Βέβαια, η λέξη «κρύβανε», είναι μάλλον υπερβολή εδώ, μιας και μόλις πριν μερικά χρόνια, θα ήταν αδύνατον, να κάνουμε αυτές τις συζητήσεις, με τόσο μεγάλο ακροατήριο... Τα συζητούσαν, αλλά οι συζητήσεις αυτές γίνονταν σε πολύ κλειστό κύκλο, που έμοιαζε περισσότερο με κατήχηση παρά με διδασκαλία.
Για να πούμε δηλαδή και του «στραβού το δίκιο», η αδυναμία να κατανοήσουν οι άνθρωποι τόσο περίπλοκα θέματα, ήταν και η αρχική αφορμή, να ξεκινήσει η τόσο μεγάλη χειραγώγηση σε βάρος τους.
Διότι, τα μαθαίνανε παπαγαλία... Μαθαίνανε απ’ έξω τα κείμενα των σοφών, οι περισσότεροι δίχως να έχουν την ικανότητα, να κατανοούν το νόημα που ήθελε να περάσει, (πως θα ήταν δυνατόν άλλωστε) και εκείνος που είχε την καλύτερη μνήμη, ώστε να θυμάται τα περισσότερα απ έξω, γινόταν δάσκαλος... Ενώ στην ουσία, ήταν απλά ντελάλης... Παρόλα αυτά, θα πρέπει να παραδεχτούμε ότι, οφείλουμε πάρα πολλά στην παρουσία των ανθρώπων αυτών, διότι έτσι μεταβιβαζόταν η ιστορία και διατηρούνταν οι μνήμες στους ανθρώπους, της Μετακατακλυσμιαίας Εποχής.
Όμως, ας τα πάρουμε τα πράγματα απ' την αρχή πάλι…
Για να καταλάβουμε την πρόοδο του ανθρώπου στην αντίληψη της πληροφορίας, θα πρέπει να χωρίσουμε την περίοδο, από την καταστροφή της Ατλαντίδας και τον Κατακλυσμό (περίπου το 10.000 πχ.) μέχρι σήμερα σε περιόδους... Θα πρέπει να σκεφτεί ο αναγνώστης, ότι από μια περίοδο όπου υπήρχαν μεγάλες αυτοκρατορίες, όπου υψηλού επιπέδου πολιτισμοί, - σε τεχνολογικό αλλά και πνευματικό επίπεδο - ο άνθρωπος επέστρεψε στα σπήλαια...
Από εκεί, που είχε την γνώση να δημιουργεί πλάσματα δυνατότερα από τον εαυτό του, κλωνοποιώντας την βιολογία του με άγρια ζώα ξαφνικά, έφτασε στο σημείο, να μην μπορεί να κατανοήσει τι σημαίνει Θεός.
Διότι το 8.000 πχ. 2000 χρόνια μετά, όταν δηλαδή η ανθρωπότητα έφτασε στην περίοδο να κάνει την πρώτη της αλλαγή - μετά την καταστροφή της Ατλαντίδας - ο άνθρωπος είχε πλέον ξεχάσει, ακόμη και την ύπαρξη του Θεού.
Μπορεί να το κατανοήσει αυτό, ο κάθε αναγνώστης; Μιλάμε για τους προγόνους μας, εκείνους που κατάφεραν και επέζησαν της μεγάλης καταστροφής, και μπόρεσαν ύστερα να επιβιώσουν έξω, εκτεθειμένοι στα στοιχεία της φύσης ενός άγριου πλέον πλανήτη, έχοντας ξεχάσει ακόμη και τα βασικά... Μιλάμε, για την μεγαλύτερη τραγωδία του γένους μας...
Διότι το 8.000 πχ. 2000 χρόνια μετά, όταν δηλαδή η ανθρωπότητα έφτασε στην περίοδο να κάνει την πρώτη της αλλαγή - μετά την καταστροφή της Ατλαντίδας - ο άνθρωπος είχε πλέον ξεχάσει, ακόμη και την ύπαρξη του Θεού.
Μπορεί να το κατανοήσει αυτό, ο κάθε αναγνώστης; Μιλάμε για τους προγόνους μας, εκείνους που κατάφεραν και επέζησαν της μεγάλης καταστροφής, και μπόρεσαν ύστερα να επιβιώσουν έξω, εκτεθειμένοι στα στοιχεία της φύσης ενός άγριου πλέον πλανήτη, έχοντας ξεχάσει ακόμη και τα βασικά... Μιλάμε, για την μεγαλύτερη τραγωδία του γένους μας...
Από το 8.000 π.χ έως το 4.000 π.χ, για 4000 περίπου χρόνια, όταν ο άνθρωπος, καταφέρνει να οργανώσει τις πρώτες του κοινωνίες, από θρησκευτικής και πνευματικής άποψης, επικρατεί το απόλυτο χάος… Ένα χάος, όπου επικρατούν τα πάντα…
Θυμάστε; Όταν καταστρέψουμε κάτι ολοσχερώς, η συνειδητότητα αγνοεί το κενό και στην θέση του, «κατεβάζει» υλοποίηση χαοτικά, κατευθείαν από την πέμπτη διάσταση... Μπορεί να κατανοήσει ο αναγνώστης, τι σημαίνει πνευματικό και θρησκευτικό χάος;;; Υπάρχουν τα πάντα, για τα πάντα, από παντού, για οτιδήποτε… Και σε όλο αυτό το χάος, πάντα κυριαρχεί η ισχύς.
Έτσι, οι άνθρωποι θυμούνται τους Τιτάνες... Τους κλώνους που δημιουργούσαν και τους οποίους χρησιμοποιούσαν, σε οτιδήποτε ήθελαν. Από εργασία έως ενεργειακή μεταφορά. Αυτούς τους Τιτάνες, που άλλοι είχαν κεφάλι ανθρώπου, άλλοι πουλιού, άλλοι λύκου ή ταύρου, οι άνθρωποι τους θυμούνται, και τώρα τους λατρεύουν σαν Θεούς... Έτσι κι αλλιώς, έτσι όπως είχαν δημιουργηθεί τότε στην Ατλαντίδα, τώρα φάνταζαν Θεοί.
