Όλοι Μας Μπορούμε Να Κάνουμε Την Διαφορά...

 Όλοι μας έχουμε πολλές ευκαιρίες κάθε μέρα, να βοηθήσουμε "στην πραγματοποίηση της φυσικής ροής των πραγμάτων"...

Κάθε αλληλεπίδραση μεταξύ των ανθρώπων ακόμη και η πιο απροσδόκητη, μας προσφέρει μια ευκαιρία: 

Ή να δώσουμε μια θερμή φλόγα αγάπης και ανθρωπιάς ή να αποποιηθούμε αυτής της ευκαιρίας και να αφήσουμε τον κόσμο στην ψυχρότητα του.

Ένας σοφός κάποτε είχε πει, πως κάθε κοινωνία κρίνεται από τον τρόπο που αντιμετωπίζει, τους λιγότερο τυχερούς και αδύναμους...

Η ιστορία που ακολουθεί ας μας κάνει να συλλογιστούμε, να αναρωτηθούμε, να σκεφτούμε και να πράξουμε...

Σε ένα φιλανθρωπικό δείπνο ενός σχολείου, για παιδιά με μαθησιακά προβλήματα, ο πατέρας ενός μαθητή εκφώνησε μια ομιλία, που ποτέ δεν θα την ξεχνούσε κανείς.

Μετά την εξύμνηση του σχολείου και των θαυμάσιων δασκάλων, έκανε την εξής ερώτηση:

-"Όταν δεν παρεμβάλλονται εξωτερικοί παράγοντες, η φύση κάνει την δουλειά της τέλεια. Δυστυχώς ο γιος μου Shay δεν μπορεί να μάθει τα πράγματα, με τον τρόπο που το κάνουν τα άλλα παιδιά. Δεν μπορεί να καταλάβει μέχρι βάθους τα πράγματα, όπως οι άλλοι... Που είναι η φυσική τάξη των πραγμάτων, όταν πρόκειται για το παιδί μου;"

Το κοινό σώπασε σε αυτή την ερώτηση...
Ο πατέρας συνέχισε: "Σκέφτομαι πως όταν γεννιέται στον κόσμο ένα παιδί όπως ο Shay, σωματικά και ψυχικά ασθενής και ανήμπορος, παρουσιάζεται η μεγάλη ευκαιρία να συνειδητοποιήσουμε την ανθρώπινη φύση και αυτό φαίνεται από τον τρόπο, με τον οποίον οι άλλοι αντιμετωπίζουν αυτό το παιδί."

Σε εκείνο το σημείο διηγήθηκε μια ιστορία:

Ο Shay και ο πατέρας του περπατούσαν σε ένα πάρκο, όπου ο Shay ήξερε πως υπήρχαν παιδιά που έπαιζαν baseball. Ο Shay τότε είπε στον πατέρα του: "Νομίζεις πως εκείνα τα παιδιά, θα με αφήσουν να παίξω μαζί τους;"

Ο πατέρας γνώριζε πως τα περισσότερα παιδιά, δεν θα ήθελαν κάποιον σαν το παιδί του να παίξει στην ομάδα τους, αλλά γνώριζε επίσης, πως εάν του είχαν επιτρέψει να παίξει μαζί τους, αυτό θα του έδινε την ελπίδα αποδοχής από τους άλλους, πράγμα που ο Shay είχε πολύ μεγάλη ανάγκη.

Ο πατέρας του Shay, πλησίασε ένα από τα παιδιά στον αγωνιστικό χώρο και ρώτησε, εάν το παιδί του θα μπορούσε να παίξει μαζί τους (βέβαια δεν είχε καθόλου ελπίδα).

Το αγόρι κοίταξε γύρω του για έγκριση και είπε: "Χάνουμε με έξι πόντους και το παιχνίδι είναι στο όγδοο γύρο. Νομίζω πως μπορεί να μπει στην ομάδα, θα τον βάλουμε να παίξει στο ένατο γύρο".

Έτσι ο Shay, κάθισε στον πάγκο της ομάδας και με ένα τεράστιο χαμόγελο φόρεσε την φανέλα της ομάδας.

Ο πατέρας είδε όλη την σκηνή με δάκρυα στα μάτια και με μια ζεστασιά στην καρδιά... Τα παιδιά είδαν πόσο χαρούμενος ήταν ο πατέρας, στην ιδέα πως ο γιος του έγινε αποδεχτός από τους άλλους.

Στο τέλος του όγδοου γύρου, η ομάδα είχε πάρει κάποιους πόντους αλλά παρέμενε πάντα πίσω στο σκορ, κατά τρεις πόντους...

