβεια τον 2ο Θερμοδυναμικό Νόμο…

Πως συμβαίνει αυτό…

Υπό φυσιολογικές συνθήκες, η Ροή της Συνειδητότητας, αλλάζει συνεχώς την εικόνα του κόσμου, μιας και αυτός, δεν είναι τίποτε άλλο –από αστραπιαίες εναλλαγές εικόνων– οι οποίες διαδέχονται η μία την άλλη σε συνεχή ροή (βλέπε Αρχή της Αντίστροφης Ροής)… 

Αν αφήσεις ελεύθερες τις συνειδήσεις –χωρίς να ορίσεις εσύ, το τι αισθάνεται κάποιος–όταν αλληλεπιδρά με τον αισθητό κόσμο, τότε αυτό που θα λάβεις, θα είναι εντελώς διαφορετικό για τον κάθε ένα – όπου τελικά ο κόσμος θα αλλάζει – ακολουθώντας την συνισταμένη των συνειδήσεων, που συμμετέχουν στην Συνειδητότητα… 

Αν θέλεις να εξουσιάσεις όμως όλο αυτό, θα πρέπει να δημιουργήσεις στη σκέψη των όντων που συμμετέχουν, ίδιες (ταυτόσημες) συνειδήσεις… Να εκπαιδεύσεις δηλαδή το νου τους, να μεταφράζουν αυτό που αισθάνονται, με τον ίδιο απολύτως τρόπο… 

Πως γίνεται αυτό…

Ο κόσμος αυτός εξελίσσεται, μέσα από μια δικλίδα ασφαλείας «ΝΑΙ-ΟΧΙ ή 1 – 0»… 

Κάθε δράση, δεν έχει μονάχα ένα αποτέλεσμα συνδυασμού τους, ούτε μονάχα μια εκδοχή… Έχει άπειρα… Όσο όμως παραμένεις μέσα του και στρέφεσαι συνεχώς προς μια και μόνο εκδοχή (του ΝΑΙ ή του ΟΧΙ δηλαδή του 1 ή του 0), τόσο τον θεωρείς ως μόνιμο και πραγματικό… κι όσο τον θεωρείς πραγματικό, τόσο υποβάλεις τον εαυτό σου, σε δημιουργία καθορισμένων συμπεριφορών – νόμων…

Αυτό έχει σαν συνέπεια την τάση σου, να στρέψεις την συμπεριφορά περισσότερων ατόμων, σε αποδοχή των νόμων αυτών… κι αυτό, με την σειρά του διαμορφώνει συνειδήσεις, οι οποίες διαμορφώνουν τελικά την Συνειδητότητα (μιας και οι συνειδήσεις, καταγράφονται στη Συνειδητότητα)…

Αντί λοιπόν, να αφεθεί η Ροή της Συνειδητότητας στο τυχαίο (όπως 0 0 1 0 1 1 0 0 1 1 01 10 1 κλπ,) ο εξουσιαστής διαμορφώνει μια συνείδηση, η οποία δημιουργεί μια Συνειδητότητα, που αναπαράγει τον εαυτό της συνεχώς (1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 ή 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0) … Αυτό δημιουργεί «Τάξη»… (όπου τάξη = εξουσία)… 

Όμως η τάξη αυτή  –υπάρχει μονάχα, μέσα στο νου του εξουσιαστή– ο οποίος έχει θεωρήσει το εικονικό ως πραγματικό και αναπαράγει ένα τμήμα του… 

Ένα νου, ο οποίος τώρα αναπαράγεται και σε άλλα άτομα, γύρω από τον εξουσιαστή… Σταδιακά, η σταθερή αναπαραγωγή της Συνειδητότητας, διαμορφώνει μια εικονική σταθερότητα και μια εικονική άρνηση στην αλλαγή… 

Η οποία τελικά, στο ανθρώπινο σώμα γίνεται φόβος… Ο φόβος της αλλαγής και του τυχαίου… 

Αν τώρα, όλο αυτό το μοιράσεις, μέσα σε εκατοντάδες γενιές ανθρώπων, τότε διαμορφώνεται μια τάση για τάξη, η οποία δεν θυμούνται από πού ξεκίνησε… κι όμως την αποδέχονται ως γεγονός… 