Έτσι, οι άνθρωποι θυμούνται τους Τιτάνες... Τους κλώνους που δημιουργούσαν και τους οποίους χρησιμοποιούσαν, σε οτιδήποτε ήθελαν. Από εργασία έως ενεργειακή μεταφορά. Αυτούς τους Τιτάνες, που άλλοι είχαν κεφάλι ανθρώπου, άλλοι πουλιού, άλλοι λύκου ή ταύρου, οι άνθρωποι τους θυμούνται, και τώρα τους λατρεύουν σαν Θεούς... Έτσι κι αλλιώς, έτσι όπως είχαν δημιουργηθεί τότε στην Ατλαντίδα, τώρα φάνταζαν Θεοί.
Όμως στην πραγματικότητα, αυτό που θεωρούν διαχρονικά Θεό οι άνθρωποι, είναι η υπέρτατη δύναμη ή ενέργεια, την οποία όμως, είναι υπερβολικά δύσκολο να την κάνεις λέξεις, ώστε να την αντιληφθεί κάποιος σε εκείνη την νοητική κατάσταση…
Διότι αν ακόμη και σήμερα, σε αυτό το επίπεδο συνείδησης που βρισκόμαστε πάλι, μετά από τόσες χιλιάδες χρόνια, αδυνατούμε να προσδιορίσουμε επακριβώς, το ''Θείο'' σαν έννοια, ενέργεια ή ότι άλλο φανταστείτε, ότι μπορούσε να αντιληφθεί και να προσδιορίσει ο άνθρωπος εκείνης της εποχής. Τίποτε…
Διότι αν ακόμη και σήμερα, σε αυτό το επίπεδο συνείδησης που βρισκόμαστε πάλι, μετά από τόσες χιλιάδες χρόνια, αδυνατούμε να προσδιορίσουμε επακριβώς, το ''Θείο'' σαν έννοια, ενέργεια ή ότι άλλο φανταστείτε, ότι μπορούσε να αντιληφθεί και να προσδιορίσει ο άνθρωπος εκείνης της εποχής. Τίποτε…
Έτσι οι ιερείς (στην Ελλάδα κυρίως των Δελφών), μορφοποίησαν τη νέα θρησκεία, μέσα από τις «μορφές» που μπορούσαν πια να δουν και να αντιληφθούν οι άνθρωποι. Έτσι, μέσα σε μια περίοδο 2000 περίπου, σταδιακά, υποχώρησε ολοκληρωτικά η θρησκεία των τιτάνων-κλώνων, δίνοντας τη θέση της, στην «μορφική» θρησκεία του Δωδεκαθέου.
Οι άνθρωποι τότε, άρχισαν να κατανοούν σιγά-σιγά, την έννοια της ''Θεότητας'' - σαν υπέρτατη δύναμη - όμως συνέχισαν να της δίνουν ανθρώπινες προεκτάσεις, φτάνοντας έτσι να συνδέουν με τον τρόπο αυτό, τις οντότητές τους, με την Πηγή του θεϊκού σχεδίου.
Οι άνθρωποι τότε, άρχισαν να κατανοούν σιγά-σιγά, την έννοια της ''Θεότητας'' - σαν υπέρτατη δύναμη - όμως συνέχισαν να της δίνουν ανθρώπινες προεκτάσεις, φτάνοντας έτσι να συνδέουν με τον τρόπο αυτό, τις οντότητές τους, με την Πηγή του θεϊκού σχεδίου.
Στο σημείο αυτό, θα ήθελα να επαναλάβω πάλι το εξής: Σε περίοδο σύγχυσης, μάθε να σκέφτεσαι απλά... Γιατί; Ποιος είναι ο σκοπός, μιας απλής σκέψης; Για να κάνεις το επόμενο βήμα της συνείδησής σου… Γιατί; Προσέξτε αυτό που θα γράψω… Μόλις δημιουργήσεις ένα Πεδίο αμφισβήτησης γύρω από ένα θέμα, η Συνειδητότητα από μόνη της, σου παρουσιάζει «όλες» της εναλλακτικές που διαθέτει, ώστε να αποφασίσεις… Ξέρετε τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει Χάος… Πάλι το ίδιο; Ναι… Αν απουσιάζει κάποιος πλήρης σχεδιασμός από την τέταρτη διάσταση, τότε κατεβαίνει η πέμπτη, η οποία είναι χαοτική…
Για να αποφύγεις λοιπόν, το χαοτικό σκηνικό, σκέφτεσαι απλά… Απλά, αλλά όχι απλοϊκά... Απλά και με σεβασμό… Έτσι το «απλά», σου φέρνει αυτόματα ένα άμεσο σχέδιο από την τέταρτη διάσταση, και αυτόματα σου δίνει την δυνατότητα, να κάνεις το επόμενο βήμα… Άμεσα… Εκείνη τη στιγμή… Γιατί γίνεται αυτό;
Για να αποφύγεις λοιπόν, το χαοτικό σκηνικό, σκέφτεσαι απλά… Απλά, αλλά όχι απλοϊκά... Απλά και με σεβασμό… Έτσι το «απλά», σου φέρνει αυτόματα ένα άμεσο σχέδιο από την τέταρτη διάσταση, και αυτόματα σου δίνει την δυνατότητα, να κάνεις το επόμενο βήμα… Άμεσα… Εκείνη τη στιγμή… Γιατί γίνεται αυτό;