Στις αρχές του ένατου γύρου, ο Shay φόρεσε το γάντι και μπήκε στο γήπεδο.

Παρόλο που καμία βολή δεν πήγε προς το μέρος του, εκείνος ήταν πολύ ευτυχισμένος... μονάχα με την ιδέα πως έπαιζε baseball και με ένα μεγάλο χαμόγελο χαιρέτησε τον πατέρα του. 

Στο τέλος του ένατου γύρου, η ομάδα του Shay σκόραρε ακόμη και ήταν πολύ κοντά να πάρει και την νίκη.

Ο επόμενος που έπρεπε να χτυπήσει με το μπαστούνι, ήταν ο Shay...

Θα τον άφηναν όμως να χτυπήσει εκείνος με το μπαστούνι, παρόλο που παιζόταν η παρτίδα;

Έμειναν όλοι έκπληκτοι όταν είδαν τον Shay, να πηγαίνει στο σημείο βολής.

Όλοι ήξεραν πως ήταν αδύνατον για το παιδί να κάνει κάτι τέτοιο, μιας και δεν ήξερε ούτε πως να κρατήσει το μπαστούνι και ακόμη χειρότερα, πως να χτυπήσει την μπάλα.

Παρόλα αυτά, όταν ο Shay πήρε θέση, αυτός που πετάει την μπάλα, γνωρίζοντας πως η ομάδα προτίμησε να χάσει τον αγώνα, από το να κάνει ευτυχισμένο τον Shay, πλησίασε κοντά του και του πέταξε την μπάλα σιγά, ούτως ώστε ο Shay να την χτυπήσει με το μπαστούνι. 

Το πρώτο χτύπημα του Shay ήταν άστοχο. Ξανά ο "σκοπευτής" πλησίασε και πέταξε πολύ σιγά και γλυκά την μπάλα... Αυτή την φορά ο Shay χτύπησε την μπάλα και εκείνη γύρισε αργά στον σκοπευτή. Ο σκοπευτής πήγε να πιάσει την μπάλα και την πέταξε τόσο δυνατά, πέρα από την πρώτη βάση, ούτως ώστε να δώσει χρόνο στον Shay, να πάει στην πρώτη βάση.

Όλοι οι θεατές άρχισαν να ζητωκραυγάζουν και να παροτρύνουν τον Shay, να πάει στην πρώτη βάση... Ο Shay ποτέ του δεν είχε τρέξει τόσο μακρυά, αλλά το έκανε, και έτσι έφτασε στην πρώτη βάση ευτυχισμένος και ενθουσιασμένος. 

Εκείνη την στιγμή, όλοι άρχισαν να του φωνάζουν να τρέξει στην δεύτερη βάση. Παίρνοντας ανάσα ο Shay, άρχισε να τρέχει πάλι μέχρι την δεύτερη βάση. Μέχρι να φτάσει στην δεύτερη βάση, η αντίπαλη ομάδα είχε πιάσει την μπάλα... το αγόρι που είχε πιάσει την μπάλα, γνώριζε πως μπορούσε να κερδίσει και να γίνει ο ήρωας του αγώνα, θα μπορούσε να πετάξει την μπάλα στο παιδί της δεύτερης βάσης, πριν ακόμη φτάσει ο Shay, αλλά έκανε ότι ακριβώς έκανε και ο σκοπευτής πριν, πέταξε δυνατά την μπάλα επίτηδες μακρυά από το παιδί της τρίτης βάσης, ούτως ώστε να μην μπορεί να την πιάσει.

Όλοι φώναζαν: "Μπράβο Shay, τρέχα!!!" Ο Shay έφτασε στην τρίτη βάση, με την βοήθεια ενός άλλου παιδιού... Την στιγμή που ο Shay έφτασε στην τρίτη βάση, όλοι φώναζαν: "Τρέξε τώρα πάλι στην πρώτη βάση!!!" και έτσι και έκανε, από μόνος του επέστρεψε στην πρώτη βάση, όπου όλοι μαζί τον σήκωσαν στα χέρια και τον έκαναν τον ήρωα του αγώνα.

Εκείνη την ημέρα, είπε ο πατέρας κλαίγοντας, τα παιδιά και των δύο ομάδων έδωσαν ένα μήνυμα σε αυτόν τον κόσμο... Έδωσαν ένα μεγάλο δώρο Αγάπης και Ανθρωπιάς...