Αυτή η εικονική τάξη, είναι που δημιουργεί την εικονική πραγματικότητα του «σταθερού σε τάξη κόσμου», η οποία είναι φυσικά πλασματική… 

Αυτή η τάξη είναι η Εξωλήθη… η δύναμη η οποία, απομονώνει ένα τμήμα της  Συνειδητότητας (1) και το αναπαράγει συνεχώς (1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1) δημιουργώντας την ψευδαίσθηση, του «εικονικά πραγματικού» σε οποιοδήποτε επίπεδο, δημιουργώντας εικονική τάξη και εξουσία…

Αλκιρέας
Εις το ΕπανΟιδείν

meresparaxenes.com

Παρατηρητής: Ο Υλοποιητής του Κόσμου...

Παρατηρητής είναι αυτός ο οποίος, έχει την ικανότητα να αντιλαμβάνεται με τις αισθήσεις του, αυτό που ονομάζουμε πια «αισθητός κόσμος». Είναι αυτός ο οποίος όχι μόνο βλέπει (παρατηρεί ειδικά) αλλά αισθάνεται γενικά. Χρησιμοποιώ τον όρο της κβαντικής φυσικής «Παρατηρητής», αλλά ο όρος αυτός, είναι στην ουσία λανθασμένος... Διότι, κανονικά θα έπρεπε να ονομάζεται «αισθητήρας».

Ο Παρατηρητής για τον αισθητό κόσμο, είναι η οντότητα κλειδί... 

Γιατί; Διότι φέρει ψυχή… Φέρει δηλαδή μέσα του, την πληροφορία ολόκληρης της Δημιουργίας... Φέρει δηλαδή ενεργειακά, την πληροφορία της δημιουργίας της Πηγής ή του Ων, όπως και την πληροφορία της δημιουργίας του κόσμου αυτού. 

Και τι σημαίνει αυτό; Η ψυχή είναι ένα είδος αισθητήρα, ο οποίος μπορεί και ρυθμίζει την επικοινωνία της με την Πηγή της και συγχρόνως, διαχειρίζεται την ενέργεια που μπορεί να υλοποιεί τον κόσμο.

Ας τα πάρουμε ένα-ένα... Για να μπορέσουμε να αντιληφθούμε την διαφορά, του αισθητού κόσμου από την υπόλοιπη δημιουργία, (το έχω ξαναγράψει) θα πρέπει να τον διαχωρίσουμε από το Θεϊκό Σχέδιο. Άσχετα, αν δέχονται κάποιοι ή όχι την λέξη ''Θεϊκό'', αυτό υπάρχει. Για αυτό, ας το πουν όπως θέλουν... Η ουσία του παραμένει η ίδια. Ας το πούμε λοιπόν, «Πηγή των Πάντων». Αυτή η Πηγή, είναι κάτι που «Υπάρχει». Σε αρκετά κείμενα αναφέρεται, σαν το άκρο του «Ων». Και αυτό το κάνουν, για να διαχωρίσουν από το άλλο άκρο του «Μη Ων». Του Εικονικού... 

Τι σημαίνει όμως, Μη Ον ή Εικονικό;;;

Η «Πηγή» σαν Δημιουργία των Πάντων, δημιούργησε και ένα τμήμα του συνολικού κόσμου, το οποίο λειτουργεί διαφορετικά... Δημιούργησε έναν κόσμο (αυτόν εδώ), ο οποίος - από ενεργειακός που είναι - θα μετατρέπεται σε «κάτι», μέσω ειδικών σημάτων. Και αυτό το ''κάτι'', αυτό το σήμα, θα μπορεί ο κάθε ένας, να το μεταφράσει διαφορετικά... Δηλαδή, στα όντα που θα μεταφέρουν την πληροφορία, από αυτόν τον κόσμο προς την Πηγή τους, έδωσε την ελεύθερη βούληση να το κάνουν αυτό, με κάθε ελευθερία. Έτσι, ένα μέρος της «Πηγής», ένα «Κύτταρο του Σύμπαντος της Δημιουργίας» - μεταφέρεται κάθε φορά - σε κάποιο σώμα όντος και αρχίζει να αλληλεπιδρά με τον κόσμο αυτό, μεταφέροντας την πληροφορία στην Πηγή του ελεύθερα.