Διότι η Συνειδητότητα, είναι ένα Ενεργειακό Πεδίο, που επηρεάζεται άμεσα από τον νου. Είναι ένα Νοητικό Ενεργό Πεδίο, που έχει την δυνατότητα να αλλάζει συνεχώς… Από ποιόν; Από την σκέψη σου… Είναι ένας δέκτης, όπου το «τηλεκοντρόλ» του είναι η σκέψη μας… Κι όσο η σκέψη είναι χαοτική (σε σύγχυση), το πεδίο είναι χαοτικό… Όσο γίνεται ομαλή, το πεδίο συμμορφώνεται και αυτό σε ομαλό… Για να γίνει όμως ομαλό το πεδίο, πρέπει να επαναφέρεις την σκέψη στην τέταρτη διάσταση. Και να κρατάς στην πέμπτη, ότι θέλεις να προσδιορίσεις απλά σαν εναλλακτικές, αυτού που θέλεις να δημιουργήσεις. Και ποιο είναι το συναίσθημα, που ξεκινά ένα χαοτικό πεδίο; Ο φόβος… Ο οποίος μόλις δημιουργήσει το πεδίο, αλλάζει σε αγωνία, η οποία με την σειρά της, «κλειδώνει» την σύγχυση… Όμως την στιγμή που επικρατεί χάος, κερδισμένος είναι αυτός, που έχει να παρουσιάσει κάποιο ολοκληρωμένο σχέδιο…
Το έχουμε ξαναπεί αυτό… Και ποιο σχέδιο είναι ολοκληρωμένο αυτή την στιγμή και μας περιμένει να βυθιστούμε στην σύγχυση; Το ενιαίο αλλά πολύπλοκο σχέδιο των Αδελφοτήτων… Και ποιο είναι το σχέδιο;
Το έχουμε ξαναπεί αυτό… Και ποιο σχέδιο είναι ολοκληρωμένο αυτή την στιγμή και μας περιμένει να βυθιστούμε στην σύγχυση; Το ενιαίο αλλά πολύπλοκο σχέδιο των Αδελφοτήτων… Και ποιο είναι το σχέδιο;
Παγκόσμια Θρησκεία Μέσα σε μια Παγκόσμια Κυβέρνηση Πλήρους Ελέγχου των Μαζών…
Επιστρέφουμε… Για να υπογραμμίσουμε ότι το παρόν άρθρο, γίνεται για να καταλήξει σε κάποιο διαφορετικό σημείο, από το να κάνει ανάλυση πως έγιναν ή πως γίνονται οι θρησκείες διαχρονικά. Για αυτό θα φτάσω απ' ευθείας, στο σημείο που ο Πλάτωνας, στο τέλος της «μορφικής» περιόδου, γνωρίζοντας το χρονικό σημείο της συνειδητότητας που ζούσε, αποφασίζει να διαμορφώσει τις πρώτες σκέψεις περί ψυχής και περί εικονικού κόσμου (στην ιστορία με το Σπήλαιο), ώστε να προετοιμάσει την συνείδηση για την επερχόμενη τότε αλλαγή, που επέτρεπε απλώς να αναβαθμίσει το εικονικό μέρος της θρησκείας σε αόρατο... Έτσι κάνει ένα άλμα στην συνείδηση και μεταλλάσσει την ενέργεια του Απόλλωνα, στις πρώτες πληροφορίες περί ψυχής. Διότι, η «εσωτερική» μυστηριακή ουσία του Απόλλωνα και της ψυχής είναι ίδια. Απλά είναι διαφορετική η έκφρασή της. Κι όμως… Η πράξη του αυτή, πέρασε απλά στα ψιλά γράμματα της ιστορίας…
Γιατί; Διότι, είχε αδυναμία να περάσει στις μάζες. Όπως ολόκληρο το φιλοσοφικό δυναμικό της Ελλάδας τότε, έμεινε με αριστοτεχνικό τρόπο, στους «πνευματικούς» ανθρώπους, αγνοώντας το υπόλοιπο δυναμικό της ανθρωπότητας… Την μεγάλη μάζα… Δυναμικό που είχε εντοπιστεί και χειραγωγηθεί κατάλληλα, από εκείνους που γνώριζαν... Διότι, το ίδιο γινόταν και τότε στην Αρχαία Ελλάδα, που γίνεται και σήμερα στον κόσμο.
Επιστρέφουμε… Για να υπογραμμίσουμε ότι το παρόν άρθρο, γίνεται για να καταλήξει σε κάποιο διαφορετικό σημείο, από το να κάνει ανάλυση πως έγιναν ή πως γίνονται οι θρησκείες διαχρονικά. Για αυτό θα φτάσω απ' ευθείας, στο σημείο που ο Πλάτωνας, στο τέλος της «μορφικής» περιόδου, γνωρίζοντας το χρονικό σημείο της συνειδητότητας που ζούσε, αποφασίζει να διαμορφώσει τις πρώτες σκέψεις περί ψυχής και περί εικονικού κόσμου (στην ιστορία με το Σπήλαιο), ώστε να προετοιμάσει την συνείδηση για την επερχόμενη τότε αλλαγή, που επέτρεπε απλώς να αναβαθμίσει το εικονικό μέρος της θρησκείας σε αόρατο... Έτσι κάνει ένα άλμα στην συνείδηση και μεταλλάσσει την ενέργεια του Απόλλωνα, στις πρώτες πληροφορίες περί ψυχής. Διότι, η «εσωτερική» μυστηριακή ουσία του Απόλλωνα και της ψυχής είναι ίδια. Απλά είναι διαφορετική η έκφρασή της. Κι όμως… Η πράξη του αυτή, πέρασε απλά στα ψιλά γράμματα της ιστορίας…
Γιατί; Διότι, είχε αδυναμία να περάσει στις μάζες. Όπως ολόκληρο το φιλοσοφικό δυναμικό της Ελλάδας τότε, έμεινε με αριστοτεχνικό τρόπο, στους «πνευματικούς» ανθρώπους, αγνοώντας το υπόλοιπο δυναμικό της ανθρωπότητας… Την μεγάλη μάζα… Δυναμικό που είχε εντοπιστεί και χειραγωγηθεί κατάλληλα, από εκείνους που γνώριζαν... Διότι, το ίδιο γινόταν και τότε στην Αρχαία Ελλάδα, που γίνεται και σήμερα στον κόσμο.