Ο Shay πέθανε τον χειμώνα, αλλά δεν ξέχασε ποτέ, πως είχε γίνει ο ήρωας του αγώνα και πως είχε κάνει τον πατέρα του υπερήφανο και ευτυχισμένο... δεν ξέχασε ποτέ, την αγκαλιά της μητέρας του όταν γύρισε στο σπίτι και της είπε, πως έπαιξε baseball και κέρδισε...

Αυτήν την υπέροχη ιστορία μου την έστειλε μια φίλη ♥ ... τα συμπεράσματα δικά σας...

Τι Είναι Οι Πεποιθήσεις; ( Ή Αλλιώς Τι Είμαστε Χωρίς Αυτές;;)

Οι Πεποιθήσεις Μας Δίνουν Μια Αίσθηση Ταυτότητας...
Μας βοηθάνε να τοποθετούμε τον εαυτό μας σε ένα πλαίσιο και γίνονται βάση, για να χτίσουμε τις σκέψεις μας και τον τρόπο συμπεριφοράς μας...

Σε δεύτερη φάση λειτουργούν ως ζώνη ασφάλειας, ανάμεσα σε εμάς και σε κάτι εξωτερικό.

Στην ουσία οι πεποιθήσεις είναι απλώς ταμπέλες, που χρησιμοποιούμε για να αναγνωρίσουμε κάτι άγνωστο... Τις τοποθετούμε πάνω στο "άγνωστο" και είτε προσπαθούμε να τις επιβεβαιώσουμε, είτε να τις απορρίψουμε, σε μια προσπάθεια να φτιάξουμε μια σχέση οικειότητας ή αποφυγής μαζί τους.

Ως ενήλικες, το λογικό κομμάτι του εαυτού μας είναι ανεπτυγμένο και φιλτράρει σε μεγάλο βαθμό, τον τρόπο που θα δημιουργήσει μια πεποίθηση.

Ως παιδιά όμως αυτό, είναι εξαιρετικά δύσκολο...

Οι λέξεις που ακούμε στην παιδική ηλικία, έχουν μεγάλη βαρύτητα και δυναμική και αποτυπώνονται βαθιά μέσα μας. Ο παιδικός νους τις πλάθει στην υπερβολή τους και τις καταγράφει μέσα του, με μορφές και μεγέθη πλασματικά.

Μεγαλώνοντας, κάποιες τις απορρίπτουμε αναγνωρίζοντάς τες - ως Ψευδαισθήσεις - ενώ κάποιες άλλες, τις κρατάμε βαθιά μέσα μας και τις τροφοδοτούμε έστω και Ασυνείδητα.

Με το πέρασμα του χρόνου, οι πεποιθήσεις μετατρέπονται σε ένα σύμπλεγμα καναλιών με ατέλειωτες διακλαδώσεις, όπου η αλήθεια με την ψευδαίσθηση, απέχουν ελάχιστα μεταξύ τους και εμείς δυσκολευόμαστε να τις ξεχωρίσουμε.

Αν φανταστούμε τον Εαυτό και προσπαθήσουμε να φανταστούμε την θέση των πεποιθήσεων πάνω στον Εαυτό, αυτές θα λέγαμε ότι βρίσκονται στο εξωτερικό περίβλημα του... Στην επιδερμίδα του Εαυτού μας. 

Και όσο πιο μακριά από το Κέντρο Του, τόσο περισσότερες και περίπλοκες, με ατέλειωτες διακλαδώσεις είναι οι πεποιθήσεις μας.

Όσο όμως, εμβαθύνουμε στον Εαυτό στοχεύοντας στο Κέντρο Του, ο Εαυτός μας ο ίδιος, προσπαθεί να τις συρρικνώσει ή καλύτερα, να τις ενσωματώσει σ' έναν δρόμο... 

Έναν δρόμο ορατό, καθαρό και πλατύ... Την Αλήθεια.

Ο Εαυτός προσπαθεί να μετατρέψει τις πεποιθήσεις, σε Αλήθειες...

Και αυτός είναι ο σκοπός τους εξαρχής.

Στον Πυρήνα μας έχουμε μόνο Αλήθεια, δεν έχουμε πεποιθήσεις. 

Αυτές λειτουργούν απλά ως μέσο - ως γέφυρες - για να εμβαθύνουμε σταδιακά στον Εαυτό και να φτάσουμε στην Αλήθεια μας.

Οι πεποιθήσεις είναι εξαιρετικά εύπλαστες, τις διαμορφώνουμε όπως θέλουμε συνεχώς... 

Η Αλήθεια όμως είναι πάγια, σταθερή και αναλλοίωτη... Μπροστά στην Αλήθεια, κάθε πεποίθησή μας μικρή ή μεγάλη χάνεται... χάνει την δύναμη της.