Η ψυχή λοιπόν, εισέρχεται μέσα σε έναν «παρατηρητή» του κόσμου ή καλύτερα όπως προανέφερα, σε έναν «αισθητήρα», μιας και χρησιμοποιεί τις αισθήσεις του... 

Για να μην αρχίσω από το μηδέν πάλι, ξεκινώ από το σημείο όπου υπάρχει η Συνειδητότητα. Τι είπαμε είναι Συνειδητότητα;;; Είναι η πληροφορία που έχει διαμορφωθεί από τις συνειδήσεις όλων των όντων, που πέρασαν από τον χώρο αυτό του αισθητού κόσμου. (ας διαβάσουμε και τις άλλες αναρτήσεις, που έχω γράψει σχετικά). 

Η Ερώτηση Κλειδί τώρα: Έστω, ότι έχουν εξαφανιστεί από ένα μαγικό χέρι, όλοι οι παρατηρητές κάποια στιγμή, από τον κόσμο αυτό (τον αισθητό). Τι θα συμβαίνει;;; 

Αν όλοι (υποθετικά) οι παρατηρητές απουσιάζουν, τότε απουσιάζει και ο κόσμος αυτός. Και τότε, ο πρώτος που θα ξαναμπεί τι θα δει;; Τι θα αισθανθεί, τι θα καταλάβει;;

Πριν μπει, ο νέος αυτός παρατηρητής στον τρισδιάστατο κόσμο, δεν υπάρχει τίποτε... Δεν υπάρχει. Αυτή η φράση «δεν υπάρχει», περιγράφει την πραγματική έννοια του κόσμου. Αυτό σημαίνει εικονικό και αυτό σημαίνει «το άκρο του Μη Ων»... Μπορεί να σας ακούγεται «κουφό», αλλά αυτό συμβαίνει… Και τότε αυτός ο νέος παρατηρητής, το ξαναγράφω… τι θα δει; Για σκεφτείτε λίγο… Μόλις εισέλθει, τον απειροστό αυτό αρχικό χρόνο, θα αλληλεπιδράσει η ψυχή με την ενέργεια της συνειδητότητας, η οποία απλά είναι ένα software... 

Εκείνη ακριβώς την στιγμή, που η ενέργεια της ψυχής θα αντανακλάσει, πάνω στην συνειδητότητα και θα επιστρέψει πίσω στον παρατηρητή, θα δημιουργηθεί η πρώτη πληροφορία της συνείδησής του, για τον κόσμο αυτό... Ακριβώς τότε, θα υπάρξει ξαφνικά πάλι ο κόσμος, εκεί, μονάχα για αυτόν.

Ένας νέος αναγνώστης, είναι αδύνατον να το δεχθεί αυτό με την πρώτη ματιά. Είναι όμως, σαν να άνοιξες μια σβηστή οθόνη, την στιγμή που ο υπολογιστής (από πίσω) έπαιζε αυτόματα ένα παιχνίδι, από τον σκληρό δίσκο του. Αυτό τον συνειρμό μπορεί να τον κάνει ο αναγνώστης, για να αρχίσει να κατανοεί τι συμβαίνει... Δεν υπάρχει ο κόσμος, σημαίνει δεν γίνεται αισθητός... Η πληροφορία που τον δημιουργεί, υπάρχει ενεργειακά στην τέταρτη και πέμπτη διάσταση, αλλά εσύ είναι αδύνατον να το δεις αυτό. Όπως είναι αδύνατον να δεις τα bits, που σχηματίζουν το παιχνίδι. Αυτά συμβαίνουν στο παρασκήνιο... Στο αόρατο μέρος του υπολογιστή σου... Εσύ, αυτό που βλέπεις είναι εικόνες και γράμματα στην οθόνη σου. 

Εδώ πως δέχεσαι τον όρο εικονικό; 

Μα το ίδιο συμβαίνει και με τον αισθητό κόσμο. Το καταλάβαμε τώρα, τι είναι αυτό που βλέπουμε;;; Όχι μόνο βλέπουμε, αλλά και ακούμε και αγγίζουμε και γευόμαστε και μυρίζουμε. Για αυτό λέμε ''αισθανόμαστε''... Επειδή το καταγράφουν οι αισθήσεις μας. 