Υπήρχαν κάποιοι πολύ σοφοί άνθρωποι, που η ιστορία σεβάστηκε όμως, πολύ αργότερα. Αφοί πρώτα τους λοιδόρησε και τους ταπείνωσε τόσο, ώστε να χαμηλώσει τις φωνές τους και να τις εξαφανίσει από την υπόλοιπη ανθρωπότητα... Γιατί; Διότι όπως και σήμερα, έτσι και τότε, επικρατούσε από τους υπόλοιπους κομφούζιο.… Όχι τυχαία, αλλά με σχέδιο που οδηγούσε σε συγκεκριμένο σημείο… Σχέδιο που δημιουργούσε σε σύγχυση, και σύγχυση που δρομολογούσε γεγονότα…
Και φτάσαμε στο επιθυμητό σημείο… Ποια μπορεί να είναι η λύση; Το κάθε πρόβλημα έχει πάντα λύση και η κάθε λύση έχει πάντα μια αρχή… Και η αρχή εδώ, λέγεται πίστη προς «συγκεκριμένη θρησκεία»…
Και φτάσαμε στο επιθυμητό σημείο… Ποια μπορεί να είναι η λύση; Το κάθε πρόβλημα έχει πάντα λύση και η κάθε λύση έχει πάντα μια αρχή… Και η αρχή εδώ, λέγεται πίστη προς «συγκεκριμένη θρησκεία»…
Το πρώτο πράγμα που εξαρτάται ακόμα, μοναδικά από την δική μας βούληση, είναι η ακλόνητη πίστη μας προς μία και μόνη θρησκεία… Γιατί; Διότι, αυτόματα σταματάς την σύγχυση… Πως; Μένεις σταθερός σε ένα σημείο, το οποίο επιλέγεις αφού αξιολογήσεις και αποφασίζεις ότι σε αντιπροσωπεύει… Και πάλι ρωτάω… Γιατί; Διότι, η σύγχυση που έχουν δημιουργήσει οι Αδελφότητες, πηγάζει από την πολυλατρεία που έχουν αναπτύξει βάζοντας -δίπλα σε πραγματικούς ηγέτες θρησκειών όπως του Χριστού ή του Βούδα-, σκιές άγνωστων ανδρείκελων, όπως του Κρύων και του Μέτατρον. Γιατί ξαναρωτάω…
Διότι αυτόματα, αποδέχεσαι τα δύο ανδρείκελα σαν ισοδύναμες οντότητες, με τους δύο πρώτους Χριστό και Βούδα… Αγνοώντας ποιοι ήταν, τι ήταν, από πού ήρθαν, τι πρεσβεύουν, και τι ενέργειες έχουν. Κι έτσι, μια ωραία πρωία, θα αποσύρουν τον Χριστό και τον Βούδα ή όποιον άλλο και θα αφήσουν μόνο τον Κρύων... Έναν δαίμονα, που αφού θα έχει λάβει το χρίσμα από τις συνειδήσεις μας, θα εκκινήσει μια θρησκεία από το πουθενά.
Και τι πρέπει να κάνουμε τότε; Να επιλέξουμε μια μονάχα θρησκεία, όποια θέλουμε ελεύθερα... Μια θρησκεία όμως ενεργή… Ιερουργικά ενεργή… Που να ιερουργεί… Το καταλαβαίνουμε αυτό;;; Να αξιολογήσουμε, τα προσωπικά μας πνευματικά δεδομένα και να αποφασίσουμε, ότι στην προσωπικότητά σας και στον Εαυτό του καθένα, ταιριάζει «η τάδε» θρησκεία. Και από την στιγμή εκείνη και μετά, να αποσύρουμε από την συνείδησή μας, οτιδήποτε άλλο… μπορεί να εισέλθει με δόλο από το πουθενά… Ας μείνει Χριστιανός, ας γίνει Βουδιστής, Βραχμάνος, Μουσουλμάνος, Εβραίος, ότι θέλει… Ελεύθερα… Και από την στιγμή εκείνη και μετά, να αναλάβει το θάρρος και να δηλώνει την έκφραση της πίστης του… ιερουργούμενος, στο ναό της θρησκείας του κανονικά…
Και τι πρέπει να κάνουμε τότε; Να επιλέξουμε μια μονάχα θρησκεία, όποια θέλουμε ελεύθερα... Μια θρησκεία όμως ενεργή… Ιερουργικά ενεργή… Που να ιερουργεί… Το καταλαβαίνουμε αυτό;;; Να αξιολογήσουμε, τα προσωπικά μας πνευματικά δεδομένα και να αποφασίσουμε, ότι στην προσωπικότητά σας και στον Εαυτό του καθένα, ταιριάζει «η τάδε» θρησκεία. Και από την στιγμή εκείνη και μετά, να αποσύρουμε από την συνείδησή μας, οτιδήποτε άλλο… μπορεί να εισέλθει με δόλο από το πουθενά… Ας μείνει Χριστιανός, ας γίνει Βουδιστής, Βραχμάνος, Μουσουλμάνος, Εβραίος, ότι θέλει… Ελεύθερα… Και από την στιγμή εκείνη και μετά, να αναλάβει το θάρρος και να δηλώνει την έκφραση της πίστης του… ιερουργούμενος, στο ναό της θρησκείας του κανονικά…
Κι όποιος αρνείται, να αποφασίσει μια και μόνη θρησκεία; Τι γίνεται με αυτόν; Αυτός, θα πρέπει να γνωρίζει ότι με την πράξη του αυτή, αποδέχεται αυτόματα την Εωσφορική θρησκεία… Αυτόματα… Και οι άθεοι; Οι άθεοι; Ο αναγνώστης θα πρέπει να αντιληφθεί άμεσα, ότι ο όρος Αθεΐα είναι ανύπαρκτος… Διότι ο άθεος, είναι ανίκανος να δηλώσει κάτι… Διότι άθεος είναι μονάχα εκείνος, που είναι εντελώς άσχετος και ανίδεος για οποιοδήποτε θέμα, που σχετίζεται με την έννοια «Θεός»…
Αυτός που δηλώνει άθεος, είναι απλά Αντί-Θεός… Δηλαδή οπαδός του Μη Ων… Δηλαδή Εωσφοριστής… Και η εωσφορική θρησκεία, έχει ήδη δύο Σέχτες... Τους οπαδούς του Εωσφόρου, που σκοπός τους είναι να δεσμεύσουν την ψυχή αυτούσια, και τους οπαδούς της Λίλιθ, οι οποίοι σκοπεύουν να δεσμεύσουν, την ζωτικότητα που διαχειρίζεται η ψυχή…
Όποιοι νομίζουν και θεωρούν ότι υπάρχουν και άλλες λύσεις, θα πρέπει να τους ενημερώσω, ότι ο ίδιος διαχωρισμός ισχύει και για τους Εωσφοριστές… Όποιος δηλαδή έχει νοητική και πνευματική σύγχυση, η οποία τον εμποδίζει να ακολουθήσει με πίστη, μια συγκεκριμένη θρησκεία, ανήκει αυτόματα στη θρησκεία του Εωσφόρου.