Όσο λοιπόν εμείς, αφήνουμε την επιφάνεια και εμβαθύνουμε στον Εαυτό μας - Εκείνος θα προσπαθήσει να τις διασπάσει - για να τις διαχωρίσει σε Ψευδείς και Αληθινές...

Ότι δεν μοιάζει στην Αλήθεια, θα πρέπει να διαλυθεί.

Επειδή όμως σε μεγάλο βαθμό, οι πεποιθήσεις μας μας εξυπηρετούν, δίνοντάς μας την αίσθηση της ταυτότητάς μας, αντιστεκόμαστε να τις σπάσουμε, γιατί ενδόμυχα φοβόμαστε ότι θα χάσουμε ένα μέρος της.

Στην επιφάνεια του Εαυτού, διαχειριζόμαστε τις πεποιθήσεις μας - μέσω της Νόησης - και αισθανόμαστε ότι τις ελέγχουμε... Κάτω από την επιφάνεια όμως, μας ελέγχουν εκείνες.

Είμαστε ο πιο αυστηρός και ο πιο σκληρός κριτής του εαυτού μας... Και συχνά, τέτοιες είναι οι πεποιθήσεις που δημιουργούμε γι αυτόν.

Και μάλιστα, όσο πιο σκληροί οι χαρακτηρισμοί που του αποδίδουμε, τόσο πιο πιστευτοί γίνονται.

Ο Αυθεντικός μας Εαυτός δεν θα μας αποκαλούσε Ποτέ ''ανάξιους'', για παράδειγμα, γιατί Γνωρίζει πως Αξίζουμε κάθε Χαρά και Ευλογία.

Την αναξιότητα την προκαλεί ο ίδιος μας ο νους, που εκπαιδευμένος να στηρίζει κάθε συμπέρασμα - σε γεγονότα και επιβεβαιώσεις - δεν βρίσκει λόγους να νιώθει άξιος, οπότε μοιραία νιώθει ανάξιος.

Η λέξη που θα μπορούσε να συνοδεύει την πεποίθηση, είναι το "Υποθέτω".
Και η λέξη που θα συνόδευε την Αλήθεια, είναι το "Γνωρίζω".

Με αυτόν τον απλό τρόπο ίσως, μπορέσουμε να διαχωρίσουμε ως ένα σημείο, τις Ψευδαισθήσεις από τις Αλήθειες μέσα μας...

Όταν Υποθέτω είναι Πεποίθηση.
Όταν Γνωρίζω είναι Αλήθεια.

Και επιβάλλεται, οι πεποιθήσεις μας να είναι ελαστικές, ώστε να επαναπροσδιορίζονται συνέχεια.

Ο Αυθεντικός μας Εαυτός, μας Καλεί συνέχεια να τον Γνωρίσουμε... το Μόνο που ζητάει από Εμάς, είναι να τον Εμπιστευτούμε και να Απαγκιστρωθούμε από την επιφάνεια, που μας ταλαιπωρεί με τις Ψευδαισθήσεις της...

Αργυρώ Μπαϊμπάκη


Harmony Holistic Therapies Touch Of The Heart

Ψευδαισθήσεις...

Ένα από τα βασικά στοιχεία του Τρισδιάστατου Κόσμου που ζούμε, είναι η Δυαδικότητα / Πολικότητα... Τίποτα δεν φαίνεται να στέκεται μόνο του, χωρίς το αντίθετο ή το συμπλήρωμά του...

Αρσενικό/Θηλυκό, Φως/Σκοτάδι, Ζωή/Θάνατος, Καλό/Κακό, η λίστα είναι ατέλειωτη... και το περιεχόμενό της διέπει την ύπαρξή μας, από το ξεκίνημα μέχρι το τέλος...

Όπου δράση και αντίδραση, ενώ κάθε φορά, που μια δύναμη εφαρμόζεται προς μια κατεύθυνση, την ίδια στιγμή παράγεται ένα ισόποσο, αντίρροπο φορτίο που θα την αντισταθμίσει, με απώτερο σκοπό, να την ισορροπήσει...

Έτσι, προκύπτει η σύγκρουση των αντίθετων όψεων της μίας Δύναμης, που όλοι μας γνωρίζουμε τόσο καλά... καθώς την βιώνουμε ασταμάτητα, εντός και εκτός.

Αυτό το βασικό στοιχείο ήταν ένας σημαντικός πόλος έλξης, για όλους εμάς που ήρθαμε σε αυτό το Πεδίο, με σκοπό να το Εξερευνήσουμε και ν`Αντλήσουμε Γνώσεις, από τον τρόπο που λειτουργεί και τ`αποτελέσματα που φέρνει.