Και ακόμη καλύτερα, προσθέτοντας μέσα και την φράση ''διαισθανόμαστε'', η οποία λέξη αυτή, αναφέρεται στο αόρατο μέρος του κόσμου, της τέταρτης και πέμπτης διάστασης. Τον βλέπουμε λοιπόν τον κόσμο, τον χαιρόμαστε και στο τέλος της περιόδου αλληλεπίδρασής μας (όταν πεθάνει το σώμα μας), βγαίνουμε από αυτόν. 

Τι θα συμβεί, μόλις ο μοναδικός μας παρατηρητής, βγει πάλι από τον τρισδιάστατο κόσμο; Σωστά αρχίσατε να μαντεύετε… Θα εξαφανιστεί πάλι… Πάλι; Και τι θα υπάρχει στον τρισδιάστατο χώρο μας; Τίποτε; Δεν θα υπάρχει τίποτε; Θέλετε πάλι εγώ να απαντήσω τώρα; Ακόμη κάνετε την ίδια ερώτηση; Φυσικά τίποτε…

Σας κάνει ακόμη μεγάλη εντύπωση ε; Το κατανοώ… Δεν είστε οι μόνοι, που έχετε αυτή την αντίδραση… Ας γυρίζουμε λοιπόν, στον παρατηρητή μας και την ψυχή του… 

Όπως καταλαβαίνετε πια, έχει πάψει να υπάρχει παρατηρητής, αλλά υπάρχει μόνο ψυχή, η οποία ξεκινώντας το ταξίδι της επιστροφής της στην Πηγή της, θα περάσει σε αντίστροφη φορά, πρώτα από την τέταρτη διάσταση, ύστερα από την πέμπτη και ύστερα θα περάσει, στον πραγματικά υπερβατικό κόσμο του «Ων»... Θυμάστε την διαφήμιση; «Το χάσαμε το κορμί πατριώτη»… Το σώμα μας τέλος… υπάρχει μόνο σαν πληροφορία στην συνειδητότητα, η οποία πλέον, μη έχοντας κάποιον παρατηρητή στις τρεις διαστάσεις, παραμένει σε αναμονή στην τέταρτη. 

Η οθόνη έχει σβήσει και ο σκληρός, βρίσκεται σε «αναμονή» νέου παρατηρητή. Η ψυχή επιστρέφει πίσω (η επιστροφή της είναι ολόκληρη διαδικασία φυσικά, που θα εξετάσουμε σε άλλη ανάρτηση, γιατί αλλιώς θα μπλεχτούμε πάλι) και μένει ο κόσμος άδειος κι έρημος. 

Αν έχετε ερωτηματικά ακόμη μέχρι εδώ, καλύτερα να το ξαναδιαβάσετε, ώστε να κατανοήσετε τις έννοιες «εικονικός», «δεν υπάρχει», «τίποτε», άδειος κι έρημος. 

Η συνειδητότητα, παραμένει σε αναμονή στην τέταρτη διάσταση, για κάποιο αρκετά μεγάλο διάστημα, αλλά μη έχοντας διαθέσιμη ενέργεια, κάποια στιγμή αποσύρεται στην πέμπτη. Ο σκληρός σβήνει, αλλά διαθέτει ακόμη πληροφορίες… Όπως όμως έχουμε ξαναπεί σε άλλες αναρτήσεις, η πέμπτη διάσταση είναι χαοτική... 

Αυτό σημαίνει, ότι από εδώ και μετά, είναι αδύνατον να δημιουργηθεί ο κόσμος ακριβώς, όπως υπήρχε και πριν. 

Στο σημείο αυτό, όπως καταλαβαίνει ο αναγνώστης, έχουμε εισέλθει σε έναν τομέα, όπου η σύγχρονη επιστήμη, είναι παντελώς απούσα. Η εμφανής… Του Συστήματος… Αυτή, που αποδέχεται η μεγάλη μάζα της ανθρωπότητας… Διότι η επιστήμη, πάντοτε είναι παρούσα… Πάντοτε… Κι αυτό είναι κάτι, που θα πρέπει να το κρατήσει ο αναγνώστης. Η επιστήμη, περνά κρίσεις όπως όλα, αλλά πάντα είναι αυτή που ερευνά... Με διαφορετική μορφή κάθε φορά, αλλά είναι αυτή.