Αυτός που δηλώνει άθεος, είναι απλά Αντί-Θεός… Δηλαδή οπαδός του Μη Ων… Δηλαδή Εωσφοριστής… Και η εωσφορική θρησκεία, έχει ήδη δύο Σέχτες... Τους οπαδούς του Εωσφόρου, που σκοπός τους είναι να δεσμεύσουν την ψυχή αυτούσια, και τους οπαδούς της Λίλιθ, οι οποίοι σκοπεύουν να δεσμεύσουν, την ζωτικότητα που διαχειρίζεται η ψυχή…
Όποιοι νομίζουν και θεωρούν ότι υπάρχουν και άλλες λύσεις, θα πρέπει να τους ενημερώσω, ότι ο ίδιος διαχωρισμός ισχύει και για τους Εωσφοριστές… Όποιος δηλαδή έχει νοητική και πνευματική σύγχυση, η οποία τον εμποδίζει να ακολουθήσει με πίστη, μια συγκεκριμένη θρησκεία, ανήκει αυτόματα στη θρησκεία του Εωσφόρου.
Αν θεωρείτε ότι αστειεύομαι, θα σας πω ότι μιλάω πάρα πολύ σοβαρά… Τόσο, όσο αγνοείτε ακόμη και να φανταστείτε… Να φανταστείτε δηλαδή, τον τρόπο που καταγράφεται η «πίστη» του καθένα μας στην Συνειδητότητα… Αυτόματα… Με μοναδικό εργαλείο, την άηχη επιλογή που κάνει…
Την δεδομένη στιγμή, η επιλογή της θρησκείας όμως, αυτόματα μας ανοίγει έναν άλλο μεγάλο δρόμο… Την σύνδεση του Γένους μας, με την χρονική γραμμή την δική μας και των προγόνων μας ιερουργικά, ώστε να αρχίσουμε την Ροή της Συνειδητότητας, σε βάθος συνειδητού χρόνου, δηλαδή πάνω από 4000 ή 6000 χρόνια. Πως γίνεται αυτό; Πολύ απλά… Δημιουργούμε μια λίστα με ονόματα από άτομα, από το μακρινό και απώτερο παρελθόν μας, τους οποίους, με κάποια έννοια θεωρούμε δικούς μας προγόνους…
Θα σας δώσω ένα παράδειγμα για μένα… Γράφω: Ορφέας, Διόνυσος, Ηρακλής, Ασκληπιός, Θησέας, Αχιλλέας, Οδυσσέας, Ιπποκράτης, Ηράκλειτος, Πυθαγόρας, Παρμενίδης, Σόλων, Θαλής, Αναξίμανδρος, Ξενοφάνης, Ζήνων, Εμπεδοκλής, Αναξαγόρας, Λεύκιππος, Δημόκριτος, Εμπεδοκλής, Ευκλείδης, Αρίσταρχος, Σωκράτης, Πλάτων, Αριστοτέλης, Αλέξανδρος, Επίκουρος, Απολλώνιος, Πλωτίνος, Πορφύριος, Υπατία, Πρόκλος, Βασίλειος, Αδαμάντιος, Ρήγας, Κωνσταντίνος, Στέφανος… κ.ο.κ.
Από την στιγμή που θεωρώ, ότι τα παραπάνω ονόματα, ανήκουν στη γραμμή της οικογένειάς μου, μπορώ να τα συμπεριλάβω στην ιερουργία της θρησκείας μου, η οποία σχετίζεται με τους νεκρούς… Αν κάποιοι βιαστούν να πουν, ότι αυτό αποτελεί ιεροσυλία, θα τους απαντήσω: καθόλου…
Πρώτον, διότι τους διαβεβαιώνω, ότι όλοι οι παραπάνω σοφοί του γένους μας, γνώριζαν πολύ περισσότερα για την έννοια της θρησκείας, από εκείνον που θα αντιδράσει. Είναι βέβαιο δηλαδή, ότι αν όλοι οι παραπάνω ζούσαν σήμερα, θα ήταν – σαν Έλληνες που κατοικούν στην Ελλάδα - Χριστιανοί στο θρήσκευμα.
Δεύτερον, υποθέστε ότι έχετε ένα αγαπημένο πρόγονο. Μια γιαγιά ας πούμε, η οποία πέθανε και θέλετε να της κάνετε ένα μνημόσυνο, επειδή την αγαπούσατε τόσο πολύ. Ας υποθέσουμε όμως, ότι με ένα μαγικό τρόπο, η θρησκεία στην Ελλάδα, έχει αλλάξει και τώρα είναι Βουδισμός, (απλά σαν παράδειγμα, για να δείξουμε την διαφορά).