Δεχτήκαμε να βυθιστούμε στο πηχτό σκοτάδι του Χαμηλού, Γήινου Κραδασμού της Ύλης - εδώ που όποιος Ενσαρκώνεται, ξεχνάει σχεδόν τα Πάντα απ`όσα γνώριζε πριν - τόσο για τον εαυτό του, όσο και για τον Κόσμο ολόκληρο...

Το ταξίδι είναι ιδιαίτερα δύσκολο... και απαιτεί Πνευματική Εγρήγορση, που θα λειτουργήσει ως Πυξίδα ώστε, να μην χαθεί ο Προσανατολισμός μέσα στον Κόσμο των Απατηλών Μορφών και σε μυριάδες ερεθίσματα, που απευθύνονται στις 5 αισθήσεις - αποσπούν την προσοχή μας - και καλούν σε πειραματισμό...

Η πρόκληση της Σωματικής Επιβίωσης είναι πολύ μεγάλη και στην πορεία των αιώνων, οι περισσότεροι ξεχαστήκαμε... Πιστεύοντας πως Αυτή είναι η μία και Μοναδική Πραγματικότητα... κι έτσι αφεθήκαμε, συνηθίσαμε και εγκλωβιστήκαμε, από τους Νόμους του Κάρμα και της Μετενσάρκωσης.

Επί σειρά αιώνων εκπαιδευθήκαμε σ' έναν Πλανήτη Φυλακή* να χρησιμοποιούμε - σχεδόν αποκλειστικά και μόνο - το Αριστερό Εγκεφαλικό Ημισφαίριο, να ζούμε ερμηνεύοντας κάθε τι στο περιβάλλον μας, μέσα από τα φίλτρα των αρσενικών μας ιδιοτήτων, κατά κανόνα κουρδισμένων στην Χαμηλή Οκτάβα της βίας, του μίσους, της αντιπαλότητας και της ανταγωνιστικότητας.

Γαλουχηθήκαμε με δοξασίες, που ήθελαν τις θηλυκές μας ποιότητες και ιδιότητες του Δεξιού Ημισφαιρίου στην Εξορία... υποβιβάσαμε τις γυναίκες σε πολίτες 2ης και 3ης κατηγορίας - φιμώσαμε το στόμα της καρδιάς μας - κυνηγήσαμε και κάψαμε κάθε μαγικό συναίσθημα, ικανό να μας συνδέσει με τον Εσωτερικό μας Κόσμο - μπροστά στην πύλη του οποίου - χτίσαμε τεράστια τείχη και φραγμούς Φόβου, όλα περίτεχνα διακοσμημένα, με μια τεράστια ποικιλία ενοχικών συμπλεγμάτων, κομπλεξικών και ανέραστων δογμάτων, που ονομάσαμε "ηθικές αξίες".

Έτσι ζήσαμε σ`έναν κόσμο, Στείρο και Στερημένο από κάθε σεβασμό απέναντι στην Ζωή, την οποία δολοφονήσαμε, βιάσαμε και εκπορνεύσαμε - σε κάθε ευκαιρία ως γνήσιοι κατακτητές - όπου η Ψευδεπίγραφη Ιστορία, υμνεί τα κατορθώματά τους - υψώνει αγάλματα και παρελαύνει στην μνήμη τους - πάντα με σκοπό, να μην αναρρώσουμε ποτέ από το δηλητήριο της ψυχρής και ωμής λογικής ενός Μονοδιάστατου μυαλού, που βρήκε την συμβολική εξωτερίκευσή του, στην μορφή κάθε τυράννου και δικτάτορα μικρού ή μεγάλου...

Ο συγκεκριμένος Εξελικτικός Κύκλος έφτασε στην Ολοκλήρωσή του, και τώρα βρισκόμαστε στο Χρονικό Σημείο, όπου αναγγέλλεται το Τέλος του Πειραματισμού για Όλους μας...

Η Κλήση Αφύπνισης Απευθύνεται Στο Σύνολο... ανεξάρτητα, το σημείο Αντίληψης και Προόδου που βρισκόμαστε, και Επάξια κερδίσαμε με τις προσπάθειές μας...