Επιστρέφουμε… Είπαμε ότι για να υπάρξει ο κόσμος χρειάζεται έναν κάτοικο, έναν ένοικο, έναν παρατηρητή, κάποιον που να κρατήσει τον κόσμο σε λειτουργία… Ας κάνουμε μερικές ερωτήσεις… 

Την ενδιαφέρει την ψυχή αυτό; Την απασχολεί την ψυχή, αν υπάρχει ή όχι αυτός ο αισθητός κόσμος ή αν συνεχίσει να υπάρχει, αφού εκείνη φύγει από αυτόν; 

Φυσικά και όχι... Η ψυχή, είναι θα λέγαμε - σε διατεταγμένη υπηρεσία - μέσω της οποίας, συμμετέχει στην δημιουργία του κόσμου. Το αν υπάρχει ή όχι κάποιο μέρος του, είναι θέματα που είναι αδύνατον,

 να απασχολήσουν ποτέ την ψυχή... 

Διότι η ψυχή γνωρίζει, την πραγματική δημιουργία της Πηγής της.

Ποιόν απασχολούν τότε; Απασχολούν, το είδωλο της ψυχής… Απασχολούν, αυτό που εκλαμβάνει σαν μόνιμο, το σήμα που έρχεται από την συνειδητότητα… Και ποιο είναι αυτό; Είναι το Εγώ μας… Αυτό που έχουμε και ονομάζουμε Εγώ ή προσωπικότητα. Αυτό είναι που αντιδρά αμέσως, μόλις λαμβάνουμε την πληροφορία, περί μη πραγματικού κόσμου... 

Διότι, αν ο κόσμος γύρω είναι εικονικός, τότε το Εγώ τι είναι;  Τι δουλειά κάνει; Που ζει; 

Για το Εγώ, αυτή η σκέψη είναι επικίνδυνη, διότι θέτει σε αμφισβήτηση την κυριαρχία και την ύπαρξή του… Κι εδώ αρχίζει το πρόβλημα με τις Αδελφότητες... Οι οποίες γνωρίζουν πολύ καλά, πώς να χειραγωγούν ένα κυρίαρχο Εγώ. 

Αν μου απαντήσετε ότι μιλούν και αυτοί για το Εγώ, θα συμφωνήσω μαζί σας. Φυσικά και μιλούν… Και μάλιστα λένε και αρκετές αλήθειες, σχετικά με αυτό…

Όμως για αυτούς, σημασία έχει να προσπαθήσουν να κρατήσουν τις ψυχές, στον κόσμο αυτό. Και για να το πετύχουν αυτό, χρειάζονται την εμπιστοσύνη μας... Για αυτό, χρειάζονται αλήθειες, που τους είναι ακίνδυνες... Τι κάνουν λοιπόν; Όλα ξεκίνησαν από τον μεγάλο Αρχαίο... Το Ον, που επαναστάτησε του Θεϊκού Σχεδίου και αποφάσισε να κυριαρχήσει, σε αυτό το Δημιούργημα. 

Γνωρίζοντας τον τρόπο, που είναι σχεδιασμένος αυτός ο κόσμος, αποφάσισε να κυριαρχήσει στο εικονικό μέρος της ψυχής... Στο Εγώ… Όταν η ψυχή είναι ανώριμη, το Εγώ μπορεί να λάβει κυρίαρχη θέση πάνω της. Κι ένα κυρίαρχο Εγώ, το πρώτο που θέλει είναι, να γίνει αθάνατο σαν κι εκείνη... Όμως το Εγώ σχηματίζεται, από την Συνειδητότητα, κι εφόσον η Συνειδητότητα είναι ανεξάρτητη του Θεϊκού Σχεδίου, υπάρχει μόνο, στον εικονικό κόσμο που ζούμε εδώ... Άρα, είναι αδύνατον να γίνει αθάνατο. Εκτός εάν… Εκτός εάν κατορθώσει και μιμηθεί την ψυχή…