Τι θα κάνετε; Θα αρνηθείτε να ιερουργήσετε στη μνήμη της, επειδή είχε διαφορετική θρησκεία; Όχι φυσικά… Γιατί; Διότι η ιερουργία προς τους νεκρούς μας, είναι δική μας πράξη και όχι δική τους… Είναι πράξη σεβασμού προς την ενέργειά τους, που φέρουμε μέσα μας… Και ο κάθε ιερέας, εφ όσον πρόκειται για δικά σας άτομα, θα ιερουργούσε δίχως την παραμικρή αντίρρηση…
Το κατανοεί αυτό ο αναγνώστης; Κατανοεί την διαφορά και την αναίτια πάλη που συμβαίνει σήμερα, λόγω της άγνοιας κάποιων υδροκέφαλων, που έχουν διαγράψει από το νου τους την απλή σκέψη;
Την δεδομένη στιγμή, η επιλογή της θρησκείας όμως, αυτόματα μας ανοίγει έναν άλλο μεγάλο δρόμο… Την σύνδεση του Γένους μας, με την χρονική γραμμή την δική μας και των προγόνων μας ιερουργικά, ώστε να αρχίσουμε την Ροή της Συνειδητότητας, σε βάθος συνειδητού χρόνου, δηλαδή πάνω από 4000 ή 6000 χρόνια. Πως γίνεται αυτό; Πολύ απλά… Δημιουργούμε μια λίστα με ονόματα από άτομα, από το μακρινό και απώτερο παρελθόν μας, τους οποίους, με κάποια έννοια θεωρούμε δικούς μας προγόνους…
Θα σας δώσω ένα παράδειγμα για μένα… Γράφω: Ορφέας, Διόνυσος, Ηρακλής, Ασκληπιός, Θησέας, Αχιλλέας, Οδυσσέας, Ιπποκράτης, Ηράκλειτος, Πυθαγόρας, Παρμενίδης, Σόλων, Θαλής, Αναξίμανδρος, Ξενοφάνης, Ζήνων, Εμπεδοκλής, Αναξαγόρας, Λεύκιππος, Δημόκριτος, Εμπεδοκλής, Ευκλείδης, Αρίσταρχος, Σωκράτης, Πλάτων, Αριστοτέλης, Αλέξανδρος, Επίκουρος, Απολλώνιος, Πλωτίνος, Πορφύριος, Υπατία, Πρόκλος, Βασίλειος, Αδαμάντιος, Ρήγας, Κωνσταντίνος, Στέφανος… κ.ο.κ.
Από την στιγμή που θεωρώ, ότι τα παραπάνω ονόματα, ανήκουν στη γραμμή της οικογένειάς μου, μπορώ να τα συμπεριλάβω στην ιερουργία της θρησκείας μου, η οποία σχετίζεται με τους νεκρούς… Αν κάποιοι βιαστούν να πουν, ότι αυτό αποτελεί ιεροσυλία, θα τους απαντήσω: καθόλου…
Πρώτον, διότι τους διαβεβαιώνω, ότι όλοι οι παραπάνω σοφοί του γένους μας, γνώριζαν πολύ περισσότερα για την έννοια της θρησκείας, από εκείνον που θα αντιδράσει. Είναι βέβαιο δηλαδή, ότι αν όλοι οι παραπάνω ζούσαν σήμερα, θα ήταν – σαν Έλληνες που κατοικούν στην Ελλάδα - Χριστιανοί στο θρήσκευμα.
Δεύτερον, υποθέστε ότι έχετε ένα αγαπημένο πρόγονο. Μια γιαγιά ας πούμε, η οποία πέθανε και θέλετε να της κάνετε ένα μνημόσυνο, επειδή την αγαπούσατε τόσο πολύ. Ας υποθέσουμε όμως, ότι με ένα μαγικό τρόπο, η θρησκεία στην Ελλάδα, έχει αλλάξει και τώρα είναι Βουδισμός, (απλά σαν παράδειγμα, για να δείξουμε την διαφορά).
Τι θα κάνετε; Θα αρνηθείτε να ιερουργήσετε στη μνήμη της, επειδή είχε διαφορετική θρησκεία; Όχι φυσικά… Γιατί; Διότι η ιερουργία προς τους νεκρούς μας, είναι δική μας πράξη και όχι δική τους… Είναι πράξη σεβασμού προς την ενέργειά τους, που φέρουμε μέσα μας… Και ο κάθε ιερέας, εφ όσον πρόκειται για δικά σας άτομα, θα ιερουργούσε δίχως την παραμικρή αντίρρηση…
Το κατανοεί αυτό ο αναγνώστης; Κατανοεί την διαφορά και την αναίτια πάλη που συμβαίνει σήμερα, λόγω της άγνοιας κάποιων υδροκέφαλων, που έχουν διαγράψει από το νου τους την απλή σκέψη;
Και τότε, με αυτή την πράξη ιερουργίας των νεκρών του γένους μας, το «κανάλι» των γενεών, γίνεται πάλι ενεργό… Δυναμικά ενεργό, μεταγγίζοντας ενεργειακά την σοφία του… Μια σοφία, που έρχεται πια από ένα βάθος αιώνων, πάνω από 6000 χρόνια…
Αυτή η δυναμική ενεργοποίηση μέσω ιερουργίας όμως, ξεκινά το σχηματισμό ενός Πανίσχυρου Ενεργειακού Πεδίου, που εισέρχεται μέσα στην Συνειδητότητα και κινητοποιεί μια συγκεκριμένη αρμονική ταλάντωση, η οποία δονεί πλέον, όλους όσους έχουν στη βιολογία τους, στοιχεία της πληροφορίας του γένους αυτού. Και πως λέγεται η αρμονική ταλάντωση αυτή, που αναφέρεται στο Γένος των Ελλήνων;;; Πως ονομάζεται φίλε Έλληνα ή Ελληνογενή αναγνώστη, η αρμονική αφύπνισης; Ιχώρ ονομάζεται... Και ξεκινά να ρέει μέσα από την Συνειδητότητα, σε ολόκληρο το Πεδίο που υπάρχουμε.