Τώρα Καλούμαστε να Βγούμε, από τις Συγκρούσεις των Αντιθέτων... και ν`αναζητήσουμε την Μέση Οδό σε όλα μας τα θέματα - να Θυμηθούμε, ότι Όλα ήταν μέρος του Συμπαντικού Σχεδίου - που εθελοντικά αποφασίσαμε να βοηθήσουμε την εκπλήρωσή του και προωθήσαμε εαυτούς, σε διαδοχικές ενσαρκώσεις για πολλούς αιώνες - παίζοντας δεκάδες διαφορετικούς ρόλους - ώστε να αποκτήσουμε μια σφαιρική, ολοκληρωμένη άποψη και Γνώση.

Βιώσαμε εμπειρικά, το καλό και το κακό σε πολλές εκφάνσεις, με πολλά πρόσωπα και εναλλαγές φύλου - πότε από την μεριά του θύτη και πότε από του θύματος - ώστε να έχουμε ισορροπημένη αντίληψη και πληρέστερη κατανόηση... Δοκιμάσαμε, ακραίες συνθήκες διαβίωσης και Μεταφέρουμε βαθιά καταχωρημένες Μνήμες, από την συνεισφορά μας στην Ιστορική Πορεία, πολλών τόπων και πολλών Εποχών.

Το Απόσταγμα αυτής της Γνώσης, η σοφία που οφείλουμε να έχουμε συσσωρεύσει... τώρα Καλείται να Τεθεί στην Υπηρεσία της Ανθρωπότητας... έτσι ώστε, να σταθούμε πλέον ως Μια Φυλή - Μια Οικογένεια, παραμερίζοντας κάθε Χωριστικότητα, κάθε Διαίρεση και κάθε Πόλωση μια για Πάντα.

*Πλανήτης Φυλακή: έτσι ονομάζονται οι κατακτημένοι, από Μοχθηρές Οντότητες Πλανήτες, όπου οι κάτοικοι αναγκάζονται να πληρώνουν για να ζουν, Διαιρεμένοι σε Τάξεις / Κάστες σκλάβων.

Είμαστε κύτταρα στο σώμα ενός οργανισμού - που προς το παρόν - τα Πεπερασμένα Εργαλεία Αντίληψης, που έχουμε στην διάθεσή μας, Αδυνατούν να Συλλάβουν...

Όσο επιμένουμε να ερμηνεύουμε το περιβάλλον μας, μέσα από τις Δυαδικότητες και τις Παραμορφώσεις τους... τόσο θα Παραμένουμε, Εγκλωβισμένοι και Απομακρυσμένοι από κάθε Ενοποίηση, που τόσο πολύ Χρειαζόμαστε, για να Υπερβούμε τους Περιορισμούς μας... και να λύσουμε, όλα εκείνα τα προβλήματα που μας βασανίζουν.

Κάθε κύτταρο είναι μοναδικό, με μια συγκεκριμένη αποστολή - με ιδιότητες και ποιότητες απαραίτητες - για την υγεία και την ισορροπία του συνόλου.

Η Ανθρωπότητα είναι ένα τεράστιο Καλειδοσκόπιο, και τώρα Ήρθε η Ώρα της να Λάμψει και πάλι... Αναλαμβάνοντας εκ νέου την αρχική της ευθύνη, στην Επιστασία της Γαίας, καθώς το μέλλον της φυλής, είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με το δικό της ("η φύση συστενάζει και συνωδίνει με τον Άνθρωπο").

Η περίοδος της φιλοξενίας, που τόσο άσχημα εκμεταλλευτήκαμε, λεηλατώντας και καταστρέφοντας τελείωσε... η Γαία είναι Έτοιμη για τον Επόμενο, Εξελικτικό της Κύκλο και Μας Καλεί μαζί της να την Βοηθήσουμε, για να μας βοηθήσει... και Όλοι Μαζί, να περάσουμε στην επόμενη φάση.

Για να συμβεί αυτό, πρέπει να βγούμε... από την Διαμάχη των Αντιθέτων... και ν`ανυψωθούμε στην Αντίληψη της Ενότητας, μέσα από κάθε μας Σκέψη, Λόγο και Πράξη.

Αυτή είναι η πιο ουσιαστική Ψευδαίσθηση - Αυτού του Πεδίου Ύπαρξης - και η μεγαλύτερη Παγίδα... καθώς μας Εγκλωβίζει σε ατέρμονες Αντιπαραθέσεις και Αντιπαλότητες... διαιωνίζοντας το σκοτάδι της Άγνοιας και της Πνευματικής μας Αμνησίας.

Προσπαθούμε σκληρά - να πείσουμε ο ένας τον άλλον - για τις απόψεις μας, ενώ ξεχνάμε... ότι ο Καθένας μας Είναι Μοναδικός... και έχει, μια εξίσου Μοναδική Αντίληψη της Πραγματικότητας!!!