Έτσι λοιπόν, κυριαρχεί στην ψυχή και προσπαθεί να την κρατήσει μόνιμα εδώ. Όσο υπάρχει ψυχή, που αλληλεπιδρά σε αυτό τον κόσμο, υπάρχει και Εγώ. Έτσι, αρχής γενομένης τότε - όταν σχηματιζόταν το εδώ Σύστημα - ο μεγάλος Αρχαίος, φρόντισε μέσα από την Συνειδητότητα, από το Χαοτικό της Πεδίο (όπου είναι δύσκολο να γίνει αντιληπτός), να μεταβιβάσει πληροφορίες και σε άλλα όντα, ώστε να τους πείσει να παραμείνουν εδώ. Ένοικους... Τους Εκπεσόντες Αγγέλους... Τον Κρύων ή Κρόνο για παράδειγμα... Αυτοί με την σειρά τους, βρίσκουν τους κατάλληλους ανθρώπους, οι άνθρωποι οργανώνουν τις Αδελφότητες, οι Αδελφότητες παγιδεύουν τις ανώριμες ψυχές - δυναμώνουν το Εγώ τους - και το Εγώ με την σειρά του, αναλαμβάνει να δημιουργήσει, την τελική παραπλάνηση στην ψυχή -με ενίσχυση της πληροφορίας περί του υλικού κόσμου- ώστε αυτή να παραμείνει με την βούλησή της, στον χώρο του αισθητού κόσμου.

Τότε, αφού η ψυχή, μετά το θάνατο του σώματος εγκλωβιστεί στην πέμπτη διάσταση, (έχω ξαναγράψει και θα ξαναγράψω για αυτό), οι Αδελφότητες μπορούν να την διαχειριστούν με την ησυχία τους. Διότι είναι αδύνατον, για κάθε βιολογικό σώμα να περάσει σε ένα ενεργειακό χώρο, όπως της τέταρτης ή πέμπτης διάστασης. Κι όταν λέμε Αδελφότητες, εννοούμε ανθρώπους που με κυρίαρχο Εγώ, εξέλαβαν τον κόσμο σαν αποκλειστικά υλικό, και αποφάσισαν να κυριαρχήσουν όλων των άλλων, αδιαφορώντας για τις συνέπειες… 

Το 1982, για πρώτη φορά, στα γραφεία του ΟΗΕ στη Βιέννη, η οργάνωση με το όνομα «Εργάτες του Φωτός», τόλμησε και ανακοίνωσε ανοικτά την επιτυχία τους, σχετικά με την απόφασή τους να επαναφέρουν, την παραγωγή των ανθρώπινων κλώνων στην ανθρωπότητα... Το είχαν ξανακάνει και στην Εποχή της Παντοκρατορίας τους, στην Ατλαντίδα, όπου και τότε, είχαν πετύχει την κλωνοποίηση ανθρώπων, τους οποίους ονόμαζαν «Οι Άλλοι».

Και τότε, η δέσμευση της ψυχής γινόταν με τεχνολογικά μέσα (κρυστάλλους), ενώ η εμφύτευση της μέσα στους κλώνους αυτούς, με Επίκληση... Έτσι και σήμερα, μπόρεσαν και κατασκεύασαν ειδικές κάψουλες, τις οποίες παρουσίασαν, στις Αδελφότητες πριν μερικούς μήνες, με τις οποίες, αφού τοποθετήσουν μέσα (με την θέλησή του) κάποιον άνθρωπο, του δεσμεύουν την ψυχή και την ζωτικότητα, αφήνοντάς τον, έναν αποξηραμένο σκελετό… 

Πως το κατάφεραν όλο αυτό; Πως κατάφεραν και καταφέρνουν να πείσουν τους ανθρώπους, να μπουν μέσα στις κάψουλες αυτές;

Εδώ ξεκινάει η Παραπληροφόρηση, για την Πέμπτη Διάσταση... 

Μέσα από τους «Εργάτες του Φωτός» έπεισαν (και έχουν πείσει), ένα μεγάλο μέρος οπαδών τους, ότι ο πλανήτης εισέρχεται σε μια περίοδο, όπου θα ανοίξει η Πέμπτη Διάσταση, η οποία προσφέρει πνευματική ανέλιξη της ψυχής... 