Κατανοεί ο αναγνώστης για τι πράγμα μιλάμε; Κατανοεί ο αναγνώστης σιγά-σιγά, τα μέρη της μεγαλύτερης εικόνας, που αρχίζει και σχηματίζεται; Αποδοχή μίας και μόνης θρησκείας, σύνδεση με τις χρονικές γραμμές του Γένους μας ιερουργικά (μέσω της θρησκείας, που έχει ο κάθε ένας ξεχωριστά) και ενεργοποίηση της αρμονικής ταλάντωσης του Ιχώρ, ώστε να ξεκινήσει μια παγκόσμια αφύπνιση του γένους, μέσα από αυτή την συγκεκριμένη απλή διαδικασία.
Μια διαδικασία που θα ξεκινήσει αυτόματα, από την ροή της Συνειδητότητας... Θα πρέπει να κατανοήσει ο αναγνώστης, ότι αυτή την στιγμή, μιλάμε απολύτως σοβαρά…
Αυτή η δυναμική ενεργοποίηση μέσω ιερουργίας όμως, ξεκινά το σχηματισμό ενός Πανίσχυρου Ενεργειακού Πεδίου, που εισέρχεται μέσα στην Συνειδητότητα και κινητοποιεί μια συγκεκριμένη αρμονική ταλάντωση, η οποία δονεί πλέον, όλους όσους έχουν στη βιολογία τους, στοιχεία της πληροφορίας του γένους αυτού. Και πως λέγεται η αρμονική ταλάντωση αυτή, που αναφέρεται στο Γένος των Ελλήνων;;; Πως ονομάζεται φίλε Έλληνα ή Ελληνογενή αναγνώστη, η αρμονική αφύπνισης; Ιχώρ ονομάζεται... Και ξεκινά να ρέει μέσα από την Συνειδητότητα, σε ολόκληρο το Πεδίο που υπάρχουμε.
Κατανοεί ο αναγνώστης για τι πράγμα μιλάμε; Κατανοεί ο αναγνώστης σιγά-σιγά, τα μέρη της μεγαλύτερης εικόνας, που αρχίζει και σχηματίζεται; Αποδοχή μίας και μόνης θρησκείας, σύνδεση με τις χρονικές γραμμές του Γένους μας ιερουργικά (μέσω της θρησκείας, που έχει ο κάθε ένας ξεχωριστά) και ενεργοποίηση της αρμονικής ταλάντωσης του Ιχώρ, ώστε να ξεκινήσει μια παγκόσμια αφύπνιση του γένους, μέσα από αυτή την συγκεκριμένη απλή διαδικασία.
Μια διαδικασία που θα ξεκινήσει αυτόματα, από την ροή της Συνειδητότητας... Θα πρέπει να κατανοήσει ο αναγνώστης, ότι αυτή την στιγμή, μιλάμε απολύτως σοβαρά…
Δημιουργούμε τις συνθήκες, που πάνω σε αυτές έχει ξεκινήσει και στήνεται ο πολιτισμός της ανθρωπότητας, που θα φωτίσει τον πλανήτη, για τα επόμενα 2000 χρόνια. Και όλο αυτό, γίνεται απολύτως συνειδητά. Προσέξτε τι γράφω… Απολύτως συνειδητά… Και οι πνευματικοί και ομαδικοί κύκλοι, που λυμαίνονται τον τόπο τι θα γίνουν; Τους ζυγούς λύσατε; Έτσι απλά; Έτσι απλά κι αθόρυβα, ναι…
Και τι θα γίνει τότε; Τι θα κάνουμε; Ήδη δημιουργούνται εστιακοί κύκλοι ή απλά εστίες… Πνευματικοί κύκλοι δηλαδή ανθρώπων, οι οποίοι αποτελούνται από 7 έως 21 άτομα, με άριστο αριθμό το 12. Στους κύκλους αυτούς, υπάρχει απουσία ηγέτη και απουσία ομοιογένειας. Είναι δηλαδή οργανωμένοι, πάνω στους Ιερούς Δελφικούς Κύκλους, και στηρίζονται στην Γνώση του Εαυτού (Γνώθι Σ΄Αυτόν) του κάθε ένα και στην σύνθεση της νόησης, μέσω της διαφορετικής πληροφορίας (Μηδέν Άγαν), η οποία στο σύνολο συνθέτει μια ευρύτερη εικόνα.