Αντί να σεβόμαστε κάθε άποψη - όσο κι αν διαφέρει από την δική μας - απαξιώνουμε αλλήλους βίαια... εμμένοντας σε κάθε Μονοδιάστατη Οπτική, σαν να υπερασπιζόμαστε την ''Απόλυτη Αλήθεια'', που μόνο εμείς γνωρίζουμε... ενώ βουλιάζουμε σε έναν Άγονο Δογματισμό, που γιγαντώνει Μονάχα τον Εγωισμό Μας και συρρικνώνει το Πνεύμα Μας.

Αν είμαστε 8 δισεκατομμύρια περίπου αυτή την στιγμή, τότε υπάρχουν Τόσα αντίστοιχα Μονοπάτια Αυτοεκπλήρωσης και Αυτεπίγνωσης - το καθένα σωστό, γι`αυτόν που το διάλεξε και το βαδίζει στον δικό του ρυθμό - αφού σε αυτό, θα συναντήσει τις εμπειρίες που χρειάζεται για την εξέλιξή του.

Αν κάποιο απ`αυτά δεν μας ταιριάζει... τότε είμαστε πάντα ελεύθεροι να κρατήσουμε αποστάσεις, ν`απομακρυνθούμε και να αναζητήσουμε εκείνους, που βαδίζουν σε μονοπάτια πιο ταιριαστά και συμβατά, με το δικό μας.

Είναι γεγονός, ότι πολλοί μοιάζουν χαμένοι να περιφέρονται άσκοπα, γοητευμένοι - από Αρχαίες Σκεπτομορφές και Παρωχημένες ιδέες - "υπηρεσίας προς τον εαυτό" και "εξουσίας πάνω στους άλλους".

Οι περισσότεροι, είναι βαθιά υπνωτισμένοι και υποταγμένοι στην Σαγήνη της Δύναμης... ("συγχώρεσέ τους δεν βλέπουν τι κάνουν") και θα λάβουν, την Κλήση Αφύπνισης που τους αρμόζει, κάτι, που έχει ήδη ξεκινήσει.

Υπάρχουν και άλλοι, που έχουν κάνει την Επιλογή τους και Αμετανόητοι, στέκουν ενάντια στο Κάλεσμα... Επιδεικνύοντας αλαζονεία και περισσή σκληρότητα απέναντι στο Σύνολο, που θεωρούν πολύ Κατώτερό τους.

Σύντομα επίσης θα δούμε, πως υπάρχει μέριμνα και γι`αυτούς.

Στο Πεδίο της σχεδόν Απόλυτης Αμνησίας και της Δυαδικότητας, για να γίνει αντιληπτό το καλό, έπρεπε απαραίτητα να υπάρχει το κακό και φυσικά κάποιος να το ενσαρκώνει - με τρόπο ώστε - το συγκεκριμένο μάθημα, που αφορά στο Νόμο της Αιτίας και του Αιτιατού (Κάρμα) να γίνεται σαφές.

Κάποιοι, μολύνθηκαν σε βαθμό που πίστεψαν τον ρόλο τους, ταυτίστηκαν μαζί του ολοκληρωτικά... και έχασαν την επαφή με την ψυχή τους.

Ο Καθένας Θερίζει Ό,τι Έσπειρε Στο Πλήρωμα Του Χρόνου, Και Για Όλους Υπάρχουν Ευκαιρίες Διόρθωσης Και Επιστροφής.

Όλα τα μονοπάτια μηδενός εξαιρουμένου, οδηγούν στον ίδιο προορισμό - στην Πηγή - απ`όπου εκπορεύθηκαν.

Κάθε Σύγκριση Είναι Μάταιη Και Δηλώνει Άγνοια... Και Τίποτ`Άλλο.

Τώρα είναι η Ώρα, ο καθένας μας ν`Αναλάβει την Ευθύνη του δικού του δρόμου... ώστε να είναι Έτοιμος να εκπληρώσει την Αποστολή του... όταν θα Κληθεί να το κάνει.

Η τυφλή εμπλοκή με τις Δυαδικότητες και η ασφυκτική προσκόλληση, σε μία μονάχα όψη των πραγμάτων και των εννοιών... είναι το βασικότερο εμπόδιο - που ο καθένας πρέπει να ξεπεράσει - για να στραφεί στην Ενότητα - απ`όπου θα λάβει τις απαντήσεις που αφορούν - στα κατά κύριο λόγο, υπαρξιακά ερωτήματά του.

Η μεγάλη μας πρόκληση πλέον είναι η Σύνθεση των ιδεών και των εννοιών με στόχο το κοινό καλό (για κάθε μορφή ζωής).

Η πραγματική δυσκολία θα βρεθεί στο σημείο, όπου θ`αναγκαστούμε εκ των συνθηκών... να ξε-μάθουμε πολλά, απ`όσα γνωρίζουμε και θεωρούμε δεδομένα... Πολλά αξιώματα που χρησιμοποιήσαμε για να θεμελιώσουμε, την όποια Κοσμοθεωρία μας - καθώς έχουν ήδη αποδειχτεί περίτρανα Ανεπαρκή και Ανίκανα - να μας προωθήσουν και να μας ανυψώσουν... προς έναν καλύτερο, δικαιότερο και φωτεινότερο κόσμο.

Έχουμε ήδη περάσει στην τελική ευθεία - Προς την Μεγάλη Ανατροπή - κάτι που σημαίνει ότι ανά πάσα στιγμή, υπάρχει το ενδεχόμενο να προκύψουν... Συγκλονιστικά Γεγονότα σε Παγκόσμια Κλίμακα, που δεν θ`αφήσουν κανέναν ανεπηρέαστο και αδιάφορο... όπως γινόταν μέχρι τώρα.

Το πέπλο της ψευδαίσθησης που ζούμε - επί σειρά αιώνων αποσυντίθεται, όλο και περισσότερο... κάθε φορά, που κάποιος από εμάς Αποσύρει την προσοχή του, από τις εξωτερικές εικόνες και την στρέφει Εντός... ακυρώνει προγραμματισμούς που του επιβλήθηκαν, Διευρύνει την εμβέλεια των 5 αισθήσεων και Εκθρονίζει κάθε Δόγμα Χωριστικότητας από την Συνείδησή του.

Είμαστε Όλοι Υπεύθυνοι, Για Το Αν η Παρούσα Κατάσταση θα Διαρκέσει για Πολύ ή Λίγο ακόμη... 

Μπορούμε να Εστιάσουμε τις προσπάθειές μας - με Σκοπό να Επιταχυνθεί η Διαδικασία Αποδόμησης του Παλιού Κόσμου - ή να αφεθούμε να μας παρασύρουν τα γεγονότα... κάτι που όμως προϋποθέτει, Βίαιο και Απότομο Ξύπνημα.

Το Χρονοδιάγραμμα της Σταδιακής Απελευθέρωσης, ξετυλίγεται καθημερινά και ήδη, τα Σημάδια βρίσκονται μπροστά στα Μάτια μας μεταμφιεσμένα... σε Ρόλους-παρωδίες του Τρισδιάστατου Πεδίου, που φθίνει ολοένα.

Ο καθένας μας βλέπει και αντιλαμβάνεται, αυτά που έχει την ικανότητα να κατανοήσει... καθώς εκπαίδευσε τον εαυτό του, συνειδητά και όχι τυχαία... μαθαίνοντας να παρατηρεί - νηφάλια και αντικειμενικά - μακριά από κάθε δράμα και θυματοποίηση... Χρησιμοποιώντας τα Φίλτρα της Συμπόνοιας, της Ανεκτικότητας και του Σεβασμού... 

Ενώ αποφεύγει να κατα-κρίνει υποκειμενικά, κάτω από το πρίσμα της φανατικής Μισαλλοδοξίας της Επαρμένης, Εγωικής του όψης και της μόνιμα τρομοκρατημένης, Αμυντικο-επιθετικής, νοητικής του στάσης.

Οι Επιλογές όλων μας - έχουν ήδη γίνει Προ Πολλού - γι`αυτό και Είμαστε εδώ στην Παρούσα χρονική Περίοδο και Φάση...

Τώρα ήρθε η Ώρα να Κατανοήσουμε, τον Βαθύτερο λόγο και τον Απώτερο σκοπό μας - ν`Αφυπνιστούμε από τον Λήθαργο αιώνων - να Ανα-κτήσουμε την Σύνδεσή μας με τα Μυστήρια της Ύπαρξης... να ΕπαναΠρογραμματίσουμε το μυαλό μας... Γεφυρώνοντας τα δύο Εγκεφαλικά μας Ημισφαίρια... 

...Έτσι ώστε να θυμηθούμε ξανά την Αυθεντική, Πολυδιάστατη ταυτότητά μας... Επαναπροσδιορίζοντας την Αποστολή μας και Προωθώντας την Πανανθρώπινη Κοινωνία, σε Υψηλότερες Αξίες και Περιεκτικότερες Έννοιες!!!

anoptron.blogspot.gr