Με όλες αυτές τις αναρτήσεις που έχω πλέον γράψει, ο αναγνώστης πια, έχει όλα τα δεδομένα να αντιληφθεί, ότι όλο αυτό είναι απλά μια απάτη.

 Διότι, η πέμπτη διάσταση, ήταν πάντα εκεί, πάντα εκεί θα είναι, και πάντα θα είναι ανεξάρτητη - της ανέλιξης της ψυχής του - μιας και είναι απλά η είσοδος και η έξοδος από τον κόσμο μας. 

Παρόλα αυτά τον έπεισε όμως, ότι αν κάποιος αποτύχει να το πετύχει αυτό - με πνευματικό τρόπο - αυτοί θα τον βοηθήσουν ώστε να περάσει το σώμα του, στην πέμπτη αυτή διάσταση, με μηχανικό τρόπο... Πως; Με τις γνωστές κάψουλες ανέλιξης, τις οποίες μάλιστα, ενημέρωσαν τους οπαδούς τους, ότι κατασκεύαζαν στην Έσω Γη (!!!!!)... Με τις κάψουλες αυτές δηλαδή, οι Αδελφότητες, από την αρχή του σεναρίου, γνώριζαν τον σκοπό της ύπαρξής τους... Ενημέρωσαν τους οπαδούς τους ότι, η κλωνοποίηση του ανθρώπου έχει ξεκινήσει, ότι αυτό είναι αδύνατον να ανατραπεί και ότι όπως τότε, πριν χιλιάδες χρόνια στην Ατλαντίδα, έτσι και τώρα, οι κλώνοι αυτοί, θα μπορέσουν να πάρουν αυτό που τους αξίζει. Και έλεγαν αλήθεια... Μια αλήθεια, που η ανάγκη των ανθρώπων για προστασία και αγάπη, τους οδηγούσε στην αποδοχή, σε οτιδήποτε άκουγαν από αυτούς.

Οι κλώνοι είναι έτοιμοι... Υπάρχουν ήδη πειραματικά μοντέλα, που έχουν βγει σε κυκλοφορία. Οι κλώνοι αυτοί, έχουν αντί ψυχής, ένα ενεργειακό λειτουργικό σύστημα (software), το οποίο βασίζεται σε σύνθεση αμινοξέων. Αντί δηλαδή πυριτίου χαλαζία που έχουν οι υπολογιστές, οι κλώνοι έχουν ένα πρωτοποριακό υπόστρωμα αμινοξέων (παρόμοιο με το DNA), το οποίο όμως είναι περιορισμένου χρόνου ζωής και δυναμικότητας. Οι παρατηρητές δηλαδή που είναι κλώνοι, μπορούν να αισθανθούν τον κόσμο γύρω τους, αλλά αδυνατούν να διαχειριστούν την ενέργεια της ζωτικότητας κι έτσι πέφτουν, σε κατάσταση αστάθειας και καταστρέφονται σχετικά σύντομα. 

Θυμάστε στην προηγούμενη ανάρτηση - την σχέση μάζας - ταχύτητας εμφάνισης της ύλης (ταχύτητας υλοποίησης) και ελάχιστης ενέργειας διατήρησης της μορφής; 

Μιλάμε απλά, για την Θεωρία της Σχετικότητας, με διαφορετική ανάγνωση... Έτσι, έχουμε τους κλώνους, έχουμε απομονώσει τις ψυχές και την ζωτικότητα, τις έχουμε αποθηκεύσει σε ειδικούς χώρους, για να τις χρησιμοποιήσουμε όταν θέλουμε, οπότε, τι μας μένει; 

...Τι παραμένει ακόμη σε εκκρεμότητα, για να υλοποιηθεί; Η εμφύτευση της ψυχής, στον κλώνο. Πως το είχαν πετύχει αυτό στην Ατλαντίδα; Με Επίκληση… Δηλαδή Ιερουργικά… Ελάτε.. Τώρα είναι εύκολο… Έχετε όλες τις πληροφορίες πλέον… Τι μένει να κάνουν; Μα φυσικά… Να ορίσουν τον Εωσφορισμό, σαν την επίσημη θρησκεία και να αρχίσουν να ιερουργούν, στο όνομα του μεγάλου Αρχαίου.

Έτσι από παρατηρητές κλώνοι, θα μετατραπούν σε Δημιουργούς του Εικονικού Κόσμου... Διότι ο εικονικός κόσμος, θα συνεχίσει να είναι εικονικός... Αυτό είναι αδύνατον να αλλάξει. Τι θα έχει συμβεί δηλαδή;; 

Θα έχει δημιουργηθεί το άκρο του Μη Ων... Ο Μη Υπαρκτός κόσμος, θα έχει ξεκινήσει να υπάρχει. Δηλαδή πλέον, θα υπάρχουν πάντα κάποιοι (κλώνοι), οι οποίοι θα διατηρούν, τον εικονικό και φανταστικό αυτό κόσμο σε λειτουργία. 

Οι ψυχές όμως, που θα συμμετέχουν σε αυτή την αντιγραφή του κόσμου, θα έχουν αποκοπεί από την Πηγή τους...

Οι δρόμοι επιστροφής, θα είναι πλέον διαγραμμένοι... Και στο τέλος ίσως - έχοντας τις ψυχές διαθέσιμες, μόνιμα στον χώρο εδώ - θα υπάρχει ίσως κάποια στιγμή η πιθανότητα, να μπορέσουν να αντιγράψουν την πληροφορία και να δημιουργούν, έτοιμους κλώνους με αντιγραμμένη ψυχή, το οποίο είναι και ο τελικός στόχος των Αδελφοτήτων για κυριαρχία... 

Το ξαναγράφω... Οι εποχές μας ξεπέρασαν. Όλοι μας βρεθήκαμε, με την ελεύθερη επιλογή μας σε έναν χώρο, που ενώ έχει δημιουργηθεί και υπάγεται στο Θεϊκό Σχέδιο, αυτός προσπαθεί – ήδη ο ίδιος αποκομμένος - να κυριαρχήσει εις βάρος του Δημιουργού Του...

Κι εμείς, κάθε φορά, βρισκόμαστε στον χώρο αυτό, προσπαθώντας να πετύχουμε να φτάσουμε σε ένα σημείο, να παρατηρούμε τον κόσμο και συγχρόνως, να ελέγχουμε τα Εγώ μας... Γιατί;;;  Γιατί γίνεται όλο αυτό;;; 

Προς τι όλο αυτό το ρίσκο που παίρνουμε όλοι μας, επισκεπτόμενοι ένα εικονικό χώρο, που θα μπορούσε να αποτελεί, ένα υπέροχο σημείο του Σύμπαντος;

Είμαστε εδώ, για να κατορθώσουμε να συνειδητοποιήσουμε αυτό ακριβώς, που συζητάμε...

Να δημιουργήσουμε την βάση της αρχής, καταγραφής μιας ολοκληρωμένης πληροφορίας, η οποία να ξεκινήσει να γράφει στην Συνειδητότητα - όχι μόνο αυτό που αισθανόμαστε, για τον κόσμο από αντανάκλαση - αλλά αυτό που συνειδητοποιούμε, συνθέτοντας την διάνοια με το συναίσθημα και τις αισθήσεις...

Ρισκάρουμε τις ψυχές μας, για να κάνουμε αυτή την πρώτη καταγραφή... 

Δίνουμε μια καθημερινή μάχη με τα αναρίθμητα Εγώ, που μαστίζουν την σκέψη μας, ήρεμα, άηχα, αθόρυβα... Μια Μάχη Καθαρά Πνευματική... Απαλλαγμένη, από την εφήμερη δόξα του ονόματος, της καριέρας και της ατομικής καταξίωσης... 

Και κάθε μέρα που το κάνουμε - γινόμαστε περισσότερο σίγουροι - ότι αυτή η επόμενη μέρα, υπάρχει ήδη…

Αλκιρέας (Συνεχίζεται...)

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΗΛΕΝΔΕΤΟ: https://oneirotaxideftes.blogspot.com/2020/03/blog-post_19.html

quantumhealing.gr