Δηλαδή, αποτελούνται από διαφορετικές ειδικότητες εκπαίδευσης και γνώσης (γιατροί, φυσικοί, φιλόλογοι, νομικοί, χημικοί, ιερείς…) οι οποίοι εξετάζουν κάθε θέμα, δίνοντας την δική τους οπτική και γνώση, έτσι ώστε η εστία, να αρχίσει να διαμορφώνει μια μεγαλύτερη εικόνα, για κάθε θέμα εμπλουτισμένο από όλους… Κάθε ένας όμως, μπορεί να συμμετέχει σε μια μόνο εστία…
Και οι δάσκαλοι και οι καθοδηγητές των σχολών, τι θα γίνουν; Αυτό που συμβαίνει είναι, ότι (όσοι από αυτούς αποφασίζουν να βγουν, από την Εωσφορική επιρροή) συμμετέχουν σε κάποια εστία και αυτοί… Επιλέγουν ελεύθερα και συνεχίζουν στη νέα μορφή μαθητείας. Είναι δύσκολο για αυτούς στην αρχή, αλλά λόγω του ότι είναι στον πνευματικό χώρο, μπορούν να κατανοήσουν την αλλαγή αυτή. Αρκετοί εστιακοί κύκλοι μάλιστα, σκέφτονται να χρησιμοποιούν χώρους, που πριν υπήρχαν οι σχολές, ώστε να βοηθήσουν οικονομικά τον δάσκαλο, που θέλει να συμμετέχει στο νέο πολιτισμικό σχήμα…
Φυσικά υπάρχουν (και θα υπάρξουν) και δάσκαλοι, που με τη νέα σύνθεση έλλειψης ηγεσίας - μιας και οι εστίες λειτουργούν διαφορετικά - βιώνουν πεποιθήσεις ταπείνωσης, πράγμα που τους κάνει να συμπεριφέρονται περίεργα… Όμως αυτό γίνεται αμέσως εμφανές, δίνοντας στους πρώην μαθητές τους την ευκαιρία να τους απομονώσουν, απλά φεύγοντας…
Θέλω να γνωρίζετε, ότι στο καθαρά πνευματικό πεδίο αυτό, διεξάγεται αυτή την στιγμή, μια αδυσώπητη πνευματική μάχη κατά την οποία, κερδίζουμε κάθε μέρα και μια νίκη. Μια νίκη, που ανοίγει για όλη την ανθρωπότητα μια διαφορετική ζωή. Και σε αυτή την πνευματική μάχη, όσοι συμμετέχουμε είμαστε πανίσχυροι… Εμείς που συμμετέχουμε… Όχι όλοι… Είναι αδύνατον να αλλάξουν, όλοι όσοι έχουν επιλέξει τόσο διαφορετικούς δρόμους… Αδύνατον…
Και τι θα γίνει τότε; Τι θα κάνουμε; Ήδη δημιουργούνται εστιακοί κύκλοι ή απλά εστίες… Πνευματικοί κύκλοι δηλαδή ανθρώπων, οι οποίοι αποτελούνται από 7 έως 21 άτομα, με άριστο αριθμό το 12. Στους κύκλους αυτούς, υπάρχει απουσία ηγέτη και απουσία ομοιογένειας. Είναι δηλαδή οργανωμένοι, πάνω στους Ιερούς Δελφικούς Κύκλους, και στηρίζονται στην Γνώση του Εαυτού (Γνώθι Σ΄Αυτόν) του κάθε ένα και στην σύνθεση της νόησης, μέσω της διαφορετικής πληροφορίας (Μηδέν Άγαν), η οποία στο σύνολο συνθέτει μια ευρύτερη εικόνα.
Δηλαδή, αποτελούνται από διαφορετικές ειδικότητες εκπαίδευσης και γνώσης (γιατροί, φυσικοί, φιλόλογοι, νομικοί, χημικοί, ιερείς…) οι οποίοι εξετάζουν κάθε θέμα, δίνοντας την δική τους οπτική και γνώση, έτσι ώστε η εστία, να αρχίσει να διαμορφώνει μια μεγαλύτερη εικόνα, για κάθε θέμα εμπλουτισμένο από όλους… Κάθε ένας όμως, μπορεί να συμμετέχει σε μια μόνο εστία…
Και οι δάσκαλοι και οι καθοδηγητές των σχολών, τι θα γίνουν; Αυτό που συμβαίνει είναι, ότι (όσοι από αυτούς αποφασίζουν να βγουν, από την Εωσφορική επιρροή) συμμετέχουν σε κάποια εστία και αυτοί… Επιλέγουν ελεύθερα και συνεχίζουν στη νέα μορφή μαθητείας. Είναι δύσκολο για αυτούς στην αρχή, αλλά λόγω του ότι είναι στον πνευματικό χώρο, μπορούν να κατανοήσουν την αλλαγή αυτή. Αρκετοί εστιακοί κύκλοι μάλιστα, σκέφτονται να χρησιμοποιούν χώρους, που πριν υπήρχαν οι σχολές, ώστε να βοηθήσουν οικονομικά τον δάσκαλο, που θέλει να συμμετέχει στο νέο πολιτισμικό σχήμα…
Φυσικά υπάρχουν (και θα υπάρξουν) και δάσκαλοι, που με τη νέα σύνθεση έλλειψης ηγεσίας - μιας και οι εστίες λειτουργούν διαφορετικά - βιώνουν πεποιθήσεις ταπείνωσης, πράγμα που τους κάνει να συμπεριφέρονται περίεργα… Όμως αυτό γίνεται αμέσως εμφανές, δίνοντας στους πρώην μαθητές τους την ευκαιρία να τους απομονώσουν, απλά φεύγοντας…
Θέλω να γνωρίζετε, ότι στο καθαρά πνευματικό πεδίο αυτό, διεξάγεται αυτή την στιγμή, μια αδυσώπητη πνευματική μάχη κατά την οποία, κερδίζουμε κάθε μέρα και μια νίκη. Μια νίκη, που ανοίγει για όλη την ανθρωπότητα μια διαφορετική ζωή. Και σε αυτή την πνευματική μάχη, όσοι συμμετέχουμε είμαστε πανίσχυροι… Εμείς που συμμετέχουμε… Όχι όλοι… Είναι αδύνατον να αλλάξουν, όλοι όσοι έχουν επιλέξει τόσο διαφορετικούς δρόμους… Αδύνατον…
Για αυτό, οφείλουμε να σεβαστούμε την επιλογή τους και να τους αφήσουμε… Διαλέξαμε να ζήσουμε σε μια εποχή, όπου οι αλλαγές που συμβαίνουν, στιγματίζουν την ανθρωπότητα, για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα. Κι ακόμη περισσότερο, επιλέξαμε να ζήσουμε σε έναν λαό, διαφορετικό, αλλιώτικο… Έναν λαό, αρκετές φορές απρόβλεπτο… Έναν λαό, που κάθε φορά, συμβαίνει να βρίσκεται πρώτος, στο σημείο εκκίνησης, της κάθε τέτοιας μεγάλης αλλαγής… Κι αυτό, οι Αδελφότητες το γνωρίζουν διαχρονικά, προσπαθώντας πάντα να τον ελέγξουν… Πάντα όμως, συμβαίνει κάτι τυχαίο, μοιραίο, απρόβλεπτο - από το πουθενά - από το πεπρωμένο της ανθρωπότητας, από τα βάθη της ιστορίας, από οπουδήποτε… και πάντα είμαστε εκεί… Δηλαδή εδώ… Εδώ και Τώρα…
Αλκιρέας
vickytoxotis.blogspot.com
Αλκιρέας
vickytoxotis.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου